Ik ben nieuw hier: over Mats (en onze katten...)
22-12-2008 om 15:35 uur
Hallo allemaal,
Ik ben nieuw hier op het forum en zal even in het kort proberen te vertellen over onze situatie, al zal het vast toch een lang verhaal gaan worden ;).
Ons zoontje Mats is nu precies 2,5 jaar oud en is vanaf september ernstig aan het "klungelen" met astmatische klachten. ;(
Mats is een heel levendig en vrolijk ventje, waarmee we het 1e jaar totaal geen gezondheidsproblemen mee hebben gehad. Zelfs van gewone babykwaaltjes als verkoudheden, krampjes, spugen e.d. had hij helemaal geen last. Ergens rond zijn 1e jaar is hij eczeem gaan ontwikkelen. Dit zat altijd in zijn gezicht, heel soms kwam het even opzetten in zijn knieholtes. Omdat hij tegen die tijd is overgaan op koemelk dachten we daar aan, maar na veel uitproberen en een eliminatiedieet bleek het dat niet te zijn. De eczeem was verder ook prima te handhaven, maar helaas is dit dus overgegaan in astmatische klachten.
Hij heeft nu een supermooi en gaaf huidje, maar ach, wat had ik graag de eczeem weer terug!
Eind augustus werd Mats voor het eerst echt benauwd. We hadden er ooit al eens mee te maken gehad en toen een Ventolin-puffer al gekregen, en toen was het na een paar pufjes Ventolin weg. Nu hielp Ventolin echter niet en via de HAP zijn we een weekend in het ziekenhuis beland. Daarna was het iedere 2 weken raak, telkens volgens hetzelfde patroon: hij werd verkouden, we beginnen met bijpuffen, binnen no-time gaat het dan toch mis en belandden we op de Eerste Hulp. Daar kreeg hij dan prednisolon en binnen enkele dagen was hij dan weer de oude, dan ging het een paar dagen goed, werd weer verkouden, en het hele liedje begon opnieuw. Hij kreeg al snel onderhoudsmedicatie, eerst Flixotide en sinds 2 maanden krijgt hij Qvar, 2 maal daags een pufje en Singulair. Daarmee gaat het gelukkig een stukje beter, hij is hoera-hoera ook al 2 x een flinke verkoudheid doorgekomen zónder dat we er echt mee naar de EH of HAP hoefden, maar dan moesten we zelf behoorlijk bijpuffen. Eind november ging het voor het laatst weer zo mis dat we weer op de EH terechtkwamen. Toen was hij echter net de dag ervoor in het huis van mijn zwager geweest die aan het verhuizen was. Daar was het erg stoffig en bedompt, aangezien hij er al een tijd niet meer woonde. Dus we trokken ons allebei op aan het idee dat dat een trigger was geweest. Ook de kinderarts ging uit van een incident, aangezien het de weken ervoor goed was gegaan. Maar nu is het dus weer mis. Vrijdag werd hij weer flink verkouden en zijn we gaan bijpuffen met 2 x daags Ventolin en toen het gisteren erger leek te worden, hebben we de Qvar ook verhoogd naar 2 pufjes per keer.
Ik moet de moed er nog even inhouden, want misschien komen we er dit keer toch nog zonder dokters/ziekenhuisbezoek doorheen, maar op dit moment voel ik me wanhopig. Het is nog geen 3 weken geleden dat het misging en we zitten weer. Dit keer dus zonder "trigger" die we zouden kunnen bedenken. Ik ben vooral ook bang dat het wéér een prednisolon-kuur gaat worden, want dat zou de 4e zijn sinds september!! ;(
Zou gewoon zo graag zien dat het beter onder controle kwam en bovendien voelen we ons erg wanhopig omdat het er toch op gaat lijken dat we onze 2 katten weg moeten doen. Hij is nl positief allergisch getest op huisstofmijt, schimmels en bomen (licht, waarde onder de 0,1) en katten en die sprongen er echt uit. Nu hebben wij 2 katten waar we allebei supergek op zijn en die we al 11 en 8 jaar hebben. Voor ons was dat dus een groot drama om te horen. Het rare is dat hij helemaal niet op onze katten lijkt te reageren, nooit gedaan ook. Geen rode ogen, geen niezen, geen jeuk, geen vlekken, geen benauwdheid.
