Ik ben nieuw hier: over Mats (en onze katten...)
22-12-2008 om 15:35 uur
Hallo allemaal,
Ik ben nieuw hier op het forum en zal even in het kort proberen te vertellen over onze situatie, al zal het vast toch een lang verhaal gaan worden ;).
Ons zoontje Mats is nu precies 2,5 jaar oud en is vanaf september ernstig aan het "klungelen" met astmatische klachten. ;(
Mats is een heel levendig en vrolijk ventje, waarmee we het 1e jaar totaal geen gezondheidsproblemen mee hebben gehad. Zelfs van gewone babykwaaltjes als verkoudheden, krampjes, spugen e.d. had hij helemaal geen last. Ergens rond zijn 1e jaar is hij eczeem gaan ontwikkelen. Dit zat altijd in zijn gezicht, heel soms kwam het even opzetten in zijn knieholtes. Omdat hij tegen die tijd is overgaan op koemelk dachten we daar aan, maar na veel uitproberen en een eliminatiedieet bleek het dat niet te zijn. De eczeem was verder ook prima te handhaven, maar helaas is dit dus overgegaan in astmatische klachten.
Hij heeft nu een supermooi en gaaf huidje, maar ach, wat had ik graag de eczeem weer terug!
Eind augustus werd Mats voor het eerst echt benauwd. We hadden er ooit al eens mee te maken gehad en toen een Ventolin-puffer al gekregen, en toen was het na een paar pufjes Ventolin weg. Nu hielp Ventolin echter niet en via de HAP zijn we een weekend in het ziekenhuis beland. Daarna was het iedere 2 weken raak, telkens volgens hetzelfde patroon: hij werd verkouden, we beginnen met bijpuffen, binnen no-time gaat het dan toch mis en belandden we op de Eerste Hulp. Daar kreeg hij dan prednisolon en binnen enkele dagen was hij dan weer de oude, dan ging het een paar dagen goed, werd weer verkouden, en het hele liedje begon opnieuw. Hij kreeg al snel onderhoudsmedicatie, eerst Flixotide en sinds 2 maanden krijgt hij Qvar, 2 maal daags een pufje en Singulair. Daarmee gaat het gelukkig een stukje beter, hij is hoera-hoera ook al 2 x een flinke verkoudheid doorgekomen zónder dat we er echt mee naar de EH of HAP hoefden, maar dan moesten we zelf behoorlijk bijpuffen. Eind november ging het voor het laatst weer zo mis dat we weer op de EH terechtkwamen. Toen was hij echter net de dag ervoor in het huis van mijn zwager geweest die aan het verhuizen was. Daar was het erg stoffig en bedompt, aangezien hij er al een tijd niet meer woonde. Dus we trokken ons allebei op aan het idee dat dat een trigger was geweest. Ook de kinderarts ging uit van een incident, aangezien het de weken ervoor goed was gegaan. Maar nu is het dus weer mis. Vrijdag werd hij weer flink verkouden en zijn we gaan bijpuffen met 2 x daags Ventolin en toen het gisteren erger leek te worden, hebben we de Qvar ook verhoogd naar 2 pufjes per keer.
Ik moet de moed er nog even inhouden, want misschien komen we er dit keer toch nog zonder dokters/ziekenhuisbezoek doorheen, maar op dit moment voel ik me wanhopig. Het is nog geen 3 weken geleden dat het misging en we zitten weer. Dit keer dus zonder "trigger" die we zouden kunnen bedenken. Ik ben vooral ook bang dat het wéér een prednisolon-kuur gaat worden, want dat zou de 4e zijn sinds september!! ;(
Zou gewoon zo graag zien dat het beter onder controle kwam en bovendien voelen we ons erg wanhopig omdat het er toch op gaat lijken dat we onze 2 katten weg moeten doen. Hij is nl positief allergisch getest op huisstofmijt, schimmels en bomen (licht, waarde onder de 0,1) en katten en die sprongen er echt uit. Nu hebben wij 2 katten waar we allebei supergek op zijn en die we al 11 en 8 jaar hebben. Voor ons was dat dus een groot drama om te horen. Het rare is dat hij helemaal niet op onze katten lijkt te reageren, nooit gedaan ook. Geen rode ogen, geen niezen, geen jeuk, geen vlekken, geen benauwdheid.
