Onbegrip voor kinderen met astma
11-06-2010 om 23:08 uur GeslotenWij hebben 2 zoontjes (een van 4 jaar en een van 5 maanden) de oudste heeft astma, en jongste heeft sinds vandaag ook flixotide en ventolin gekregen. De oudste heeft 2x in het ziekenhuis gelegen en al veel medicijnen gehad. o.a. flixotide, ventolin, fluticason, prednison etc. Nu krijgt hij op het moment 4x flixotide op een dag en ventolin wanneer het nodig is. Hij hoest veel en is ook vaak erg moe. Einden lopen wil hij niet dus zetten wij hem in de buggy. Ook heeft hij veel last van hoofdpijn wat volgens de kinderarts erbij hoort. Als hij tegen een aanval aanzit word hij erg druk en luistert nergens meer naar en laat alle regels die hij geleerd heeft vallen. Wij als ouders weten dat hij als hij goed in zijn vel zit erg lief en rustig kan zijn, maar als het niet gaat dat hij erg druk en driftig word om niks.
Nu hebben we al veel onbegrip gehad van mensen om ons heen die zeggen dat hij wat harder aangepakt moet worden, hij ons gewoon uitprobeerd en het gewoon zijn karakter is, hij gewoon geen zin heeft om te lopen maar dat hij dat best kan en heus niet altijd moe is. En dat wij te bezorgd zijn. Wie kent dit gedrag bij astma en hoe kun je dit uitleggen aan mensen om je heen? Ook op school willen ze het niet begrijpen en geven geen puf als ze gaan gymen. En dan wel klagen dat hij erg moe was en hij vervelend werd met gymen. Dit doet erg pijn als je weet dat ander je niet serieus nemen en je zelf weet dat je kindjes het zwaar hebben.... Groetjes Britt
Dat klinkt toch wat beter Britt! Fijn dat de juf ook duidelijk het verschil kan zien na het puffen. Dan kan ze het goed in de gaten houden.
Maar wel rot dat je jongste nu weer meer klachten heeft, zo blijf je wel bezig! Hopelijk valt het allemaal mee deze winter. Ik heb zelf twee kinderen met astma en het is natuurlijk naar dat ze dat allebei hebben. Maar in ieder geval heb je er dan wel verstand van. Ik merk dat ik bij mijn dochter die later astma ontwikkelde dan mijn zoon de klachten allemaal veel sneller begreep en er sneller medicatie werd ingezet zodat het bij haar minder uit de hand liep.
Jij weet dus ook goed wat het is, herken jij dan de symptomen van onze oudste ook in jouw kinderen? ik zit in het vorige bericht nog te vertellen dat de juf tevreden is, maar gisteren hield ze me staande en vertelde ze me dat het weer minder ging op school. Hij was erg moe, voelde zich niet lekker, thuis is hij weer vreselijk druk en luisterd bijna niet. Ook slaapt hij erg veel en wil om 18:00 uur al naar bed en zondag sliep hij smiddags van 14:00 tot 17:00 uur en savonds wilde hij om 18:30 al weer naar bed. Nu zei iemand tegen mij dat dat normaal was omdat hij op school zat en dat dat veel van een kind vergt. Zelf twijfel ik daaraan omdat je uit school nog veel kinderen buiten ziet spelen en hij maar hangt en dan niks meer wil. Ook heeft hij weer last van hoofdpijn en zegt dat hij zere benen heeft (zere benen, heb ik ook iets van gelezen hier op het forum maar kan het zo even niet meer vinden) maar kan dat ook te maken hebben met astma soms? Nu heeft hij op woensdag morgen altijd een andere juf en moest ik van zijn eigen juf even uit gaan leggen wat hij heeft en hoe zijn karakter op dit moment is. Daar sta je dan weer in de klas, je krijg het idee dat de moeders om je heen ook zo iets hebben van: daar heb je haar ook weer met de ASTMA! Maar ja, het was de opdracht van zijn eigen juf. Nu luisterde die vrouw nauwelijks en zat ondertussen met andere moeders te praten en toen heb ik maar ajuu gezegd terwijl ik nog niet klaar was met uitleggen en zegt ze ook nog ajuu, dus..... totaal niet tot haar doorgedrongen. Vervelend vind ik dit wel. Zou hij ondanks zijn zwaardere medicijnen toch weer tegen een aanval aan kunnen zitten?
