Psychische gezondheid
01-10-2007 om 21:09 uurOp verzoek van Esther een topic over de psychische gevolgen van je chronische ziekte. Gestart door een psycholoog in opleiding (ikke) dus dan moet het goedkomen :+
Ik merk zelf dat door energiegebrek, slaaptekort en veel benauwdheid mijn psychische gesteldheid minder wordt. Ik ben sneller geprikkeld, eerder boos, sneller verdrietig en kan weinig hebben. Verder raak ik af en toe somber, iets wat ik echt niet fijn vindt.
Ik baal op dit moment van alles wat mij lijkt te overkomen, normaal heb ik de controle maar die ervaring heb ik nu niet. Ik ben gisteren zelfs zo benauwd geweest dat ik dacht er niet meer uit te komen, een erg angstige ervaring. Dat heeft ook zijn impact bij mij.
Wie heeft hier nog meer last van/herkent dit?
vandaag zat ik er ook behoorlijk doorheen,ik ben bezig om een infectie aan mijn luchtwegen te krijgen (altijd leuk,maar niet heus)
heb mijn werk afgebeld maar ik kreeg mijn chef tot drie keer aan toe niet te pakken,maar ik moest er toch even uit voor boodschappen en ik had de telefoon in gesprek gelegd,ik ben daarna mijn bed ingegaan en toen belde mijn chef me op dat ik in gesprek was,ze geloofde me wel,althans dat hoop ik maar ik ben er gelijk een beetje depri van,ik heb dan zoiets van moet ik weer uitleggen dat ik astma heb,en dat maakt me toch weer een beetje somber,het probleem is ook dat hoe meer druk er op mij word gelegd en ik me geestelijk een beetje rot daardoor ga voelen hoe benauwder ik het krijg.
de psysche speelt dus wel degelijk een grote rol
Ik geef wel toe dat ik een heel goed voorbeeld van door een roze bril kijken ben 8-)
Het liefst roep ik zo mooi mogelijk totdat ik het zelf ga geloven...
Uiteraard weet ik van binnen wel dat ik baal... maar regelmatig is mijn dagelijkse gevoel gewoon goed doordat ik eigenlijk gewoon goed ben in mezelf voor de gek houden...
Tja? wat is dan jezelf voor de gek houden?
Als je je er daardoor in het dagelijks leven redelijk door voelt is het beter als tobben!!
Ik reis elke dag anderhalf uur heen, en terug van mijn werk...
Regelmatig krijg ik ook de vraag of ik dat niet heel zwaar vind..
Vind ik ook... Maar ik ben ook zeker mijn eigen verhaal gaan geloven :)....
Wat is er nou lekkerder dan je dag met een uurtje pauze in de trein starten? Boekje, beetje drinken, ontbijtkoekje eten... En smiddags na een lange dag werken eerst een uurtje weer dat boek verder lezen welke smorgens altijd stopt een bladzijde dat je niet wilt stoppen???
Ik heb mijn dag al even op een rijtje kunnen zetten voordat ik weer thuis mag koken ;)
Op die manier klinkt 3 uur reizen op een dag veel te kort :)
Dus heb voor mezelf ook zo'n verhaal rondom het astmagedoe.... Herhaal het maar vaak zat.. en gek genoeg helpt het bij mij wel om het wat te dragen!
Heel goed melanie, hoop dat jouw verhaal de anderen ook helpt. Ik denk dat je idd beter door een roze dan door een zwarte bril kan kijken. Zeker omdat je situatie toch hetzelfde blijft. Ik heb wel eens momenten dat ik het niet meer trek, dan ga ik bellen, msnen of chatten. Iig contact met anderen opzoeken om toch maar steun te vinden. daar knap ik dan wel weer van op.