De benauwdheid komt elke keer opzetten als hij verkouden wordt. Omdat de link met katten niet te leggen is, mochten we het van onze kinderarts gewoon aankijken, maar ik vrees nu het ergste. Als het moet, dan moet het natuurlijk, maar los van het emotionele drama, hebben wij enorme praktische problemen met het wegdoen van onze katten. De oudste kat is namelijk een diabeetje en moet 2 x per dag insuline gespoten krijgen. Niemand zit te wachten om zo'n kat over te nemen, het is een enorme last. Daarnaast gaat Mats 2 dagen in de week naar een gastouder die óók 2 katten heeft. Hij zou dus dan ook andere opvang nodig hebben. Buiten het feit dat dit zijn leventje dan helemaal overhoop gooit (een opvangadres waar hij super naar zijn zin heeft en zich vertrouwd voelt én zijn 2 maatjes weg, want hij vindt die katten ook geweldig), zou ik niet weten waar ik een nieuw opvangadres vandaan zou moeten halen, want voor de creche sta ik al eeuwen op de wachtlijst en dat schiet ook helemaal niet op. Ik weet dus echt niet meer wat we moeten doen!
Thuis hebben we al zoveel mogelijk maatregelen genomen; dwz elke dag stofzuigen en of stof wissen, katten niet meer op onze slaapkamer (zijne kwamen ze al niet) maar op zolder laten slapen, luchtvochtigheid goed houden, we hebben een luchtreiniger aangeschaft en we gaan een gladde bank kopen, al hebben we er er eigenlijk geen geld voor, maar wie weet helpt het nog iets…
Heel graag zou ik jullie verhalen horen over hoe lang het bij jullie ongeveer duurde voor de astma onder controle was, en wanneer heb je het 'onder controle'? Als hij niet meer benauwd wordt of als je het zelf kan handelen met bijpuffen enz.?
Heeft ìemand advies, tips of nog beter ervaring met het wegdoen van katten?? Hielp het?? En zo ja, had jij of jouw kind dan wel ook klachten die wezen op kattenallergie of verder ook geen uiterlijke klachten? Ik hoor nl ook dat kattenallergeen nog jaren in je huis blijft, dus de vraag is of het uberhaupt zin zou hebben. En als hij dan (voorlopig) nog wel naar de gastouder zou gaan, zou het dan toch uitmaken of je je eigen katten weg zou doen?? Ik snap dat sommige mensen denken "proberen is altijd de moeite waard", maar voor ons ligt het gewoon heel erg moeilijk. Heb er letterlijk buikpijn van! :'(
Nou, voor zover mijn uiteraard toch hele lange verhaal. Ik hoor graag jullie reacties!
Groetjes, Rebecca
welkom hier en wat balen (zachtjes uitgedrukt ...) dat de astma van je zoontje (nog) niet onder controle is te krijgen! Ik vind het heel moeilijk om je een advies te geven omdat ieder kind verschillend is en dus ook verschillend astma heeft :?
Bij onze dochter van 6 jaar is het op dit moment ook absoluut niet onder controle en zit momenteel ook aan de prednison (3e kuur sinds mei jl.) Waarschijnlijk krijgen we binnenkort nu wel vernevelapparatuur thuis zodat we dan (hopelijk) niet zo vaak meer naar het ziekenhuis hoeven.
Onze dochter is nergens aantoonbaar allergisch voor dus wij zitten niet met het dilemma van onze huisdieren. Louise puft Airomir (soort Ventolin) zo'n 4 keer per dag, en dan elke keer 2 puffen via de Nebuhaler. Verder 's morgens en 's avonds Qvar 2 puffen en 2 keer per dag 1 puf Foradil en 's avonds een pilletje Singulair en neusspray.
Moeilijk is het allemaal he. Het is zo'n rotziekte omdat je nooit weet hoe en of wat en dat je soms per dag leeft en dan weer per week ;(
Wat zegt je arts over het dilemma met de katten en heb je anders misschien een astmaverpleegkundige waar je fijn dit soort dingen kunt overleggen?
Ik hoop dat het nu onder controle blijft en dat jullie een rustige kerst en oud&nieuw tegemoet gaan!
succes en sterkte.
groetjes van Gerda
Hai Rebecca,
Ook welkom hier!
En tjonge, je zit er echt even doorheen he! Dat kennen we denk ik allemaal wel..
Het gaat immers toch om je zoontje!
