Psychische gezondheid
01-10-2007 om 21:09 uurOp verzoek van Esther een topic over de psychische gevolgen van je chronische ziekte. Gestart door een psycholoog in opleiding (ikke) dus dan moet het goedkomen :+
Ik merk zelf dat door energiegebrek, slaaptekort en veel benauwdheid mijn psychische gesteldheid minder wordt. Ik ben sneller geprikkeld, eerder boos, sneller verdrietig en kan weinig hebben. Verder raak ik af en toe somber, iets wat ik echt niet fijn vindt.
Ik baal op dit moment van alles wat mij lijkt te overkomen, normaal heb ik de controle maar die ervaring heb ik nu niet. Ik ben gisteren zelfs zo benauwd geweest dat ik dacht er niet meer uit te komen, een erg angstige ervaring. Dat heeft ook zijn impact bij mij.
Wie heeft hier nog meer last van/herkent dit?
ik geloof in je motto hoor,maar ik denk dat dat pas geld als je ook meerdere goede periodes hebt
ik merk nu aan marielle dat ze het beter aan kan,als toen ze constant benauwd was
ook omdat ze nu weet wat te doen om erger te voorkomen
kan ze alles beter relativeren :Y
daar ben ik het helemaal mee eens ;)
merk het ook aan mezelf... verlang nu toch wel na "de zon" ;)
Het kan zijn dat je dat pas achteraf hebt; zoals je schrijft over Marielle. Fijn dat ze nu beter weet hoe ze ermee om moet gaan (sterker maakt). Voor mij gaat dat echter niet op (ik weet het ik ben een raar mens). Ook als alles tegen blijft zitten en er dus geen goede periodes zijn, maakt mij dat sterker/leer ik er op zo'n moment van. Ik denk ook dat de psyche heel gecompliceerd is; iedereen is anders. Gelukkig ook maaar; anders zal het erg saai worden. Binnen de grenzen van onze eigenheid kunnen we naaar mijn idee wel van elkaar leren!
das wel heel erg knap dat je dat kunt :Y
hey,
heel knap.. :Y
ik leer ook veel van de slechte momenten maar heb ook mn goede nodig om een stapje verder te kunnen komen. Het is niet zo dat ik in slechte periodes geestelijke dips heb, kan ook juist heel goed gaan. Maar is heel wisselend, als het een langere tijd niet lekker gaat kan het zijn dat ik als ik iets wat ik nromaal wel kan en het nu niet lukt heel erg opstandig word en alles op alles zet om het toch voor elkaar te krigjen en het als nog niet lukt. Dan kan ik dus heel erg op mezelf gaan katten waarom het niet lukt en dat ik niet genoeg mn best heb gedaan....
mir vind het echt super dat het je lukt
ik ben het zeker met je eens dat je overal sterker uitkomt en er van leert :Y alleen heb ik het niet zo dat als ik me lang kut voel dat ik op dat moment geestelijk echt sterker word op dat moment, naar de buiten wereld uit ik het wel zo laat me niet kennen maar van binnen kan ik wel alles bij elkaar gillen omdat er iets weeer niet lukt omdat het weer niet goed gaat en ik weer mn ding niet kan doen ;) Doe naar anderen net alsof ik er niet mee zit om zo voro te doen dat ik me geestelijk altijd oke voel ...maarja..
Hoi Ukkie en Sam;
ik ben ook heeeeeeeeeeeeeeel intelligent (ahum) :) :) :)
Sam; Serieus; ik stuur je even een pb...
Sterkte allen met de psychische klachten! Goed dat dit topic er is! Hoop dat het iedereen goed doet ervaringen en eventuele tips uit te wisselen... Herkenning alleen kan al heel goed en belangrijk zijn... Ook al is het voor mij persoonlijk niet herkenbaar; ik besef dat dit voor anderen anders kan zijn en leef dus met jullie mee!
groeten Mir
Ik heb dat ook. Als ik me een paar dagen niet lekker voel dan krijg ik ook last van psychische klachten.
