Ik ben nieuw hier: over Mats (en onze katten...)

Hallo allemaal,

Ik ben nieuw hier op het forum en zal even in het kort proberen te vertellen over onze situatie, al zal het vast toch een lang verhaal gaan worden  ;).
Ons zoontje Mats is nu precies 2,5 jaar oud en is vanaf september ernstig aan het "klungelen" met astmatische klachten.  ;(
Mats is een heel levendig en vrolijk ventje, waarmee we het 1e jaar totaal geen gezondheidsproblemen mee hebben gehad. Zelfs van gewone babykwaaltjes als verkoudheden, krampjes, spugen e.d. had hij helemaal geen last. Ergens rond zijn 1e jaar  is hij eczeem gaan ontwikkelen. Dit zat altijd in zijn gezicht, heel soms kwam het even opzetten in zijn knieholtes. Omdat hij tegen die tijd is overgaan op koemelk dachten we daar aan, maar na veel uitproberen en een eliminatiedieet bleek het dat niet te zijn. De eczeem was verder ook prima te handhaven, maar helaas is dit dus overgegaan in astmatische klachten.
Hij heeft nu een supermooi en gaaf huidje, maar ach, wat had ik graag de eczeem weer terug!

Eind augustus werd Mats voor het eerst echt benauwd. We hadden er ooit al eens mee te maken gehad en toen een Ventolin-puffer al gekregen, en toen was het na een paar pufjes Ventolin weg. Nu hielp Ventolin echter niet en via de HAP zijn we een weekend in het ziekenhuis beland. Daarna was het iedere 2 weken raak, telkens volgens hetzelfde patroon: hij werd verkouden, we beginnen met bijpuffen, binnen no-time gaat het dan toch mis en belandden we op de Eerste Hulp. Daar kreeg hij dan prednisolon en binnen enkele dagen was hij dan weer de oude, dan ging het een paar dagen goed, werd weer verkouden, en het hele liedje begon opnieuw. Hij kreeg al snel onderhoudsmedicatie, eerst Flixotide en sinds 2 maanden krijgt hij Qvar, 2 maal daags een pufje en Singulair. Daarmee gaat het gelukkig een stukje beter, hij is hoera-hoera ook al 2 x een flinke verkoudheid doorgekomen zónder dat we er echt mee naar de EH of HAP hoefden, maar dan moesten we zelf behoorlijk bijpuffen. Eind november ging het voor het laatst weer zo mis dat we weer op de EH terechtkwamen. Toen was hij echter net de dag ervoor in het huis van mijn zwager geweest die aan het verhuizen was. Daar was het erg stoffig en bedompt, aangezien hij er al een tijd niet meer woonde. Dus we trokken ons allebei op aan het idee dat dat een trigger was geweest. Ook de kinderarts ging uit van een incident, aangezien het de weken ervoor goed was gegaan. Maar nu is het dus weer mis. Vrijdag werd hij weer flink verkouden en zijn we gaan bijpuffen met 2 x daags Ventolin en toen het gisteren erger leek te worden, hebben we de Qvar ook verhoogd naar 2 pufjes per keer.

Ik moet de moed er nog even inhouden, want misschien komen we er dit keer toch nog zonder dokters/ziekenhuisbezoek doorheen, maar op dit moment voel ik me wanhopig. Het is nog geen 3 weken geleden dat het misging en we zitten weer. Dit keer dus zonder "trigger" die we zouden kunnen bedenken. Ik ben vooral ook bang dat het wéér een prednisolon-kuur gaat worden, want dat zou de 4e zijn sinds september!! ;(
Zou gewoon zo graag zien dat het beter onder controle kwam en bovendien voelen we ons erg wanhopig omdat het er toch op gaat lijken dat we onze 2 katten weg moeten doen. Hij is nl positief allergisch getest op huisstofmijt, schimmels en bomen (licht, waarde onder de 0,1) en katten en die sprongen er echt uit. Nu hebben wij 2 katten waar we allebei supergek op zijn en die we al 11 en 8 jaar hebben. Voor ons was dat dus een groot drama om te horen. Het rare is dat hij helemaal niet op onze katten lijkt te reageren, nooit gedaan ook. Geen rode ogen, geen niezen, geen jeuk, geen vlekken, geen benauwdheid.
De benauwdheid komt elke keer opzetten als hij verkouden wordt. Omdat de link met katten niet te leggen is, mochten we het van onze kinderarts gewoon aankijken, maar ik vrees nu het ergste. Als het moet, dan moet het natuurlijk, maar los van het emotionele drama, hebben wij enorme praktische problemen met het wegdoen van onze katten. De oudste kat is namelijk een diabeetje en moet 2 x per dag insuline gespoten krijgen. Niemand zit te wachten om zo'n kat over te nemen, het is een enorme last. Daarnaast gaat Mats 2 dagen in de week naar een gastouder die óók 2 katten heeft. Hij zou dus dan ook andere opvang nodig hebben. Buiten het feit dat dit zijn leventje dan helemaal overhoop gooit (een opvangadres waar hij super naar zijn zin heeft en zich vertrouwd voelt én zijn 2 maatjes weg, want hij vindt die katten ook geweldig), zou ik niet weten waar ik een nieuw opvangadres vandaan zou moeten halen, want voor de creche sta ik al eeuwen op de wachtlijst en dat schiet ook helemaal niet op. Ik weet dus echt niet meer wat we moeten doen!
Thuis hebben we al zoveel mogelijk maatregelen genomen; dwz elke dag stofzuigen en of stof wissen, katten niet meer op onze slaapkamer (zijne kwamen ze al niet) maar op zolder laten slapen, luchtvochtigheid goed houden, we hebben een luchtreiniger aangeschaft en we gaan een gladde bank kopen, al hebben we er er eigenlijk geen geld voor, maar wie weet helpt het nog iets…

Heel graag zou ik jullie verhalen horen over hoe lang het bij jullie ongeveer duurde voor de astma onder controle was, en wanneer heb je het 'onder controle'? Als hij niet meer benauwd wordt of als je het zelf kan handelen met bijpuffen enz.?
Heeft ìemand advies, tips of nog beter ervaring met het wegdoen van katten?? Hielp het?? En zo ja, had jij of jouw kind dan wel ook klachten die wezen op kattenallergie of verder ook geen uiterlijke klachten? Ik hoor nl ook dat kattenallergeen nog jaren in je huis blijft, dus de vraag is of het uberhaupt zin zou hebben. En als hij dan (voorlopig) nog wel naar de gastouder zou gaan, zou het dan toch uitmaken of je je eigen katten weg zou doen?? Ik snap dat sommige mensen denken "proberen is altijd de moeite waard", maar voor ons ligt het gewoon heel erg moeilijk. Heb er letterlijk buikpijn van! :'(

Nou, voor zover mijn uiteraard toch hele lange verhaal. Ik hoor graag jullie reacties!
Groetjes, Rebecca