Astma is inderdaad bij ieder kind verschillend, en heeft dus ook een andere aanpak nodig. Ook wij hebben wat aangerommeld hier. De onze heeft het dan niet zo erg als Mats, maar heeft er dan weer andere klachten bij, waardoor hij ook aan een stuk door ziek was.
Eigenlijk zit je met 2 problemen. A. je kindje is ziek en B. de praktische problemen van hoe nu verder.
Ik denk dat je kinderarts samen met jullie moeten kijken wat er precies aan de hand is, en hoe het het beste onder controle te krijgen is, maar dat kan een behoorlijke zoektocht zijn. Ons zoontje was met 10 weken benauwd, en met 2,5 jaar hadden we het juiste medicijn gevonden. Sinds toen is er weer rust in de tent, maar je kan altijd worden verrast door benauwdheid of in ons geval ook andere klachten. Maar het kan ook korter, en helaas ook langer duren.
Voor ons heeft vooral de rust die de kinderartsen uitstraalden geholpen, daarvoor liep ik als een kip zonder kop van alles uit te proberen. Toen we ons erbij neergelegd hadden en de goede dagen telden werden ook wij wat rustiger. Uiteindelijk went het ook wel een beetje (niet de uitschieters natuurlijk!)
En dan het praktische, die vond en vind ik heel moeilijk. Misschien wel het moeilijkst. Je kunt wel van alles de deur uitzetten, en het huis ombouwen tot een soort stofvrij fort, maar dat is niet altijd nodig. Waarschijnlijk heb je nu daadwerkelijk alles over om je zoontje maar beter te krijgen. Dat is logisch. Maar soms weten ze het gewoon nog niet. En sommige dingen hebben hun tijd nodig. Katten die je al zo lang hebt doe je misschien niet in een korte tijd weg. En een nieuw oppasadres is ook niet zo gevonden. Alles op z'n tijd..
Wie weet is er tijdelijk iets te geven tegen allergieen, zodat je alles even kan laten bezinken en een wel overwogen beslissing kan nemen.
Misschien heb je de mogelijkheid om je zwangerschapsverlof nog op te nemen, te ruilen van dagen zodat je kindje thuis kan blijven en jij en je partner om en om werken, of dat jullie er even tussenuit kunnen om alles even rustig te bedenken.
En je doet wat je kan, voor moeders geld voornamelijk dat je meer doet dan je eigenlijk kan. En soms kan dat gewoon niet zonder opnames, veel medicijngebruik en onvoorziene reacties, opweg naar de manier om er goed mee om te gaan. Neem je dat vooral jezelf niet kwalijk (al zullen anderen het soms doen lijken alsof je niet goed genoeg je best doet). Wees daarin ook redelijk voor jezelf (niet dat ik het kan, maar ik probeer t.. ;))
Je weet iniedergeval dat verkoudheid een duidelijk begin is van een astma-aanval. Is al duidelijk waar die verkoudheid vandaan komt? En waarom zijn verkoudheid (die toch in de bovenste luchtwegen zit) zo ernstige reacties geeft in de onderste luchtwegen? Is er iets aan die verkoudheid te doen, of zijn luchtwegen net ietsje te erg geprikkeld? Dit zijn natuurlijk vragen die je met de kinderarts moet bespreken, maar kunnen je wel helpen om een beter beeld te krijgen, en eventueel tijdelijke medicatie. Er is vaak best nog een hoop te doen, maar helaas weer niet met alles. Maar soms kan een kinderarts je ook uitleggen dat er nog afgewacht wordt, of dat er nog niets gedaan mee kan worden. Dan is het fijn als je weet hoe je met de klacht om kunt gaan, om er zo min mogelijk last van te hebben.
Ik wens je erg veel sterkte!
Hallo Rebecca,
Ik herken het verhaal meteen. Behalve het eerste jaar. Bij ons gebeurde het gelijk bij de geboorte.
Maar even over de katten. Ik wil ons verhaal vertellen misschien heb je er wat aan. Wij hadden een kat van 17 jaar. En ja uit de testen kwam dat ze allergies was voor katten honden en de rest van de dieren. En een hoop voedsel allergieen.
