[Stelling]

Bij het zien van bovenstaande stelling kwam meteen het volgende poezieversje in mijn hoofd opborrelen:

Ieder moet op levenswegen
't vrachtje rijden dat hem past
Komt hij soms een brugje tegen
zwaarder valt hem dan die last
Maar hij denke dan: "Duw wat aan,
hierna zal het beter gaan".

Versje bevat denk ik veel waarheid, dat er een 'hoger plan' is bij het krijgen van een chronische aandoening geloof ik niet in :N Als ik hiermee punten kan scoren voor het hiernamaals, laat dan maar zitten  :{w Ik ben een controlfreak, en meestal niet zo zeker van mijn zaak, maar dat astma me hier 'les' in zal geven....

Hoi Shamrock, had 'm net ook gelezen en zit er al tijdje op te broeden... Nu klopt het wel dat ik her en der wat meer vertrouwen dien te hebben maar hoe kan ik het rijmen met mijn allergische astma? Ben er nog niet helemaal uit....

Ik denk niet dat mensen ziektes krijgen voor een doel, aangezien ik atheist ben. Ik denk dat mensen gewoon dingen overkomen, het zit bijv in de genen, of omgevingsfactoren of stom toeval. Ik heb meer zoiets waarom zouden anderen dan geen astma krijgen? Alsof iedereen die kerngezond is, bijna hun hele leven lang, het verdienen?! En wat denk je van ouders die ernstig zieke kinderen hebben waarvan ze weten dat ze over zoveel jaar dood gaan. Of miskramen? Of rampen? Of oorlogsslachtoffers? Moeten al deze mensen ook leren??? Dat zou betekenen dat hele bevolkingsgroepen dan moeten leren... Er zijn genoeg mensen die hun hele leven niks ergs overkomen ,geen ziektes en geen andere nare dingen. Zijn zij mentaal zo perfect dat ze dit niet hoeven te doorstaan? Zij hebben vast hun negatieve eigenschappen net als ieder mens.....

Ik geloof wel dat een ziekte of iets anders naars mensen sterker maakt. Maar soms verdenk ik mezelf ervan dat ik best hard ben geworden, voor mezelf maar ook voor anderen. Ik weet niet of ik dit als een voordeel moet gaan zien. Ik vind bijv tegenwoordig wel snel dat sommigen niet zo moeten zeuren over materialistisch zaken. Alsof dat er toe doet in het leven....
Ik heb wel beter leren relativeren, geleerd dat materiele dingen eigenlijk niet belangrijk zijn, ze zijn alleen maar handig. En dat ieder kwaaltje niet uren lang beklaagd hoort te worden. daarbij bedoel ik geen astma maar meer een dagje hoofdpijn ofzo. Maar dat laatste deed ik sowieso al nooit, ligt niet in mijn opvoeding. En ik vind het ook echt gezeur als anderen dat naar mij doen.

Poeh, "zware" stelling  :s)

In mijn ogen is het gewoon stomme pech wanneer je een chronische aandoening krijgt. Ik denk dat het te maken heeft met je genen. Als je geluk hebt in het leven heb je sterke genen meegekregen van je ouders. En wanneer je pech hebt...tja...

Dat je van je chronische aandoening wat kan leren. Ja ik denk het wel. LIEVER NIET HOOR, bah baal er nog steeds van zeg maar...
Ook ik ben een controlefreak :s) Daarbij ook nog een zwart/wit denker...en dan zo'n vage (grijze) toestand als astma krijgen...BLEH... :P. Of het de bedoeling is om mij op een hoger plan te krijgen, dat weet ik niet...maar ik kan wel zeggen dat ik het knap lastig vind om mijn weg te vinden in een vage ziekte die zo indruist tegen mijn persoonlijkheid en mijn karakter...Ik denk heel soms wel eens....Heb ik deze vage ziekte om een reden gekregen  :?. Omdat het zo indruist tegen mijn karakter probeer ik hier wel wat van te leren. En dan meer in de zin om het voor mezelf wat "makkelijker" te maken. Om de controle te leren loslaten. Om grijze gebieden toe te laten in mijn leven. Dat niet altijd alles te verklaren is..
Snap je het nog  :? :P

Ik denk ook niet dat je een bepaalde ziekte krijgt omdat je het één en ander aan je karakter moet bijschaven. :{w

Als ik nu kijk naar Jefrey vanaf zijn geboorte...tja...dan vind ik wel dat ik ,doordat ik moest opkomen voor mijn kind, veel sneller mijn woordje klaar heb en sterker mijn eigen mening uit.
Ook laat ik mij niet zomaar meer afschepen.Ik weet wel wat ik wil en ik zeg het ook.Als moeder kom je toch op voor je kind.
En ja...wat dat betreft heb ik wel iets geleerd...maar dat daarom Jefrey astma heeft gekregen en ik nu ook....nee dat geloof ik niet.