De kleinste wil ook nog niet, zijn kuur is vandaag afgelopen, maar hij begint sinds gisteren erg te hoesten en zit erg vol. Ook een snelle ademhaling, voorlopig maar thuis blijven zodat andere mensen er geen last van hoeven te hebben en zich eraan hoeven te ergeren!! Is dit herkenbaar of ben ik te bang en overdreven en zit te veel met mn neus op de kinderen?
Hoi Britt,
Wat jij beschrijft aan gedrag, tot en met de zere benen, is precies hoe mijn zoon zich gedraagt als hij benauwd is. Aan de buitenkant is er dan weinig van te merken, maar bij longfunctiemeting (mijn zoon is inmiddels 6 en dat lukt al heel aardig) blijkt dan dat het niet best gaat met hem.
Sterkte met alle onbegrip!
groetjes, sandra
Hallo,
dat 'pijn aan zen benen' herken ik wel een beetje. Ik zou het zelf niet direct zo omschrijven maar ik merk wel dat als ik benauwd ben mijn benen gewoon heel erg snel moe zijn en dan krijg ik zo'n zware benen, kan ik moeilijk de trap op enzo. Volgens mij komt het wel door de benauwdheid.
Vervelend dat je nu van de juf weer mindere berichten krijgt en het ook zelf ziet.
Dat hangerige - moe zijn - is heel herkenbaar. Mijn zoon werd/wordt verder ook heel huilerig als hij benauwd is. Huilt werkelijk om alles en kreeg dan snel ruzie als hij bijv. iemand te spelen had op die leeftijd. Hij werd vervelend/druk en echt onhandelbaar. Hij klaagde vooral veel over buikpijn. Buikpijn was zowel druk op de borst (benauwd) maar ook echte buikpijn. Het klagen over zere benen ken ik niet maar wel weigeren te lopen. Stukken lopen ging gewoon vaak niet en ik had altijd een fietskar bij me (als een soort kinderwagen) waar ik hem in kon zetten. Daar kreeg ik ook veel opmerkingen over maar toch .. proberen niets van aan te trekken.
Ook ik zag met verbazing aan dat andere kinderen tot 19.00 uur of later gewoon buiten speelden. Mijn kinderen lagen dan al languit op de bank en waren echt tot niets in staat op schooldagen.
Heb je nog contact met je kinderarts binnenkort? Dan kan die bekijken of er met medicatie nog wat meer is te doen?
Tjonge wat herkenbaar zeg, wat ik hier lees....
Mijn dochter van drie wil op de psz niet buiten spelen als zij een periode heeft dat het niet goed gaat, zoals nu. Begin deze week werd gezegt dat ze een hekel had aan buiten spelen en ze daarom smoesjes verzon om maar binnen te mogen, zoals een pufje vragen aan de juf!
Was ik niet zo blij mee. Ook vonden ze dat mijn dochter niet moe kon zijn van een half uur buiten spelen en waren zij er van overtuigd dat koude frisse lucht zo fijn is voor kinderen met astma.
(Terwijl beide juist funest zijn voor mijn dochter, hoe het bij anderen is weet ik niet, maar bij haar gaat naar buiten gaan in de kou altijd gepaard met hoesten, en inspanning leveren is helemaal moeilijk)
Ik hoop dat jullie jufs steeds beter ingespeeld raken op de astma.
Voor de kinderen zelf scheelt dat ZOveel!
Sterkte hoor.