Dac: blijf positief en ga eens met je chef praten. Dat lucht misschien wel enorm op.
dat gesprek heb ik toevallig gisteren gehad,daarom valt het me nu rauw op mijn dak,maar als ik merk dat er toch achterdocht van mijn chef is dan ga ik een vriendelijk doch stevig gesprek voeren
mm stom antwoord maar eigenlijk weet ik het niet. ik hebo ok wel een handje van een roze bril. en ik kan niet liegen maar over mijn gezondheid wel. maar ik val tochwel door de mand bij collega' s wanner ik het moeilijk begin te vinden is als het patienten op gaat vallen dat ik benauwd ben. en daar word ik gewoon niet vrolijk van. maar niet echt dipperig.
misschien als ik volgende week hier was schrijf is het heel anders hoor. ik weet het gewoon niet.
ik ben op het moment vrij positief en ook als het heeel slecht gaat kan ik nog lachen om mijn astma. en of het dan sarcastme is of echt lol. ook dat weet ik niet. maar soms heb ik er wel de pest over in.
ik geloof er ook wel in. dat het zou kunnen beginnen met een slecht in je vel zit. en dan word je astma erger. ik denk dat het via onzichtbare draadjes elkaar beinvloed.
dat wil dus ook zeggen dat het keigoed met je kan gaan en toch benauwd word hoor. of dat je altijd psychisch slecht moet zijn als de astma verergerd. haha vaag verhaal niet ?
Haha Inge ik geloof niet dat ik je helemaal kan volgen 8-)
Ik probeer altijd met humor om te gaan met mijn astma, dat levert me heel veel op. Ik denk dat je dat een beetje bedoelt, en dat het soms niet meer lukt om een grapje te maken. Maar het is toch juist goed dat je niet dipperig wordt? Geniet ervan!
Maar ik kan idd ook supergoed in mijn vel zitten en toch benauwd worden. Maar zit ik niet goed in mijn vel dan kan ik daar ook weer een aanval door krijgen. HEt blijft vaag allemaal.
Momenteel gaat het psychisch weer goed met me, krijg weer praatjes :P Is voor mij teken dat het goed gaat. Vannacht lekker geslapen, dat scheelt al veel want ik ben nu niet meer zo prikkelbaar.
gelukig maar dat scheelt ook dan is de astma watmeer draagbaar..
haha ik had mezelf in de problemen gelult. snapte mezelf ook niet meer. maarja wat jij zegtbedoelde ik. dat ik er met humor mee om ga. maar dat het soms even niet meerl lukt. voornamelijk als anderen het gaan zien.
Mijn psychische gezondheid zit wel goed, ondanks de astma. (Dat vind ik zelf tenminste)
Ik had 't 't moeilijkst toen ik nog niet wist wat er met mij aan de hand was, nu ruim een jaar geleden.
En dan ga ik piekeren. Tobben.
Toen eenmaal de diagmose astma was gesteld, geloofde ik het niet.
En dat het niet meer over zou gaan vond ik vreselijk.
De afhankelijkheid van medicijnen maakte me ook niet vrolijker.
Maar depressief ben ik nooit geworden, alleen heel erg kwaad.
Dat is voorbij, die kwaadheid. De rest van m'n leven sjagrijnig en boos rondlopen is niets voor mij.
Het is gewoon zo: ik heb licht tot matig astma, het gaat niet meer over, ik zit de rest van m'n leven aan de pillen en de puffen enzo, intussen neem ik ze zonder bijgedachten in, want als ik het niet doe ben ik de sigaar.
Ik maak er (beetje cynische) grappen over. Ik denk dat ik heel anders zou piepen als ik het erg had.
Als ik lees hoe beroerd en benauwd sommige/vele van jullie zijn, en dat het maar niet ophoudt, en dan zijn de meesten nog zo jong ook (ik ben 61, waarvan 60 jaar zonder astma), dat is toch een ander verhaal denk ik.
Dan voel ik me net zo machteloos als Kees. 8-)
Maar die positieve bril van Inge85 en van Melanie die past mij ook.
Oma Akke
Ik wil alleen even kwijt dat ik blij ben dat jullie zon mooie roze bril hebben. 8-)
Misschien kunnen jullie die een keertje uitlenen? :+
Ik ben iig blij dat ik positieve verhalen lees hier.
ik heb vandaag mijn chef weer aan de telefoon gehad en dat gesprek was een heel stuk beter,in mijn koppie is het nu ook weer oke (waar een goed gesprek al niet goed voor is,al dacht ik die al gehad te hebben)