Psychische gezondheid

hoi,

Ik ken ook dat gevoel van onmacht wel. Ik ben echt niet gek, ik ken mijn eigen lichaam wel. En dat is soms erg frustrerend.
Zelf kan ik ook snel geïrriteerd raken. Dan heb ik een zware dag gehad en dan zijn dingen snel teveel. Dat reageer je dan op de verkeerde mensen af en dat is niet goed.
Hoe brak ik mij ook voel, werken probeer ik wel zoveel mogelijk. Want anders gaan mensen inderdaad denken: heb je haar weer! Dat heb ik op mijn vorige werk gehad, ze zeggen het niet, maar denken het wel. Nu is dat veel beter. Ze zien dat ik echt door ga en dat ik mijn niet aanstel als ik een keer thuis blijf. Wat nu niet teveel meer gebeurd.
Melanie: jij zegt dat je dingen gaat geloven als je het jezelf maar voorhoudt.
Op zich is dat een goed teken, maar aan de andere kant verlies je wel waar het om gaat.
Bijvoorbeeld die reistijd, is nog wel steeds ver. Je hebt gelukkig wel wat te doen. Maar meissie het vergt veel van je. Je hebt dan wel wat rustiger in de trein, maar die drie uur kan je ook anders besteden. Als je dichter bij werkt (als je dat wilt hoor) heb je een langere nachtrust. Je bent eerder thuis en kan dan thuis in vertrouwde omgeving ontspannen.

Waar ik ook onrustig van wordt zijn van die mensen die alles beter weten.
Dan vertel je waar je last van hebt en dan weten  ze het beter of erger nog zij hebben het nog erger dan dat jij het hebt.
Ik heb een kennis die dat steeds heeft. Heb ik een hoestje heeft zij het erger. Heb ik aan benauwde aanval, heeft zij het erger. Zij heeft ook astma, maar het is toch geen wedstrijd!
Dat zijn dingen waar ik gek van wordt.

Verder blijf ik wel positief. Ik denk maar zo: er zijn altijd ergere dingen en dan moet ik "blij" zijn met dit !

groet

Hallo.

Dit vind ik 'n Heel Goed Topic.
Vandaag zit ik wel in ´n dipje,maar ik wil positief blijven.
ik voel me niet zo lekker.

Ik ben ook erg depressief geweesd,en dat komt echt door de gevolgen van mijn Astma/Copd,Bacteriëleinfecties.
Dankzij mijn Longrevalidatie,
Nieuwe Mdeicatie,Foradil en Alvesco ,Bijden door middel van de aerochamber inhaleren,gaat 't met de longen beter vooruit.
Maar 't is erg geweesd,en ik zag 't ook niet meer zitten.
maar Nu gaat 't gelukkig emotioneel ,'n stuk beter,...
met behulp, van Psycholoog,Maatschappelijk werk,Longverpleegkundige,Vele gesprekken en behandelingen, op Dekkerswald gaat ''t nu 'n stuk beter.
Ik ben al jaren onder behandeling van ´t maatschappelijk werk bij mij in de buurt.

Dus Praten helpt !!! O+
Je hart luchten.
Maar thuis weten ze ´t ook wel,vaak moeilijk om erover te praten,om echt gehoord te worden.
en daarom is dit topic Geweldig. ^O^

Ik heb op de bibliotheek ´n heel goed boek gereserveerd,over positief denken.ik ben ´t nu aan ´t lezen.: The Secret - Rhonda Byrne !!!

En ik ben bezig zo te denken .
En dat helpt mij,om positief te blijven.

kijk ook ´ns op  internet www.thesecret.tv
Er is ook ´n film over the secret.
Die heb ik nog niet gezien.
Ik wil ´m nog wel gaan kijken,of huren.

          ))((((    Over het boek:...      The Secret is officieel een hype!
Iedereen wil kennis nemen van het grote Geheim! Sinds de verschijning eind april zijn er al ruim 190.000 exemplaren van The Secret verkocht en is het boek niet weggeweest uit de top tien van de CPNB bestseller top 60. Wereldwijd zijn er al meer dan 6,5 miljoen exemplaren verkocht.

Ook alle media duiken gretig op het fenomeen: Schepper & Co, Een vandaag, Netwerk, RTL Nieuws, VRT 1, Happinez, De Pers, DAG, Volkskrant, HP/De Tijd, Viva, Elle, Santé, Marie Claire, Story, Margriet...

Oprah Winfrey, Paris Hilton, Nicole Kidman, Ellen Degeneres, Larry King, Rita Verdonk, Gordon, Liesbeth van Dijk, Patty Harpenau, Adjiedj Bakas…Zij hebben het Geheim al ontdekt. En jij?

Simone Regouin van Kosmos Uitgevers verklaart het succes als volgt: “Dit is precies wat de mensen van vandaag nodig hebben.”