Maar ja we zaten wel elke 3 a 4 weken in het ziekenhuis omdat ze zo'n heftige aanval had dat ze zuurstof te kort kwam. En na een week naar huis en weekje opknappen en weekje goed( wel s'nacht met ventolin) en het rieddeltje begon weer. Ze werd er altijd verkouden bij. Bij ons in het ziekenhuis zeiden ze nee de kat hoef je niet weg te doen want anders zie je wel meer reactie bij haar en knap ze tussendoor niet op. Nou naar 3 jaar dokteren hier zijn wij naar Utrecht gegaan omdat ze het hier niet meer wisten.
Nou we kwamen in Utrecht en het eerste wat ze zeiden kat eruit. Nou dat doe je niet zomaar even maar ik had een lieve vriendin die zei breng hem bij mij dan geef ik zijn laatste jaren nog een thuis. Heel dankbaar heb ik dat met pijn in mijn hart aangenomen ;( ;( . Ons huis goed ook muren en plafond met een vochtige doek schoon gemaakt alles wat stof was weg of naar de stomerij gebracht.
Ik kan je zeggen dat we gelijk een maand ziekenhuis opname oversloegen en na een week of drie hoefden we geen ventolin s'nachts meer te geven. *O* *O*
Ja de keuze kan ik niet voor je maken zoals niemand dat voor ons kon. Maar ik ben blij dat mijn vriendin mij een beetje onder druk heeft gezet. Want tenslotte al zag verder je geen reactie het heeft wel degelijk geholpen.
Ik moet er wel bij vertellen dat ze nu ook nergens meer kan komen waar een kat in huis is want daar reageerd ze nu direct op.
Ik hoop dat je er wat aan heb en je kan steunen in je keuze.
Niksas
Hoi Rebecca,
Wat vervelend zo, dat "geklungel" met Mats zeg.. Het is zo vervelend en vermoeiend om telkens deze problemen en zorgen te hebben. Ik hoop dat Mats snel wat opknapt. :)
Mijn jongste zoon heeft al vanaf baby af aan astmatische klachten en is hiervoor met 6 maanden oud voor de eerste keer opgenomen (kinkhoest en bronchitus). Toen kregen wij van de kinderarts in het ziekenhuis al een vernevelaar mee om te gebruiken wanneer nodig. We gebruikten die toen niet elke dag.
Mijn zoon bleef klachten houden en was daarvoor onder behandeling bij de huisarts. Toen hij 7 werd is hij door de huisarts doorgestuurd naar Heideheuvel voor een longcheck en is daar sindsdien ook onder behandeling (nu bij dr. Van Essen die ook op dit forum actief is en daarvoor bij dr Huisman). Dat is ook met vallen en opstaan gegaan. De medicatie is in de loop der jaren ongeveer vervijfvoudigd en hij heeft 3 jaar geleden Summerschool gevolgd en is in Heideheuvel opgenomen geweest. Hij heeft periodes gehad waarin hij maanden lang 4- 5 x p/dag moest vernevelen naast zijn hoge onderhoudsmedicatie. Het heeft dus zeer lang geduurd voordat hij stabiel was. Hij is nu 12 en is nu ongeveer 1 jaar stabiel. Voor het eerst verlagen we sinds één week de onderhoudsdosering van 2 x daags 3 puffen Qvar 100 naar 2 x daags 2 puffen Qvar 100. Daarnaast houden we er wel 2 x 2 Foradil naast als langwerkende luchtwegverwijder met zonodig Bricany bij het sporten e.d.
Op je vraag wanneer je je astma "onder controle" hebt, kan ik het volgende zeggen. Bij ons is het zo dat het stabiel is omdat er geen grote dips meer zijn, dus geen superheftige aanvallen, prednisolonkuren of veel vernevelen. Ook vertoont de longfunctie geen grote afwijkingen meer. Je kind blijft stabiel met de huidige medicatie.
Voor de volledigheid, wij hebben echter wel al sinds de geboorte van onze jongens katten. Op dit moment hebben we er zelfs 3 (1 van 15, 1 van 10 en 1 van 2). Mijn zoon is wel 4 x gecontroleerd op kattenallergie, maar dat was altijd negatief. Hij reageert wel op vele andere dingen, waaronder huisstofmijt, konijnen (die hadden we (op advies van de kinderarts) wel weggedaan ook al stonden ze buiten) en honden. Daarom mochten we de katten houden.
Nou meid, ik kan je dus niet zo'n positief verhaal brengen over snel alles onder controle hebben, maar hou de hoop erin en ga altijd op je intuïtie af. Die klopt eigenlijke altijd.