De benauwdheid komt elke keer opzetten als hij verkouden wordt. Omdat de link met katten niet te leggen is, mochten we het van onze kinderarts gewoon aankijken, maar ik vrees nu het ergste. Als het moet, dan moet het natuurlijk, maar los van het emotionele drama, hebben wij enorme praktische problemen met het wegdoen van onze katten. De oudste kat is namelijk een diabeetje en moet 2 x per dag insuline gespoten krijgen. Niemand zit te wachten om zo'n kat over te nemen, het is een enorme last. Daarnaast gaat Mats 2 dagen in de week naar een gastouder die óók 2 katten heeft. Hij zou dus dan ook andere opvang nodig hebben. Buiten het feit dat dit zijn leventje dan helemaal overhoop gooit (een opvangadres waar hij super naar zijn zin heeft en zich vertrouwd voelt én zijn 2 maatjes weg, want hij vindt die katten ook geweldig), zou ik niet weten waar ik een nieuw opvangadres vandaan zou moeten halen, want voor de creche sta ik al eeuwen op de wachtlijst en dat schiet ook helemaal niet op. Ik weet dus echt niet meer wat we moeten doen!
Thuis hebben we al zoveel mogelijk maatregelen genomen; dwz elke dag stofzuigen en of stof wissen, katten niet meer op onze slaapkamer (zijne kwamen ze al niet) maar op zolder laten slapen, luchtvochtigheid goed houden, we hebben een luchtreiniger aangeschaft en we gaan een gladde bank kopen, al hebben we er er eigenlijk geen geld voor, maar wie weet helpt het nog iets…
Heel graag zou ik jullie verhalen horen over hoe lang het bij jullie ongeveer duurde voor de astma onder controle was, en wanneer heb je het 'onder controle'? Als hij niet meer benauwd wordt of als je het zelf kan handelen met bijpuffen enz.?
Heeft ìemand advies, tips of nog beter ervaring met het wegdoen van katten?? Hielp het?? En zo ja, had jij of jouw kind dan wel ook klachten die wezen op kattenallergie of verder ook geen uiterlijke klachten? Ik hoor nl ook dat kattenallergeen nog jaren in je huis blijft, dus de vraag is of het uberhaupt zin zou hebben. En als hij dan (voorlopig) nog wel naar de gastouder zou gaan, zou het dan toch uitmaken of je je eigen katten weg zou doen?? Ik snap dat sommige mensen denken "proberen is altijd de moeite waard", maar voor ons ligt het gewoon heel erg moeilijk. Heb er letterlijk buikpijn van! :'(
Nou, voor zover mijn uiteraard toch hele lange verhaal. Ik hoor graag jullie reacties!
Groetjes, Rebecca
Ben het volkomen met Wendy eens!
De gezondheid van jouw kind zou belangrijker voor je moeten zijn dan de katten.
ook ik ben het met Wendy eens.
wij hebben het zelfde met ons meisje gehad. zij is ook allergisch voor katten en honden denken wij doormiddel van dat ze er op reageert. wij hebben de katten ook weg gedaan via een herplaatsingsbureau en dat is eigenlijk heel erg goed gedaan. onze hond hebben wij ook weg gedaan, hier hebben wij nog steeds erg veel moeite mee. maar goed bij ons gaat de gezondheid van ons meisje voor de huisdieren. het is een hele moeilijke beslissing en denk er goed over na en probeer er ook over te praten, dat is ons aangeraden en dat werkt bij ons wel erg goed. heelveel sterkte met jou/jullie keus.
groetjes berlinde
Hai Rebecca,
Hoe gaat t nu met Mats?
