Traplopen: wat zouden jullie doen?

Ik ben vorig jaar verhuisd en bij het opgeven van onze woonwensen heb ik voor hetzelfde dilemma gestaan. Ik heb gekozen voor maximaal één etage trap. Voor mij was begane grond of eerste etage dus een mogelijkheid of een woning met binnen een trap. Ik ben nog steeds blij met mijn keuze. Het is dit jaar heel slecht gegaan en ik heb me nooit opgesloten in huis gevoeld omdat ik niet naar buiten durfde omdat ik bang was dat ik de trap niet meer op kwam.


Je moet het natuurlijk voor jezelf afvragen. Hoe vaak pakte je de lift omdat de trap niet lukte? Was er toen een alternatief? Hoe groot is de kans dat je ziekte langdurig verslechterd? Is er eventueel een mogelijkheid voor een traplift? Zie je het zitten om de trap te nemen met boodschappen of met een koffer als je op vakantie gaat of met klussen en verhuizen?

Daantje, dank voor je antwoord.

Goede vragen om over na te denken. En waar ik eigenlijk het antwoord ook wel op weet.


Ik voelde me, toen het zo slecht ging, niet opgesloten, wel zeer beperkt. Angst speelt gelukkig nauwelijks een rol bij me.

Maar boodschappen kunnen doen is wel prettig. Die laat ik nu nog steeds soms in de berging achter. Gewoon omdat het dan zelfs met de lift te zwaar is. Fietstassen dragen meer dan ik, haha. De kans dat het langdurig verslechterd? Dat verwacht ik niet.

De kans dat dit het hoogst haalbare is, is reëel aanwezig. Hoewel ik nog alle vertrouwen heb in verbetering.


Stukje acceptatie, iets willen tegen beter weten in? Vast herkenbaar voor meer mensen hier denk ik.


In ieder geval prettig om van lotgenoten te horen hoe zij met zo'n dilemma omgaan. Dat steunt mij ook in een beslissing waar ik beter achter sta.

Als boodschappen het enige grote bezwaar is, kan je nog kijken of je die zware dingen kan laten bezorgen. Als je voordeur boven is bezorgen oa picnic en AH ze boven maar check wel je postcode.


Uit een stukje zelfbescherming vroeg ik altijd eerst op welke etage een huis was, voor ik ergens verliefd op werd wat niet praktisch haalbaar is.

Ik woon in een eengezinswoning, met twee verdiepingen. Omdat het zo slecht ging met mijn longen krijg ik nu een traplift. Ik verwacht hem na mijn revalidatie in Davos niet nodig te hebben, maar het is slim om voorbereid te zijn op slechte periodes. Doordat ik de traplift nu niet heb en ik onverwacht een paar keer in het ziekenhuis kwam, kan ik nu niet naar mijn eigen huis en zal ik tijdelijk naar een verpleeghuis moeten. Daar kan ik dan aansterken om naar Davos te gaan voor longrevalidatie.

Kortom; ik zou, zeker met jouw ziektegeschiedenis, zorgen voor zekerheid. Misschien wordt het nog beter, maar daar zou ik geen verhuizing op willen baseren. Ik heb gezien hoe het ineens kan omslaan. Succes met je keuze!

Ik heb inmiddels sinds december een bed in de woonkamer. Traplopen lukt niet door slechte longen en enorm krachtverlies door de depomedrol. Traplift voelt zo definitief, ik probeer hoop te houden dat het wel weer beter zal gaan, pred minder nodig zal zijn, longfunctie weer verbetert, ook al duurt het al 9 mnd en gaat het steeds slechter. Ooit zal het beter gaan...

Allemaal bedankt voor jullie antwoorden.

Het is voor mij nu helder wat de consequenties kunnen zijn als het nog slechter zou gaan. Dit gaf het benodigde zetje om de woning af te wijzen. Daar sta ik nu helemaal achter.

Zorgen voor zekerheid is inderdaad belangrijker dan een huis te kiezen wat ogenschijnlijk alles mee heeft, en in de hoop dat de gezondheid meewerkt.

Ach, met wat meer geduld komt er vanzelf wel iets nieuws voorbij wat wel geschikt is.


@Daantje

Inderdaad, boodschappen kan ik laten bezorgen. Helaas is dat niet het enige bezwaar rondom traplopen. Het gebeurt ook nog te vaak dat ik de trap moeizaam of niet opkom na fysio of een (te) drukke dag.

Goede tip, eerst de etage bepalen alvorens enthousiast te worden.

Naar trouwens dat het dit jaar heel slecht ging met je. Hopelijk gaat het nu weer de goede kant op? Wel fijn dat je je prettig voelde met de keuze voor je huidige huis (ik begrijp tenminste dat je al in je nieuwe huis woonde voordat het heel slecht ging).


@Purple

Oei, een verpleeghuis in aanloop naar Davos. Dat klinkt slecht. Hopelijk gaat het snel een stuk beter. Liefst zo goed dat je de traplift na Davos nooit nodig hebt. Sterkte en beterschap.


@EmmaW

Je bed in de woonkamer is ook geen ideale oplossing. Wat een gedoe als ik lees waarom dat zo is. Dat een traplift zo definitief voelt, kan ik me indenken. Ik hoop met je mee dat het ooit, maar vooral snel, beter zal gaan.

Wat lief dat je naar me vraagt. Ik ben vorig jaar juli hier komen wonen. Toen ging het heel goed met me maar ben toch blij dat ik eraan gedacht heb. We wonen nu op de eerste maar in huis is alles gelijkvloers en de trap is geen zware trap vind ik. Ik houd ook gewoon niet zo van trap lopen. In januari ging het fout na een verkoudheid en ben nu weer aardig opgeknapt gelukkig maar het blijft spannend. We wonen hier heerlijk. Hoop dat jij ook gauw een huis naar je zin vindt.

@Daantje

Mooi dat je weer aardig opgeknapt bent. Hopelijk blijf het goed gaan.

Fijn dat je zo heerlijk woont nu. Als je ziek bent is een prettige woning ook belangrijk.

Ik vind vast wel een huis wat aan al mijn wensen voldoet, alleen met wat meer geduld dus.

Update, voor wie hiermee te maken krijgt.

Omdat het steeds beter ging, had ik enigszins spijt dat ik het huis afgezegd had. Maar onlangs was ik best ziek. Sindsdien ben ik heel blij dat ik in een flat met lift woon.

Ik sluit me nu dus volledig aan bij de antwoorden die anderen gaven op mijn vraag.

Blij met uiteindelijk de goede keuze suus!


Ook ik zou nu kiezen voir geen trap (heb een bovenwoning, dus trap)