Bereik wat de meeste mensen voor onmogelijk houden…..
Op zoek naar de zin van het bestaan?    ))))(((


Allemaal sterkte en Succes.
Veel geluk.

Liefs Dorethé

hoihoi,

ik herken dit ook. als het met mijn astma niet goed gaat, gaat het met mij zelf eigenlijk ook niet goed.
dan ben ik niet positief en dan ben ik in mezelf heel boos en dan denk ook van hoe zou deze dag verlopen zijn zonder astma en had ik die astma maar niet en die stomme astma enz.

Tja, hier kan ik dus ook over meepraten.
Als ik me slecht/ fysiek voel, voel ik me vanzelf psychisch ook niet lekker.
En zo kom je dus heel makkelijk -weer- in een neerwaartse spiraal terecht.
Wat mij helemaal frustreerd en dus veel stress opleverd is het onbegrip van de instantie die mij niet als dusdanig voor ziek ziet. Dit terwijl er wel een mega dik dossier van mij is.
Volgens t UWV ben ik arbeidgeschikt mits ik in een stofvrije ruimte waar optimale ventilatie mogelijk is werk.
Wat dus in mijn ogen niet reeël is.
Thuis heb ik al veel klachten, vooral ook s'nachts, dus om alleen al de dag zo goed mogelijk door te komen -zonder werk- is al een hele opdracht.
Nu zit ik in de ww en heb dus een sollicitatieplicht... Maar voel me dus ziek en kan het gewoonweg niet aan, lichamelijk en geestelijk niet.
Erg lastig zeggen ze dan -bij t UWV-, tja, nogal ja!
Erg moeilijk om tot ontspanning zo te komen, onmogelijk.
In deze lucht kan ik gewoonweg niet optimaal functioneren, dan maar emigreren of me volledig afgekeurd zien te krijgen, wat n hele stijd zal betekenen -waarschijnlijk- met t UWV...
Nee, t is geen leuk leven, erg lastig vooral.
Het blijft vallen en opstaan en dus steeds weer tegen je beperkingen aan blijven lopen.
Deprimerend, ja nogal.
De teleurstelling in jezelf, het niet kunnen vertrouwen op je lijf, niet aankunnen wat je wilt...
En dan toch positief proberen te blijven.
Zo leef ik m'n hele leven al, ben dan toch best trots op mezelf dat ik er úberhoubt nog ben en toch -nog steeds- het beste ervan probeer te maken.
Het is zoals het is, helaas.
Heb ooit een tijd in een rolstoel gezeten, dat is ook goed shit. Dus het kan altijd erger...
Maar goed het is en blijft lastig, vooral als je zoveel tegenwerking krijgt van t UWV  :?

Zo, deze week ben ik officieel ontslagen bij mijn bijbaantje. Tot nu toe was het elke keer 'bijna' maar nu is het dus 'echt.'
Ik voel me echt knap waardeloos. Schijnbaar heeft niemand wat aan een astmapatient :? Jemig zeg, wat kan ik er in vredesnaam aan doen dat ik astma heb? :'(

Jantien, zoals je onderschrift zegt:
The more you will struggle in life, the more you will grow! ;).

Hou je taai meis!  ^O^

Jantien: tuurlijk hebben ze wel wat aan iemand met astma! Zie jezelf niet als patient maar als Jantien, dat scheelt al de helft. Ik heb jarenlang met veel plezier bijbaantje gehad. Niet altijd even goed gefunctioneerd, ook met aanval naar huis gegaan etc. Ze hadden me graag en waren echt blij als ik er was. Dus niet opgeven hoor! Zoek naar iets wat je heel leuk vindt en ga er voor!

Ik merk heel veel verschil. als ik het, zoals de laatste paa rweken, benauwder heb ga ik piekeren. Iedere winter  voel ik me een tijdje rot en word i kziek. Op mijn werk is het dan juist extra druk en het is een  heel geworstel met mezelf om die tijd door te komen.

En omdat mn lijf niet meewerkt word ik onzeker en ben ik niet meer vooruit te branden.
Gelukkig gaat tekenen wel goed...

Ik herken dit probleem ook. Wanneer ik me niet lekker voel , voel ik me geestelijk ook niet lekker, ben snel geprikkeld, geirriteerd en wil niets..Dit is erg lastig.. maar mij is verteld dat veel meer mensen hier las tvan hebben omdat je met iets om moet gaan wat andere die 'normaal' zijn dit niet hoeven ,, daardoor meot je vaak ook anders nadenken en vaak al sneller volwassen worden en krijg je dit daardoor, dan krijg je een sociaal emotionele schommeling.... GOED HE :) heb ik geleerd

Wat vervelend dat astma voor velen ook zijn weerslag op hun psyche heeft. Voor mij geldt dit niet. Ik kijk meer naar de positieve dingen. Mijn motto is dat je sterker wordt door alles wat je meemaakt...

Groeten Mirjam