Het gaat gelukkig erg goed met Mats, hij is deze keer zonder veel problemen door zijn verkoudheid heen gekomen. We hebben de Qvar opgehoogd naar 2 pufjes (inmiddels weer gewoon afgebouwd naar 1) en Ventolin erbij natuurlijk, maar dat is eigenlijk erg goed gegaan. Eerste kerstdag was hij eigenlijk weer helemaal opgeknapt, dus in totaal 4 dagen bezig geweest van opkomen van benauwdheid tot echt helemaal over zijn, dus dat is erg positief!!
Nu wil ik wel morgen de huisarts even terugbellen, want mijn man was even met hem langsgegaan om zijn longen voor de zekerheid te laten beluisteren en hij had aangeraden om voorlopig (?) 3 x per dag te blijven bijpuffen met Ventolin qua onderhoudsmedicatie tot hij stabiel is. Ik begrijp nu niet wat hij bedoelde, ik nam aan tot hij weer stabiel is qua verkoudheid, maar mijn man had echt begrepen als onderhoudsmedicatie en ik zie het hier ook geregeld dat kinderen standaard Ventolin krijgen iedere dag?
Weten jullie waarom dat is, hij is nu nl niet meer benauwd? En ons manneke is van zichzelf al erg actief en kan best druk zijn en met Ventolin wordt hij nog eens extra druk. Dus liever geef ik het niet door, maar als het aan te raden is natuurlijk wel? Ik zal morgen nog eens bellen.
Wat de reacties op de katten betreft: ik begrijp de laatste reacties heel goed, als buitenstaander denk je ook snel: doe ze gewoon weg. Uiteraard stel ik de gezondheid van mijn kind boven de katten en hoe moeilijk we het ook zullen vinden, we zijn heel duidelijk in 'als het moet, dan moet het'... Ik heb echter al uitgelegd dat het niet een kwestie is van 'zomaar' de katten wegdoen en dan bedoel ik 'van het ene op het andere moment'. We hebben een kat met suikerziekte die 2 x per dag stipt op tijd gespoten moet worden met insuline en ik zou echt niet weten wie zichzelf vrijwillig will belasten met het overnemen van zo'n kat???? Ik heb al rondgevraagd op het suikerkatten-forum en daar bevestigen ze dat het bijna nooit lukt zulke katten te herplaatsen. Als jullie een adres weten: laat het horen! Medicijnen, voeding enz wordt allemaal vergoed, als we maar 100% zeker weten dat het een goed huis is. En daarnaast kunnen onze eigen katten eigenlijk niet weg voor we een ander opvangadres voor Mats hebben, omdat onze gastouder dus ook 2 katten heeft en hij daar alleen maar sterker op zal reageren als onze katten weg zullen gaan. Wij wonen in de randstad en ik sta al 2,5 (!!) jaar ingeschreven op de creche voor 2 dagen daar, maar er is nog steeds geen plek. Dus ik vind "ik zou ze wegdoen" wel heel makkelijk klinken; het is niet een kwestie van willen, maar ook van kunnen.
Overigens is Mats naast zijn astma juist absoluut nooit ziek. Hij heeft echt nooit wat gehad, als ik de keren tel dat hij ooit koorts had, heb ik aan 1 hand genoeg en buikgriep heeft hij echt nog maar 1 keer gehad. Hij heeft alleen eczeem gehad en nu deze luchtwegproblemen; maar dat zijn natuurlijk juist uitingen van allergie.
Ik schrik wel van jouw verhaal hoor Niksas, dat de reactie nu dus zo vreselijk heftig is. Terwijl ze voorheen dus ook niet reageerde op katten?? Het lijkt me verschrikkelijk moeilijk voor je dochter ook, en voor jullie natuurlijk, dat je dan zo beperkt ben in je sociale leven. Maar is het nu thuis zo dan dat Nikita weinig tot geen last meer heeft van haar astma? Ik bedoel: het zal niet zo zijn dat het een wondermiddel is om je katten uit huis te plaatsen toch??? Hoe is dat bij jullie gegaan, Berlinde?
