Astma? of het rottende amandelen topic

Door onwaarheden en communicatie met andere ouders, doe ik hier ook mijn verhaal.
Aangezien een hoop artsen nog altijd denken overal verstand van te hebben, zonder goed te luisteren naar de ouders.

Mijn dochter werd in 2002 geboren en zo rond haar 1,5 werd ze steeds vaker ziek.
Vooral veel last van haar keel, die telkens weer ontstoken raakte, verhoogde slijmproductie met hoesten en slijm opgeven, waardoor het laten eten nog moeilijker ging.
Dit werd zo erg dat de stank uit haar mond soms niet te harden was.
Ondanks dat wij graag wilden dat de amandelen verwijderd werden, immers werd dat bij ons vroeger ook gewoon gedaan, kregen wij geen gehoor.
Het vervolg traject was dan het plaatsen van buisjes, waarom het onder narcose brengen van een kind voor buisjes wel zin zou hebben en het verwijderen van de amandelen niet, is voor mij tot op vandaag een raadsel.

Dit bracht dan een korte periode van verlichting

Helaas werd het steeds erger, de stank nam toe, ze begon steeds vaker slijm op te hoesten (soms wel eens een beker vol), vooral ’s avonds was ze zeer onrustig en vaak wakker.
Op een gegeven moment was het zo erg dat ze niet meer kom eten door de etterende plekken in haar keel.
De huisarts gooide het op de ‘gewoonlijke’ kinderziektes en de ziekenhuisbezoeken brachten ons ook niet verder.
Ondanks dat wij af en toe flauw vielen van de lucht die uit onze dochter kwam als ze tegen ons praatte kon de kno-arts niets vinden, ook de longen waren volgens iedereen schoon.
Toen mijn dochter zelfs niets meer wilde drinken (nadat ze al twee dagen niet meer gegeten had) en de koorts maar op bleef lopen, weer naar de huisarts.
Hij gaf aan dat als de koorts niet die middag gezakt zou zijn ik even langs het ziekenhuis moest.
’s Middags dus naar het ziekenhuis, nou je schikt je rot, het bloed was niet goed, haar longen functioneerde bijna niet meer en ze moest meteen aan het zuurstof.

Daar ligt dan je zieke kindje van 2 jaar, gelukkig een goed doorvoed kind (te dik volgens de normen, ja ja) want in no time was daar bijna niets meer van over.
De antibiotica wilde eerst geheel niet aanslaan en je ziet je kindje steeds meer wegkwijnen.
Gelukkig na 4 dagen sloeg de antibiotica aan en zag je het leven weer terugkomen.
Na 10 dagen kon ze het ziekenhuis weer uit.

Helaas werd er naar ons. nog steeds niet geluisterd en kom je in het puf traject.

Even wat technisch gebabbel:

Anamnese:
Sprake is van recidiverende KNO-infecties met chronische onderste luchtwegklachten met uiteindelijk een lobiare pneumonie (in het zh krijg je dan te horen: dat bij  haar R-long helemaal niets meer deed en de L voor minder dan 70%).
Er wordt gestart met inhaslatietherapie, bestaande uit Flixotide en zo nodig Ventolin bij vermeend piepen, met af en toe ook antibiotica.
Ook heeft zij een periode een Pariboy gekregen met longcocktail, bestaande uit Ventolin en Atrovent, met Pulmicort als onderhoudinhalatiesteroïd.

In de zomer pufte wij bijna niet en wij vonden het als ouders al helemaal geen goede zaak om chemicaliën in ons kind te pompen als zij nergens last van had, maar goed ook, want later bleek dat de hoeveelheid onnodig was verhoogd, waardoor zij er zelfs weer ziek van werd.

Op zo’n moment wordt je steeds agressiever en ‘duidelijker’ tegen de artsen, om van ons lastige ouders maar af te zijn, mochten nu eindelijk allen de neus amandelen ‘geknipt’ worden.
Gelukkig werd dit door een nieuwe (inval) arts gedaan en hij vertelde mij zelfs dat de keelamandelen aan het wegrotten waren en dat alles weggehaald moest worden (neus en keel).

