druk gedrag voor, en tijdens jeuk en benauwdheid
07-12-2008 om 14:52 uurHallo,
Ik vroeg me af ouders nog wat tips hebben.
Ik heb een schattig jochie, maar als hij klachten heeft (bij hem allergisch van aard, dus: benauwd, eczeem, netelroos) kan hij vooral daarvoor als een tornado door het huis gaan. En is dan niet bepaald gezeggelijk. Normaal gesproken is hij druk, maar wel gezeggelijk.
Het lijkt wel alsof hij zich er gewoon niet aan over wil geven. Naar adem happend en zwetend, komt hij voorbij ge-bob-de-bouwert.. En toen ik bijvoorbeeld deze week met hem met netelroos bij de huisarts kwam vroeg zij zichzelf af of hij er wel last van had.
Die last is overigens duidelijk te zien als meneer in bed ligt. Krijsen en gillen (en niet om z'n zin te krijgen) Als hij dan al een hazenslaapje doet, ligt hij geen seconde stil, maar gaat hij woest woelend, hoestend door z'n hele bed.
Bij benauwdheid is bij deze buien het eind in zicht, bij jeuk niet. Dat kan hij zo 2 dagen en nachten volhouden. Hoewel ik weet dat er iets niet pluis is, twijfel ik toch altijd weer: is dit peutergedrag of is dit een allergische reactie (benauwd merk ik inmiddels wel: hij piept alleen nauwelijks).
Thuis is dit nog wel te doen, het probleem is vooral groot in gezelschap van anderen. Ik zie die ouders kijken, grijp dat kind is in z'n kraag! En een groot deel zegt dat ook gewoon. Uiteraard voel ik me hierdoor best onder druk gezet.
Tuurlijk vind ik dat hij zich moet gedragen, maar ingeval van jeuk begrijp ik best dat je je gedachten wilt verzetten, en ben ik dus ook milder. Waarom hij zich niet overgeeft aan de benauwdheid snap ik dan weer niet, maar dan doet hij het dus vaak ook.
Herkent iemand dit? En zo ja, wat doen jullie, of hoe ervaren jullie het?
Ergens denk ik dat hij vaak wel last heeft van allergische klachten, dat daar zijn onrust van komt. Maar zeker weet ik het niet. Het is ook een heel onrustige tijd geweest, en sinds hij in m'n buik zit springt ie al druk op en neer, haha! Een relaxde slak zal t dus nooit worden.. Dat hoeft ook niet. Maar ik vind het zo zielig als mensen hem en mij irritant vinden, alleen omdat hij jeuk heeft of benauwd is. Daar kan hij toch niets aan doen!
Nou bedankt voor jullie reacties!
Ik was vroeger en nu nog steeds ook juist heel erg rustig en is er niets meer met me te beginnen dus ik herken meer in hoe het bij Jefrey ook is.
Als ik zelf benauwd ben word ik heel rustig ook.
maar vroeger was ik allergisch voor kleurstoffen bijv. normaal was ik altijd een vrij rustig meisje. maar als ik kleurstoffen binnen had gekregen werd ik heeel agressief ( wat totaal niet bij me paste ) en ging ik met speelgoed gooien enzo... dus het kan wel
wat goed om al die verschillende reacties te lezen op benauwdheid.... blijkt weer dat iedere astma/long patient anders reageerd.
Hoi Mamamar, mijn zoontje van 2,5 is van zichzelf ook een actief en levendig mannetje, hij zit nooit stil. Maar idd zoals je zegt: normaal prima mee om te gaan. Als hij benauwd wordt is hij echter totaal niet in toom te houden. Dat je inderdaad zelf steeds denkt: als je nou eens éven rustig ging zitten, dan krijg je misschien iets meer lucht!! Soms zou ik dan liever willen dat hij lekker op m'n schoot kroop als hij zich niet goed voelt, maar ja, dat past gewoon niet bij hem en ik moet natuurlijk ook juist blij zijn dat hij levendig blijft. Want hoe benauwd hij ook is, hij blijft vrolijk en spelen. Zelfs op de Eerste Hulp rent hij tussen het vernevelen door nog op de gang heen en weer, de verpleegkundigen moeten dan altijd hard lachen... ;)
Iedereen zegt dan altijd standaard als ze hem zien: "Lekker spul hè, dat Ventolin!" Tuurlijk heeft dat er ook mee te maken, want zijn hartslag gaat dan altijd als een razende tekeer, dus hij moet zich erg opgejaagd voelen. Maar wij lachen dan altijd maar van "normaal zit hij ook geen seconde stil hoor"!