Groetjes
Hoi Rebecca,
Nee ik zeg niet dat ze er nooit geen last meer van heeft maar Nikita had meerdere aanvalletjes per week en eens per maand een fikse. En al die kleine aanvalletjes is ze kwijt en de de grote aanvallen die komen iets geleidelijker in plaats binnen een haf uur gelijk zuurstof behoefte. Dus bij ons heeft degelijk geholpen om een beetje rust te creeren.
Maar Nikita heeft standaard nog een keer per maand ongeveer een heftige aanval waarbij ze nog een predniselon en ab nodig heeft om er uit te komen. En omdat de dokter het veiliger vond hebben we nu ook een saturatiemeter thuis. Zodat we niet om de haverklap naar eerst hulp hoeven om de zuurstof te meten. Wat ook een hoop rust geeft.
Maar door de kat de deur uit te doen is hier wel veel veranderd.
Overigens belde vandaag mijn vriendin dat de kat aan het van zijn leven is en dat het nu zielig word. En dus zal ik hem morgen in laten slapen als hij dat niet uit zich zelf vannacht doet. ;( ;(
groetjes
Niksas
Hoi Rebecca,
Wat een ingrijpende veranderingen moeten er dan plaatsvinden he, zelfs de gastouder kan dus niet meer. Wel heel erg voor jullie en voor Mats.
Rinske krijgt ook elke dag ventolin. Ze gebruikt dat nu vier keer per dag, maar dat is omdat ze een paar weken geleden een longontsteking kreeg. Ik neem aan dat het na die tijd weer afgebouwd gaat worden. Wat ik begrepen heb is die ventolin goed om de boel open te houden en zo kan de flixotide(of hoe het ook mag heten) ook beter zijn werk doen.
Ik hoop dat je een goed adresje voor de katten kunt vinden, dat zal inderdaad niet meevallen :N
Groetjes,
Wendy
hoi Rebecca.
jaa wij hebben eigenlijk op advies en zelf beslissing genomen om het weg te doen. helaas zien wij geen verbetering nog bij Yeline. (zie ook mijn eigen topic over Yeline)
Verder via het herplaatsingsbureau is bij ons erg goed geregeld en heb ook nog regelmatig contact met diegene die de huisdieren van ons overgenomen hebben.
wij hebben zelf daarmee contact opgenomen dat we een goed huis voor ze wouden en hun gaan er dan eentje voor je zoeken en dan word je vanzelf gebelt het kan binnen een week zijn.. maar wij waren binnen enkele uren weer gebelt dat ze de katten de volgende dag kwamen halen, dat was wel even slikken. met onze hond heeft het 3,5 week geduurd, ook omdat deze de nodige ziektes had en er zeer moeilijk iemand voor te vinden was, uiteindelijk hebben ze iemand gevonden. verder is het ons zeer goed bevallen, ook al missen we de huisdieren nog elke dag, maar het is voor onze kleine meid beter, er zijn al wat prikkels weg gehaald, ook al zien wij geen verbetering, ik denk niet dat het een verkeerde keus is geweest.
ik hoop dat het jullie iets kan helpen. fijn dat het wel beter gaat met joun zoontje. de ventolin word vaak als noodmedicatie gebruikt en mag dan niet standaard is mij vertelt. maar ik ben geen dokter, dat zul je denk ik het beste even met de HA kunnen overleggen :)
iedegeval sterkte.
groetjes berlinde
Aaah Niksas, wat rot dat je je kat waarschijnlijk moet laten inslapen morgen! :'( Je zult er vast wel even wakker van liggen vannacht, heel veel sterkte!
Pfoe, als ik jullie verhalen zo lees vind ik het heel heftig hoor, wat astma bij jullie gezinnetjes teweeg brengt. Dan kan de huisarts zeggen dat Mats het zwaarste patientje van de praktijk is, maar zo moeilijk hebben wij het dan bij lange na nog niet. Ik neem aan dat hij dat ook zegt omdat de zwaarder patientjes bij een kinderarts of longarts lopen en niet (meer) in de huisartstenpraktijk.