Hij moet 4 oktober weer naar de kinderarts voor nacontrole, dus ben benieuwd wat zij er van vind. En wat herken ik weer veel in jullie verhalen. Niet willen lopen, ook bijna niet wil buiten spelen etc, wel raar dat men hier op het forum elkaar wel begrijpt en dat mensen om je heen elke keer weer met commetaar klaar staan. (ook als je er niet om vraag) Gisteren was ons zoontje bij opa en oma spelen, van te voren hadden we gezegd dat het op het moment wat minder ging. Komt hij thuis, en hun reactie was: Het ging prima, en we hebben niks gemerkt! Zijn we weer weg, ploft hij neer en luistert nergens meer naar, je kan 10x hetzelfde vragen, maar krijg of geen contact of juist vreselijke boze antwoorden en rent vliegt door het huis. Leg dit maar eens uit! Ook plast hij in die periodes erg veel in zijn broek terwijl hij toch al 5 is. Maar ja, toch proberen niets van aan te trekken ja. Bij ons op school vond de vorige juf het ook allemaal onzin als hij niet buiten wilden spelen en dan zei ze volgens hem: naar buiten en ik wil je niet meer zien! Leuk is dat! De kleine van 8 mnd was vannacht erg benauwd, en hoest veel. heb de dokter gebeld, maar die belde terug en via de telefoon zei hij dat ik maar 2x p.d flixotide moest gaan geven en zo nodig ventolin. Enerzijds niet echt een lekker gevoel bij, maar wie weet gaat hij toch lekker opknappen. We mogen over 2 weken bellen hoe het gaat. Maar dan mag hij wel iets gaan minderen met hoesten en piepen!! Jullie ook sterkte met de kinderen en jullie zelf
Wat herkenbaar zijn jullie verhalen!! Ik ben op internet op zoek gegaan naar meer begrip voor kinderen met astma. Sinds ons zoontje van 5 naar school gaat merken we steeds meer wat de invloed van zijn ziekte is. Echt álles wat ik hier lees is zo herkenbaar: het klokje rond slapen, op vrije middagen en in de weekenden het liefst nog een dutje doen, zere benen, buikpijn, hoofdpijn, voor half 7 al naar bed gaan, en vooral ook onbegrip van mensen om je heen. Omdat je zo op het eerste gezicht niets ziet aan de buitenkant, lijkt het een leuk vrolijk en sociaal mannetje, met een overbezorgde moeder. In de zomervakantie ging het steeds beter, maar nu we weer een paar weken naar school zijn gaat het in rap tempo achteruit. Hij is ook voor véél allergisch, is dat ook bij jullie kinderen? Ons kind is erg hangerig uit school en de laatste week moeten we meerdere keren 's nachts uit bed omdat hij zo hoest dat we Ventolin moeten gebruiken. Dat breekt ook op natuurlijk. Na veel dagen ziek thuis was er van de juf de opmerking: fijn dat je er weer bent! Maar je hebt nu wel veel gemist hoor! Tja, wat moet je daar nou weer mee. Omdat hij astma, inspanningsastma en veel allergieen heeft kan hij gewoon niet veel hebben. Vaak leeft hij zich uit op school, bij het spelen met een vriendje of op een kinderfeestje. Je ziet mensen dan echt naar je kijken van: met jouw kind valt het allemaal echt wel mee hoor, wij hebben niks gemerkt (en dus zelfs de Ventolin in de tas laten zitten terwijl wij echt zeiden dat hij het moest hebben!). En dan zitten wij daarna met de gebakken peren, om het zo maar te zeggen...
En wat herkenbaar is weer jouw verhaal voor ons!! De oudste van de 2 (5 jaar) is ook allergisch, de kinderarts zei toen dat hij stikallergisch was voor huisstofmijt en pollen. Je kunt het ook merken in het voorjaar als ze aan het maaien zijn, dan begint hij gelijk met erg vieze neus, niezen, hoesten etc. Voor de vakantie ging het ook niet erg goed, in de vakantie weer wel, en ook sinds hij op school zit heeft hij weer regelmatig ventolin nodig. 's nachts is hij wel erg onrustig door te huilen, maar hoesten valt op het moment wel mee, wel veel niezen, jeuk neus, wallen onder de ogen, en erg moe zijn. Ook klaagt hij veel over hoofdpijn en vooral als hij uit school komt. Gisteren had hij toevallig ook een verjaardag, en daar had hij zich ook behoorlijk uitgesloofd, en aangezien hij op moment wel wat pufjes kan gebruiken vroeg ik of het goed was gegaan. Zij: Nou heeeel goed hoor, niks aan de hand, rennen, spelen etc. Hij komt vrolijk aangelopen en we doen de deur achter ons dicht, en laat zich op de grond vallen en begint keihard te schreeuwen dat hij gevallen is (zegt hij) dus erg prikkelbaar. En dat blijft totdat hij eindelijk naar zijn bed kan. Maar....dit zag die vrouw natuurlijk niet, en denkt dus ook: zal wel meevallen met hem!! Ik blijf dit ook erg moeilijk vinden, ook al probeer ik het te negeren, en op de erg moeilijke momenten, ga ik snel naar dit forum en verzamel ik weer moed van lotgenoten! Dit klinkt misschien erg overdreven, maar de reacties zijn inderdaad erg vervelend en telkens val ik weer in de fout om het te verdedigen. Hij heeft ook inspanningsastma, en dat kan ineens opzetten. Erg vervelend. Hoe ga jij daar mee om??....