Hartelijke groetjes en fijne kerstdagen.. Angelique >:O
Pff Wat vervelend dat Mats zo veel ziek is!!
(Wat een schitterende naam trouwens!)
Vanuit hier geen kant en klare oplossing..
Alleen even laten weten dat ik enorm met je meevoel..
Ik herken het gevoel dat je voor je katten kan hebben..
Zelf ben ik niet allergisch voor katten, maar reageer wel sterk op het extra stof dat er in huis is wanneer er katten zijn.. Bij mijn ouders woont nog 1 hele lieve dame (Haar zus hebben we enkele weken geleden moeten laten inslapen....)
Toen ik het huis uit ging, wilde ik heel graag ook katten hier thuis..
Ik durfde het alleen niet aan, met het idee dat ik me meteen zou gaan hechten, en bang was te ontdekken dat ik toch beter geen katten kan nemen..
Daarna heb ik een aantal keer logeetjes gehad.. en besloten dat het inderdaad beter is geen katten in huis te nemen...
Wellicht dat jullie het andersom kunnen proberen?
De katten een tijd uit logeren?
(maar dan zit je inderdaad nog met het oppasadres)
Rebecca,
Veel sterkte met Mats, en met de moeilijke keuzes rondom jullie katten!
Wat naar dat jullie zoontje Mats zo vaak ziek en benauwd is!!
Ik kan me je moeilijke afweging zo goed voorstellen. Onze zoon is nu ruim 4,5 maar 2 jaar geleden werd duidelijk dat hij forse astma-klachten had.
Voordat we aan astma dachten, waren we al bang dat onze zoon allergisch was voor onze poes (toen 12 jaar). Al voor hij 2 jaar was klaagde hij over pijn aan zijn ogen en kriebelde zijn neus zodat hij echt voordurend aan zijn neus en ogen zat. Naderhand kwam daar dus forse benauwdheidsaanvallen bij. Als hij verkouden was, was hij nergens meer en hij is op die leeftijd maanden ziek geweest, voortdurend naar huisartsenpost en uiteindelijk ziekenhuisopname.
De diagnose astma werd bij hem vrij laat gesteld doordat hij niet piepte en ze ook dachten aan andere aandoeningen. Uit de allergietesten kwam niets. De artsen suggereerden dat het verstandig kon zijn om de poes toch weg te doen maar lieten de beslissing aan ons. Heel moeilijk. We hebben binnen onze familiekring gevraagd of iemand onze poes in huis wilde nemen maar dat lukte niet. Uiteindelijk wilden goede vrienden van ons onze poes in huis nemen en daar waren we ze zeer dankbaar voor. Net als jij had ik er ook buikpijn van. Het heeft zeker geholpen om ons huis van top tot teen schoon te maken (gordijnen naar stomerij e.d.). We weten nog steeds niet wat de trigger was ... of het nou de poes zelf was of de extra hoeveelheid huisstofmijt of stof .... maar een van de drie was het zeker wel.
Bij ons heeft het dus wel geholpen. De oog- en neusklachten verdwenen helemaal, de benauwdheid helaas niet maar werd wel minder vooral s-nachts. De poes was niet de enige trigger voor astma, ook vocht in huis en vochtig weer e.d. Uiteindelijk is zijn astma nu thuis redelijk onder controle (dat wil zeggen, geen spoedbezoekjes meer aan huisartsenpost, ziekenhuisopnames e.d.) maar is de school nog wel een probleem (niet schoon) en wordt hij daar dagelijks benauwd. Hij staat wel onder hele strikte medische begeleiding (WKZ Utrecht).
Ik vroeg me af .. krijgt jouw zoon ook een middel om de allergie te onderdrukken? Aerius of Xyzall of zoiets? Bij ons hielp het ook om bij verkoudheden elke drie uur fors extra te puffen met ventolin (advies kinderarts uiteraard). Sinds we dat doen komt hij beter door verkoudheden heen. Maar goed, ook daar adviseren kinderartsen weer verschillend.
Ik wens je heel veel sterkte met al je moeilijke afwegingen die alleen jij zelf kan maken. Ik hoop dat je zoontje dit keer niet aan de prednisolon hoeft.