Berlinde, dat herplaatsingsburo klinkt wel goed moet ik zeggen. Ik zou echt zeker willen weten dat ze goed terechtkomen en dan is het wel heel prettig dat je inderdaad contact kunt houden met die mensen! Is er een www-adres van???
Ik blijf het allemaal maar wikken en wegen vinden... Zoals jullie ook aangeven, hoef ik niet te verwachten dat Mats geen last meer zal hebben nadat we de katten wegdoen. Als onze katten al een trigger zijn, zal hij waarschijnlijk minder vaak en minder intense aanvallen hebben, maar ze zullen niet voorbij zijn. Waarschijnlijk zal hij wél heftiger gaan reageren op andere katten. Dus als ik puur nu even naar de feiten probeer te kijken en alles eromheen qua gevoel uitschakel, is de kans reëel dat hij thuis (iets?) minder last zal krijgen, maar waarschijnlijk wél aanvallen gaat krijgen als hij bij andere mensen met katten gaat komen en dus niet meer bij opa's en oma's, familieleden en vrienden over de vloer kan komen zonder benauwd te worden. Dat zou betekenen dat dat kleine manneke van 2,5 moet gaan begrijpen dat hij en weggehaald wordt bij zijn vertrouwde opvang, dat hij zijn 2 vriendjes moet gaan missen én ineens niet meer naar opa en oma enz kan gaan. Ik vind het nogal wat!! Dat is toch echt kiezen uit 2 kwaden??? :'( :'( :'(
Sterkte Niksas!
En Rebecca, sommige beslissingen zijn echt moeilijk he! Wel is het dat je er nu overna denkt en als het erop aan komt alles al hebt doorgedacht en een goede beslissing kunt nemen.
Ik wens ook jou sterkte. Soms kom je gewoon hele moeilijke beslissingen tegen. En soms is er via een andere behandeling/ manier nog wel wat uit te proberen.
Maar als je kindje erge last heeft loop je vroeg of laat toch tegen vervelende keuzes aan. Succes met het maken ervan! En denk ook aan jezelf en je man he, als dit mogelijk is uiteraard!
Om even een update te geven: wij hebben vorige week besloten ons zoontje toch weg te halen bij het opvangadres waar hij nu zit (met katten dus). Er opent een nieuw kinderdagverblijf bij ons in de buurt en daar kan hij terecht per 16 maart a.s. We vinden het erg jammer, aangezien hij het gewoon super naar zijn zin had bij die gastouder, maar hopelijk krijgt hij het ook zo naar zijn zin op de creche.
Als het tegen die tijd dan nog steeds niet goed gaat met zijn astma kunnen we in elk geval de beslissing om de katten weg te doen dan ook echt maken, zonder met het opvangprobleem te zitten. Ik heb ook een adres gevonden van mensen die onze katten tijdelijk (voor een maand of 3 a 4) zouden willen opvangen, ook al hebben we dus een diabateskat. Echt helemaal super, een pak van mijn hart, het waren heeeele lieve mensen. Het enige nadeel is dat zij in een flat wonen en ze daar niet naar buiten kunnen. Maar het is een mooie oplossing voor tijdelijk om uit te testen of het idd verbetering geeft. Dan zien we daarna wel weer verder. Zo zie ik maar weer dat er best een oplossing kan komen, al lijkt dat eerst bijna onmogelijk!
Overigens sprak ik van de week de longverpleegkundige en die gaf weer aan dat het echt geen zin heeft om katten weg te doen, aangezien de allergenen jaren later nog in je huis voorkomen. Pff, daar wordt ik nou zo moe van he, al die verschillende informatie en adviezen!! Dan ga je toch gelijk weer twijfelen of dit besluit van die creche wel nodig was. :'( Vind het echt onprettig dat elke arts of verpleegkundige weer een andere mening heeft!
Het gaat op het moment erg goed met Mats, al een tijdje geen snotneuzen, hoest o.i.d. gehad. Super!
Maar we doen dus nu wel standaard 2 pufjes Ventolin erbij op een dag, dus kan zijn dat het daar toch mee te maken heeft!