Nou Britt, je verhaal zou zo over mijn kind kunnen gaan, incl het onbegrip van anderen... Daarom ben ik sinds een paar dagen lid van dit forum, ik moest gewoon eens lezen of anderen het herkennen. Helaas maar al te veel mensen...
Jasper (mijn oudste dus van 5) is al sinds baby aan het sukkelen. Mijn huisarts had het steeds over verkoudheidjes, stuurde ons weg, om vervolgens bij de HApost weer een kuur te krijgen voor longontsteking, oorontsteking of weet ik wat allemaal. Toen hij ong anderhalf was, werd hij zo benauwd, dat ik mijn huisarts belde en de telefoon voor mijn kind hield. Toen kreeg ik meteen Ventolin en Flixotide. Verder amper nagekeken, ook al ging ik wel eens terug. Mijn HA heeft het nooit echt serieus genomen volgens mij, uiteindelijk liet hij een allergietest doen via bloedprikken, maar daar kwam niks uit. Tot ik het helemaal beu was. De juf belde me op om te zeggen dat Jasper he-le-maal op was, of ik hem niet eens een paar weekjes thuis kon houden om bij te tanken. Natuurlijk meteen gedaan, en toen gingen de alarmbellen toch echt wel rinkelen. Bij mij, niet bij de HA. Die dacht dat de winter gewoon te lang duurde, en tja, hooikoortsperiode breekt aan, etc. Uiteindelijk stond ik erop dat hij een verwijzing schreef. Ging ook echt van harte, NOT. Zegt'ie doodleuk: het is niet mijn idee, wat wil je dat ik erop zet dan? En duidelijk erbij vermeld dat het van MIJ kwam, niet van hem. In mei konden we terecht bij de kinderarts. Wat een verademing!!! Zij luisterde naar ons verhaal, keek ons kind na en gaf meteen een helerits medicijnen mee: een flinke verhoging Flixotide en Ventolin, en daarnaast een drankje, oogdruppels en neusspray. Bij een nieuw bloedonderzoek kwam veel naar boven: extreem allergisch voor peren en appels, en 'gewoon' allergisch voor huisdieren, stof, pollen, gras, soja, melkintollerantie, dat was het geloof ik wel. Poewee, een hele lijst hoor, maar wat was ik blij dat we serieus zijn genomen!! Daarna ging het langzaamaan beter, en in de zomervakantie ging het eigenlijk prima! Jasper leerde fietsen zonder zijwieltjes en had veel plezier. En dat was na 2 weken school weer helemaal verdwenen. Het hoesten kwam langzaam terug, maar vooral de vermoeidheid. Een hele schoolweek volhouden gaat bijna niet. Deze weken is het bijna dramatisch te noemen, mist en regen doen geen goed. En op een kinderfeestje dingen te eten en drinken krijgen die hij helemaal niet mag (én hij had het aangegeven, én ik had het gezegd, én het stond zelfs nog op een briefje) is het slecht met 'm. De kinderarts gebeld: vanaf deze week geven we ook op school Ventolin, voor de gym of buitenspelen. Hopelijk knapt hij op! Maar inderdaad, mensen die je zo aankijken met het idee: was hij alwéér ziek thuis? Je ziet het niet hoor, die is wel gemakkelijk thuis. En hij moet toch ook wel een beetje in aanraking blijven met al die dingen? Zijn lijf moet er toch aan wennen, dat soort opmerkingen, daar kan ik echt niks mee, maar ik wil het dan zo graag verdedigen. Fijn, zo dit forum, dan kan ik hier even luchten!!