En inderdaad, bij mij was dat ook in de buik al het geval! :)
Wat het peutergedrag betreft: dat vind ik ook lastig. Ik was altijd heel erg van: niet gelijk naar hem toe gaan als hij 's nachts huilt e.d. Maar als hij nu s nachts of s ochtends heel vroeg huilend wakker word, ben ik altijd bang dat hij benauwd is geworden en ren ik er gelijk naar toe. Tja, dat heeft zo'n peutertje dan natuurlijk ook snel door!
goeiendag mamamar ben hier nieuw maar ik herken dit ook dit probleem ik heb een zoontje van net 6 die ook zo reageert druk gedrag terwijl hij zo lief is voor de buitenwereld soms onbegrijpelijk daarom is het fijn om hier te zijn om dit te delen met mensen die dat wel snappen fijn dat ik niet enige ben die dat probleem heeft maar ja zonder die medicijnen worden ze weer ziek dus dan maar af en toe lekker druk denk ik dan maar dan ziek en moe zijn wens je veel succes en heb je een oplossing hoor ik het graag groetjes van claudia moeder van jeremy :)
hallo :)
onze dochter van 6 wordt ook altijd druk als ze benauwd wordt. Ze klimt letterlijk tegen de muren omhoog (via banken, kasten, tafels). Ook kan ze ons dan nauwelijks meer aankijken, haar ogen "vliegen"echt heen en weer... Ze is zonder astma echt een heeeeeel rustig meisje, dus het valt echt op... En tsja van de ventolin wordt het onszins idd nog erger... Daar wordt ze druk én angstig van... Ons meisje leeft echt in twee werelden, een waarin ze niet benauwd is en zich rustig, zelfverzekerd en goed voelt, maar helaas ook... een waar ze zich benauwd, opgejaagd, angstig en ellendig voelt... Vooral voor buitenstaanders is dit soms maar moelijk te bevatten!
Behalve dat we op alle mogelijke manieren proberen haar aanvallen te beperken, zou ik niet weten hoe we haar drukke en angstige gevoel kunnen verzachten... :-\
groetjes, janna :s)
Nee he!
Met deze drukte zijn ze echt onbereikbaar, en je kunt wel boos worden, maar dat maakt ook niets uit. Terwijl ik me dan ook schuldig voel, omdat ik weet dat hij benauwd is...
Overigens word ik er soms ook wel stuiterballerig van hoor! Dan ren ik achter m aan, in de poging hem te stoppen, haha!
Ons geduld wordt dan maar weer mooi beproefd!
En wij maar volhouden, dat ze echt heel lief zijn...hahaha!
Alle kinderen zijn lief, maar soms heb je momenten dat je er weinig mee kunt. Helaas wil niet iedereen dat geloven..
Balen he!
Dat drukke zie ik dus niet verminderen, en tja als dat angstige ook zo onbereikbaar is, dan is daar denk ik ook weinig mee te doen. Na afloop misschien met napraten? Ze is al 6, dus waarschijnlijk kan ze dat nare gevoel wel herinneren..
Wat naar voor haar zeg! Ik heb je verhaal nog niet gelezen, maar ik hoop dat ze niet vaak benauwd is..