Groetjes,
Maria
Wat ontzettend lief dat jullie zo snel reageren en zo met ons meevoelen! :s)
Ik zou op iedereen wel even willen reageren, maar dat wordt nu al te veel. Ik besef in elk geval al direct dat qua hoeveelheid medicatie e.d. het bij ons in elk geval nog reuze meevalt. Pff, klinkt heftig bij jullie hoor, Gerda en Angelique. Wat pittig voor jullie en vooral voor jullie kindjes! Hopelijk gaan wij niet die kant op
Ik weet ook heel goed dat we gewoon nog aan het begin van onze zoektocht zitten en dat het een tijd kan duren voor we de goede soort en hoeveelheid medicatie hebben en weten op welke prikkels hij nou wel en niet reageert enz. We zouden natuurlijk alleen zo graag zien dat het onder controle kwam en ook de kinderarts noemt het een "duidelijk geval van instabiele astma" en de huisarts meldde vanochtend dat Mats toch wel het ernstigste geval van de praktijk is. Dat maakt me erg onzeker. We zijn toch ook nog maar kort met hem 'bezig'??
Als ik jullie hoor zeggen dat het vervelend is dat Mats zo vaak ziek is, komt dat gek genoeg heel raar op mij over. Het gekke is nl dat hij nooit echt ziek is. Tuurlijk, hij heeft astma, dus is zeker ziek, maar ik bedoel zijn gedrag. Ons lieve manneke blijft namelijk altijd vrolijk, hoe benauwd hij ook is. Eerlijk waar, zelfs op de Eerste Hulp roept hij tijdens het vernevelen al "spelen!" en wijst op de doos met speelgoed die in de hoek staat. Thuis blijft hij ook altijd lachen en gek doen, dat maakt het voor ons een stuk makkelijker om mee om te gaan. Wel loop ik af en toe te mopperen, zo van: "ga nou alstjeblieft eens even rustig zitten, dan hoef je wat minder te hijgen", want hij gaat altijd maar door. Maar nee, behalve dat eerste weekend in het ziekenhuis heeft hij nooit een zieke indruk gemaakt.
Ook hebben wij nooit gebroken nachten door de benauwdheid, heel gek, maar ook enorm fijn natuurlijk. Als het heftig is, zet ik 's nachts m'n wekker om hem te puffen, maar over het algemeen slaapt hij heel rustig. Alleen 's ochtends rond een uurtje of 6 krijgt hij het dan heel moeilijk en wordt hoestend en benauwd wakker.
Momenteel blijven we bijpuffen met Ventolin in de hoop dat we er deze keer goed doorheen gaan komen.
Maar wat die katten betreft: het blijft zo'n moeilijk en dubbel verhaal! Aan de ene kant krijg ik dus idd letterlijk buikpijn als ik eraan denk dat ze weg zouden moeten en de praktische problemen die het oplevert, aan de andere kant kamp ik met een schuldgevoel als we ze houden, terwijl het voor hem misschien een hele verbetering zou betekenen. Als je dat maar wist van tevoren he, dat zou het in elk geval iets makkelijker maken!
Heel erg bedankt voor jouw verhaal Niksas! Aan de ene kant wil ik het natuurlijk eigenlijk niet horen, maar het is in elk geval goed om te weten dat het wel degelijk kan helpen, al heb je in 1e instantie dus niet het idee dat er op de katten gereageerd wordt. Nu hadden we elke keer nog hoop dat de katten geen trigger vormen, omdat hij dus nooit, maar dan ook echt nooit, in z'n ogen wrijft, niest of iets dergelijks.
Maar mijn schoonvader (ook arts) zegt dat dat waarschijnlijk komt omdat hij dus sinds z'n geboorte die katten al om zich heen heeft en er dus aan gewend is. En er goed mee om kan gaan zolang hij gezond is. Maar op het moment dat hij verkouden wordt, of anderszins in zijn weerstand wordt aangetast, dat hij dan "gepakt" wordt op zijn zwakke plek, in zijn geval dus zijn luchtwegen. Dat klinkt op zich wel aannemelijk en zou ook verklaren, Mamamar, waarom een verkoudheid in zijn bovenste luchtwegen zo'n effect heeft op zijn onderste luchtwegen, want zo had ik het eigenlijk nog nooit bekeken.