Heeft denk ik te maken met het accepteren dat je soms niet lekker in je vel zit.
Ik denk dan vaak, jemig kan ik dit weer niet en dat weer niet. Ik leg me er niet zo makkelijk bij neer. Dat is juist wat ik wel zou moeten doen.
Is niet eenvoudig voor me. Ben alleenstaande moeder dus ik kan niet zomaar zeggen. Tja sorry hoor ik kan vandaag even niet.
Hoi Mir,
Jeetje wan knap dat je er zo mee om kan gaan. Ik kan nog veel van je leren :P
Ik merk ook dat, wanneer het slechter gaat, ik juist meer ga malen en denken aan mijn gezondheid. Terwijl ik hier helemaal niet mee bezig ben wanneer ik me goed voel.
Groetjes,
Miranda
Op zich toch ook heel begrijpelijk dat je gaat malen! Je wordt er op zo'n moment ook mee geconfronteerd! Gelukkig speelt dat niet door wanneer je weer opgeknapt bent; ga die tijd dat je je weer beter voelt dan ook maar dubbel genieten van het leven!
Ik weet niet of ik 't hier nu goed plaats, ik heb nog nooit in dit topic gepost maar ben de laatste dagen al zo down en kan 't nu niet meer tegen houden om flink te zitten janken. Ik moet 't gewoon heel even kwijt, en aangezien hier teminste mensen zijn die je écht snappen vind ik 't fijn om hier even mijn ei kwijt te kunnen. 't Gaat nu al sinds half november niet goed, op één week na, ik geloof dat dat half december was. In die ene week was ik weer vrolijk en straalde ik weer, maar sinds daarna voel ik me van binnen ook gewoon niet prettig. Ik heb ook net als iedereen weer zin om lekker vrolijk te zijn, en lekker actief overal aan mee kunnen doen. Maar 't is telkens dat ik me ergens van af moet zonderen omdat 't gewoon weg niet gaat of omdat ik wéér ziek ben. Sommige mensen lijken er echt niks van te snappen. En aan de ene kant begrijp ik 't wel, of probeer ik 't te begrijpen, want ik snap wel dat je je niet in kunt denken hoe 't allemaal voelt als je geen astma hebt, maar 't is echt heel frustrerend soms. 't Is gewoon al zo vervelend om te moeten melden als je ergens last van hebt of iets niet kunt, en als je dan door hebt dat ze 'aardig terug antwoorden' maar je eigenlijk door hebt dat ze je echt niet snappen maakt 't je alleen maar nog vervelender, of krijg je alleen maar nog meer schuldgevoel. Je wilt juist zo veel mee doen, en vlak voor de kerstvakantie (werk namelijk in 't onderwijs) heb ik me er ook maar een beetje 'door heen gelootst' om maar niet afwezig te moeten zijn en om maar zo weinig mogelijk te laten merken, ook al weet je, dit is eigenlijk niet goed voor je. Maar 't is soms kiezen of delen. Nu kreeg ik vakantie, en dan denk je, nu kan ik rustig aan aan gaan sterken, maar ja, dan wordt je dus alweer ziek. En moet je ook weer naar de dokter, wat ik ook zo vervelend begin te vinden aangezien die man mij inmiddels al zo vaak heeft gezien dat 't steeds moeilijker wordt om te gaan want ik voel me echt een zeurkous dan, terwijl ik er écht niets aan kon doen.. was dat maar zo, maar al 't mogelijke (buiten de medicijnen om) wat je doet om maar op te knappen blijkt ook niks uit te maken of te helpen. 't Gaat gewoon rot zo en ik heb momenteel eigenlijk nergens meer zin in. Aan de ene kant sorry dat ik dit hier allemaal geplaatst heb, ik snap dat meerdere mensen zich vaak rot kunnen voelen van binnen, puur door al 't astmagebeuren, maar ik moest 't gewoon even kwijt want heb er nu gewoon heel veel verdriet van.