Sterkte, en groetjes!
haha, ja ik stuiter idd ook vaak mee hoor. *O* Dat komt denk ik ook door slaapgebrek, dat ook standaard is als Leah benauwd is... :z
Onze dochter vindt het meest angstige van alles, dat ze haar lichaam niet onder controle heeft, dat ze zich "ziek" voelt, want daar kan ze niks mee... Ze zegt alleen, dat ze ziek is als ze overgevend boven de wc hangt. Alleen daar heeft ze geen problemen mee... Als ze benauwd is, is ze "NIET ZIEK" en gaat ze dus juist zo druk mogelijk doen, om zichzelf maar te overtuigen...wat het allemaal dus niet beter maakt en dan kan ze in huilen uitbarsten en vragen "ik ben niet ziek he?" En als je dan ja zegt..., is het huis te klein, want dat is "ECHT NIET WAAR..." Het klopt wel, wat je zegt, dat we er nu met haar beter over kunnen praten, vooral in de periode achteraf, als ze zich weer wat beter voelt.
Leah is vanaf dat ze 6 mnd is onder controle bij ka voor astma. Ze is nu dus 6 en af een toe heeft ze een weekje nergens last van... Maar helaas vaker wel last dan niet... ;(
Mamamar, jij hebt nog een kleintje met astma, of niet?
Ja, die van ons gaat nu richting de 3 jaar. Sinds dat hij 5,5 maand is aan de puffers.
Helaas voor Leah was het dus geen peuterastma..
Eerlijk gezegd heb ik de hoop nu al een beetje opgegeven. Hij krijgt er steeds meer allergische reacties bij, en onze familie is een goede klant van Glaxo.. *) Maar je bent t zo gewend als je niet meer hoeft te puffen of te smeren of slikken, dat ik dolblij zou zijn als hij eroverheen groeit..
Wat Leah zegt over haar lichaam niet onder controle te houden herken ik duidelijk van vroeger. Ik was overigens ook druk, maar op een bepaald moment ging ik me stil houden (was ook beter). Ik weet nog wel aanvallen waarvan ik echt dacht dat ik stikte terwijl ik niets kon doen. Nu heb ik die ook nog laatst gehad, maar dan ga ik rustig staan, en puffen, net zo lang totdat ik me beter voel. Met n rondrennende peuter was dit overigens minder relaxed, toen sloeg de paniek wel weer even toe. :Y
Maar Leah baalt waarschijnljk dat ze steeds wordt opgehouden tijdens haar spel. Dat vind ik nu ook nog wel irritant. Wil je net een wandeling maken, of heb je iets anders gepland, ben je weer benauwd..
Hopelijk worden haar klachten minder. Welke onderhoudsmedicatie heeft ze?
hoi :)
Leah is van flixotide, naar seretide gegaan en nu heeft ze Q-var100. Na een verschrikkelijke eerste maand lijkt het nu toch aan te slaan... De aanvallen lijken minder heftig en ze lijkt sneller hersteld...maar ik durf nog niet hoera te roepen... :-\
Wat fijn, dat je wat van jezelf herkent in Leah. Ik vind het vaak moelijk voor te stellen, wat ze nu voelt. Ik zie dat ze boos is en verdrietig, het kan goed zijn, dat ze idd baalt van de dingen, die ze op die momenten niet kan doen... Ze heeft bijvoorbeeld afgezwommen voor C, terwijl ze het heel benauwd had. Nu heb ik het nog nooit zo "benauwd" gehad... Bij elke hap lucht hoorde je haar kuchen en zuchten om lucht... maar denk maar niet dat zij denkt aan stoppen... Wel liet ze zich gelukkig door iedereen inhalen. Ze maakte geen haast... En haar zwemlerares weet van haar astma en die had ik ook ingelicht natuurlijk, maar toch... ik vond het wel eng...
Een peuter met astma is heel zwaar, weet ik nog wel... je staat zo machteloos ( en ik werd er ook altijd beetje boos van, tis zo oneerlijk he!)
Heeft je zoontje veel allergieen?
Onze zoon van 5 jaar had erge exceem, tot we wisten, waar het van kwam. Omdat het bij hem alleen om voedingsmiddelen gaat, is dit heel makkelijk te voorkomen en is hij er helemaal vanaf!
Wat is Glaxo...?
groetjes