Ik ben ook begonnen met homeopathie naast zijn reguliere medicatie en hoop nog heel erg dat dat iets oplevert, maar m'n verstand zegt dat dat waarschijnlijk niet veel zal worden. Maar m'n hoofd zit zo vol nu: wat doen we nu? Toch nog weer even aankijken hoe het verder gaat? Afwachten hoe het gaat als de winter en alle verkoudheidsvirusjes voorbij zijn? Op zoek gaan naar andere opvang -> maar waar moet ik beginnen?? Wat zijn de consequenties voor zijn allergie als hij geen katten meer heen zou hebben? Komt er inderdaad wel verbetering en gaat hij juist niet veel sterker reageren op andere katten?
Melanie, wij hebben er ook over gedacht om ze uit logeren te sturen, maar van wat ik lees en hoor heeft dat geen zin voor bijv 3 weken. Het duurt toch een tijd voor de huidschilfers enz. uit je huis zijn. Bovendien kunnen we het pas uittesten als hij dan ook niet naar de opvang zou gaan en dat maakt het allemaal zo lastig.
Bedankt trouwens voor je compliment! (wat zijn naam betreft ^O^ )
Niksas, want wat jij zegt, daar ben ik dus ook bang voor. Waarschijnlijk zal hij veel heftiger op katten gaan reageren als we ze weg zouden doen. Maar ook schoonouders, mijn moeder, andere vrienden en familie hebben katten. Maak je het sociaal gezien jezelf dan niet onmogelijk, want vervolgens kan je nergens meer op bezoek?? Het kan toch ook niet zo zijn dat Mats niet bij zijn eigen opa en oma's over de vloer kan komen?? Hoe gaat dat bij jullie dan?
En Melanie, hoe was dat bij jou? Ben jij sterker gaan reageren toen je eenmaal uit huis was en geen katten meer om je heen had?
Maria, Mats heeft wel een neusspray gekregen als 'extraatje' voor een allergische reactie, maar Xyzall en Aerius ken ik niet? Zou dat iets voor hem kunnen zijn? Maar ik wil natuurlijk ook weer niet dat hij onnodig extra medicatie krijgt, terwijl hij het zonder katten misschien niet nodig zou hebben… snap je?
Onze kinderarts was gelukkig heel mild en vond dat we zeker geen overhaaste beslissingen moeten nemen, had ik eerlijk gezegd niet verwacht van een arts. Heel fijn dus. Wel gaf ze aan dat als deze katten doodgaan, dat het dan een goudvis zal moeten worden. Tja, dat vinden wij prima, al zou het normaal gesproken voor ons als grote dierenliefhebbers ondenkbaar zijn om zonder huisdieren door het leven te gaan. Maar wat moet dat moet, dat is simpel. Maar geen nieuwe huisdieren nemen is toch weer een heel ander verhaal dan je katten die je al jarenlang hebt, weg te moeten doen!
Ik had de laatste keer wel aangegeven dat ik er graag een gesprek over wilde om er wat meer info over te krijgen, toen belde ze terug dat ze met de kinderlongarts had overlegd en die had gezegd dat "als hij inderdaad echt niet lijkt te reageren op de katten, dat we het dan aan mogen kijken, maar als zijn astma niet onder controle komt, dat we ze dan weg zullen moeten doen". De huisarts zegt echter weer dat ze tegenwoordig nooit meer mensen "dwingen" huisdieren weg te doen gezien het sociaal-emotionele aspect. Iedereen heeft dus zo z'n mening en dat maakt het er ook niet makkelijker op.
Het moelijke is ook dat de katten van mijn man zijn en hij nóg gekker op die beesten is dan ik al ben. Vooral het diabeetje is echt zijn maatje, die kat is ook echt aan hem verknocht. Waar hij is, is die kat. Hij heeft hem al vanaf dat dat beestje 6 weken oud was en als hij van zijn studiestad Breda met de trein naar zijn ouders in Hoorn ging (hele lange reis) zat die kat dus de hele weg naast hem op de bank ipv in een mandje.
Wat dat betreft ben ik dan toch nog weer wat eerder geneigd ze eventueel weg te doen dan hij, al ben ik ook heel erg gek met ze. Als ik maar 100% zeker weet dat ze goed terecht zouden komen. Maar ik ben dan ook weer bang dat dit dan ook nog weer een probleem tussen ons 2-tjes gaat vormen, terwijl dat natuurlijk het allerlaatste is dat we willen! En dan vergeten we al snel het feit dat Mats zelf ook gewoon enorm aan die beestjes gehecht is! Om nog even een grappige opmerking tussendoor te geven: gisteren kregen we een kerstkaart in de brievenbus en Mats vroeg: "Wat is dat?" Dus ik zeg: "een kaart voor ons" "Voor Mats??" "Voor papa & mama & Mats staat erop", zei ik. Dus hij kijkt heel verbaasd: "En niet voor de poezen???" :) Om maar even aan te geven hoe ze bij ons gezin horen, ook voor hem! ;(
Bedankt in elk geval voor jullie reacties tot nu toe en hopelijk komen er nog meer, want zoals jullie merken loop ik er op het moment erg mee rond en dus ben ik blij met elke reactie!