Maar dat ik nu relaxter zou moeten leven en meer op mezelf moet vertrouwen...ik geloof dat ik al heel relaxt leef en ik vertrouw heel erg op mijn intuïtie...

Een stelling die dan alleen op zou gaan voor mensen die astma op latere leeftijd krijgen. Zelf vind ik het sowieso een beetje zweverig als ik heel eerlijk ben. Iemand die astma heeft vanaf dat hij of zij kind is hoeft natuurlijk niet al te leren meer relaxter te zijn en vertrouwen te moeten hebben in hunzelf en in hun leven. Ach, misschien is het wel geruststellend voor iemand die zo'n stelling doet om zijn of haar astma beter te accepteren  :s)

Ik ben het niet eens met de stelling :P, ik ben het eens met Bioloogje dat je dan toch uitgaat van een 'hoger plan' of doel, ik ben ook atheist, en ik denk niet dat er aan dingen een plan zit verbonden. En zoals Mark zegt zou dat dan alleen voor mensen gelden die op latere leeftijd astma krijgen.

Maar ik denk ook, waarom zou het zo zijn dat mensen met astma moeten leren om meer relaxt te zijn, en meer vertrouwen moeten krijgen in zichzelf/hun leven? Dan gaat de stelling er ook vanuit dat mensen met astma allemaal ongeveer hetzelfde zijn, en dat ze dus (voordat ze astma kregen) niet zo relaxt waren, en geen vertrouwen hadden in hun leven. Ik denk (van wat ik lees op het forum) dat mensen met astma heel erg verschillend zijn, en dat vaak de enige overeenkomst is dat ze astma hebben.

Maar wel een leuke stelling ;).

hoi hoi allemaal,

Op dit moment heb ik even geen geduld om alles te lezen ( waarom weer ik niet :P:P ben heel onrustig ) maar ik wil dus heeel graag meedoen met de discussie. als hij goed verloopt en mensen geven gewoon hun mening en daat word op een leuke manier over gepraat ( fel mag best trouwens als je maar duidelijke argumenten heb ) dan ben ik helemaal van de partij vind het heerlijk om leuke normale discussies te voeren ( toen ik nog op school zat vorigejaar deed ik ook altijd mee vond het erg leuk )
dus ik ben ook van de partij. zal alvast iets zeggen.

ik vind een lichamelijke aandoening is lichamelijk. maaar het staat zeker verband met je psychische gestel.
als je het moeilijk heb lok je ook een aanval uit. je psyche doet dat gewoon zomaar.
en het schijnt ( dit schreef ik al bij een ander topic ) dat een kinder arts heeft onderzocht dat het vaak verband staat met de jeugd die je gehad heb. ( en daarmee zeg ik niet arme wij we hebben allemaal een slechte jeugd gehad ) wat mij wel opvalt is dat vele hier geen tot weinig steun ervaren van ouders.
zou het iets daarmee te maken hebben ??? i dont know.
maar ik denk wel zeker dat de psyche een groot deel astma kan beinvloeden.
maar astma is geen psychische ziekte astma zit niet tussen je oren. het zit in je longen :P en het is niet altijd een psychische oorzaak ( ik word gek van dat woord te typen :P) jullie horen snel van mij ik doe lekker met jullie mee. vind het leuk om mee te doen. EN ik respecteer ieder zijn mening. en ik zal de mijne niet opdringen mocht hij anders zijn dan anderen. Iedereen is OKE met zijn of haar mening in mijn ogen.

Bij nader inzien vind ik de stelling toch niet helemaal kloppen... Want als we astma krijgen om ons iets te leren, dan had het ook wel op een andere manier gekund.... Eigenlijk is het net het zelfde als zeggen: gods wegen zijn ondoorgrondelijk... Want als ik in god zou moeten geloven (en ik geloof liever in de natuur as it is) dan vind het wel de meest egoistische persoon die er is, al die hongersnood, al die ziekten en zo nog meer. Maar daar kunnen we nog wel eens een andere discussie over houden....

Zelf denk ik dat ik nog genoeg heb te leren (denk dat ik er nog wel 50 jaar voor heb) maar dat astma helaas een vervelende bij-effect is van allergie (en die allergie had ik als baby al en wordt alleen maar erger)