Vervolgens kom je dan weer in een astma traject van het ziekenhuis, waar er weer niet naar je geluisterd wordt.
Ik was er nml. van overtuigd dat mijn kind een chronische ontsteking had gehad aan de amandelen en dat die er gewoon meteen uit hadden gemoeten, dan hadden we al die ellende niet gehad.
Telkens als wij voor vervolg bij het ziekenhuis kwamen zat daar een éérste jaars studentje, wat ons wilde uitleggen wat astma was.
HALLO!! Ons kind heeft geen astma, meer een soort bronchiale hyperreactiviteit (en aangezien ik zelf ook al van af  kindheid zulke klachten heb, weet ik dat het geen astma is)
We hebben het maar zo gelaten, aangezien het af en toe puffen met ventolin hielp.

Aangezien dit stuk weer jaren achter ons ligt heb ik zo getrouw mogelijk geprobeerd dit verhaal te doen, immers:

Door hun schuld is mijn dochter door een (onnodige) hel gegaan, heeft ze het oog van de naald gezien tijdens het kruipen.
Heeft zij een slechte start gemaakt en is onnodig lang ziek geweest wat een weerslag op haar groei en uithoudingsvermogen heeft gehad.
Dat zij vaak ziek is gewees en medicatie moest nemen wat ons wat niet heeft gekost.

In 2004 werd ons zoontje geboren en u raad het al dezelfde klachten.
Aangezien ons vertrouwen in die artsen tot een nulpunt gedaald was werden wij behoorlijk agressief, immers zij pleegden in onze ogen kindermishandeling.
Hoe het precies gegaan is, weet ik niet meer, maar op een gegeven ogenblik stonden wij buiten met de papieren en konden we naar een ander ziekenhuis.


Gelukkig, naar een ander ziekenhuis (UMC in Utrecht) waar wij ons hele verhaal hebben gedaan. Gelukkig kregen wij daar wel gehoor en vond de arts aldaar het schrijven van het andere ziekenhuis heel vreemd en ik geloof ook zelfs onbeschoft.
Dit verhaal kan gelukkig ingekort worden, op 1,5 jarige leeftijd werden de neus amandelen geknipt bij onze zoon.
Daar kregen we ook te horen dat ze daar bezig zijn met een onderzoek naar wat er met kinderen gebeurt na een amandel operatie ( er was dus onvoldoende bekend en er zijn blijkbaar nog helemaal geen goede onderzoeken gedaan)
Nou, mijn persoonlijk onderzoek zegt genoeg (en ook al zal het niet bij iedereen hetzelfde effect geven of  soelaas bieden) als een kind die symptomen krijgt, weg met die neusamandelen en niet eerst buisjes zetten.
Laatst kwam ik op het kinderdagverblijf een ouder tegen met weer zo’n pufapparaat, haar kindje zou binnenkort weer naar het ziekenhuis moeten voor een tweede set buisjes.
Mijn reactie was toen wat fel, maar ik heb haar gewezen op een echt ziekenhuis en besloot dit verhaal op internet te zetten.

Ik ben geen arts, heb ook niet gestudeerd in die richting, maar ben een Nederlander met gezond verstand, die door artsen de eerste keer op het verkeerde been gezet is.
Niet meer!!
Mijn zoon plukt daar gelukkig nu de vruchten van, mijn dochter heeft daar zwaar onder moeten lijden, maar is nu met 6 jaar puffrij en mijn zoontje puft nu met mij een beetje mee tijdens de vochtige herfst winter en een beetje lente dagen.
Maar wat moest ik wennen aan de energie die dat jochie heeft, van een kastplantje wat mijn dochter aan energie had tot aan de jonge pup energie van mijn zoon.

Een gewaarschuwd mens telt voor twee, er is teveel BS in de wereld en als u ook maar even wantrouwen hebt ga op zoek naar andere mensen en maak zelf de keuze welke arts verstand van zaken heeft. Wet nooit op een paard en pluis het internet door …..

Sterkte en succes (enneh een mollig kind is gewoon Nederlandse gezondheid)….