Hoi Rebecca,
Wat fijn dat Mats ondanks zijn benauwdheid en allergie zo vrolijk blijft! Dat maakt het inderdaad allemaal makkelijker om mee om te gaan!!
Ik vind het heel moeilijk om te zeggen of mijn reactie op de katten erger is geworden nadat ik uit huis ben gegaan. Zoiezo is mijn astma rond die periode (ook al voordat ik weg ging) flink verergerd.
Ik durf niet meer te zeggen wat waardoor komt...
Bij mijn ouders heb ik meer klachten.. dat zoiezo..
Maar dat kan ook door de gordijnen, stoffen bank, vloerbedekking komen..
Ik heb het wel eens getest door extra veel met de katten te knuffelen..
Maar het blijft moeilijk om je vinger erop te leggen..
Zoiezo met allergie..
Je bent nooit alleen met 1 van de allergenen, dus waar het precies vandaan komt?
Wat een leuke reactie van Mats op de kaart..
Zulke dingen maakt een beslissing natuurlijk extra lastig..
Ik hoop dat er iemand met een reactie is waar je echt wat aan hebt!
Hoi Rebecca,
Om even antwoord te geven op je vraag over onze sociale leven. Ja inderdaad is het heel moeilijk wij kunnen nergens komen waar er dieren in huis leven. En ja er zijn ook veel mensen die het niet begrijpen of willen begrijpen.En mijn schoonzus heeft bv een kat genomen terwijl ze weet dat we dan niet kunnen komen met Nikita.
Maar ik heb wel een ander kind en ik moet als ik ergens kom waar dieren zijn wel rechtstreeks naar het ziekenhuis omdat het zo'n aanval veroorzaakt dat ze er zelf niet uit komt.
Dus met andere woorden we hebben geen keus. Bij ons is het wel heftig maar ja wat moet je anders ik ben liever gewoon thuis ipv ziekenhuis dan dat ik bij andere op visite kan.
Moet er ook bij zeggen dat onze dochter heel heftig reageer voornamelijk op katten en op honden.
Honden zelfs zo erg dat we de epi pen in aanslag hebben.
Ja en op katten zo heftig sinds we de kat eruit hebben gedaan. Moet zeggen dat Nikita ook erg gehecht was aan de kat, maar tot onze verbazing leek het of ze het begreep. En of je zag dat ze er prettig bij voelde.
Maar wat iedereen zegt jullie moet de keus maken en weet je als jullie het allemaal zo nog zien zitten en kunnen doorgaan. Dan geen overhaaste beslissingen maken.
Ik hoop dat je er wat aan heb en je kan altijd terecht met vragen.
Niksas
Hoi!
Ik ben ook nieuw hier! Wat rot dat er uit die allergietest komt dat hij zo allergisch is voor de katten. Ik zal wel heel hard klinken, maar ik zou ze absoluut weg doen. Wij hebben zelf een hond en onze dochter heeft kort geleden ook een allergietest gedaan, als daaruit was gekomen dat ze allergisch was geweest voor honden dan hadden we onze hond weggedaan. Dat stond al vast. Ik zou het via een herplaatsingsburo proberen! Alles wat je weg kunt nemen aan prikkels is meegenomen. Het komt ook niet voor niets uit de allergietest, dus als je kind voordurend aan het vechten is tegen de indringers is het ook vaker ziek lijkt mij?
Mijn dochter is wel allergisch voor huisstofmijt en ondertussen poetsen we heel wat af en hebben ons huis aangepast. Gelukkig mocht onze hond blijven. Daar waren wij ook bang voor.
Ik wens je heel veel sterkte in het nemen van een beslissing. Het is echt ontzettend rot, ik snap echt wel dat je je er heel naar door voelt.
Hopelijk gaat het snel beter met Mats.
Groeten,
Wendy