Onbegrip in je naaste omgeving
01-11-2005 om 22:15 uurNote van de moderator:
Omdat het laatste gedeelte van het topic wel heel erg afweek van het oorspronkelijke onderwerp http://www.astmaforum.nl/index.php?topic=375.0 heb ik dit onderwerp afgesplitst en in een nieuw topic gegoten. Omdat dit onderwerp beter tot zijn recht komt in het board algemeen is het daar heen verplaatst. Het onderwerp veranderde van onbegrip bij collega's over onbegrip in je naaste omgeving over het feit dat je door astma/copd beperkingen hebt, en soms verstek moet laten gaan ondanks het feit dat men niets aan je ziet. Dit topic begint op bij de eerste post van de omslag:
Nee, ik vraag hier beslist niet om. Ik ben iemand die graag altijd bezig. Met mijn kinderen, man, werk, vrienden en vriendinnen en familie e.d. Maar toch bestaat er nog steeds zoveel onbegrip. Ook van familie, vrienden, collega's. Je kunt beter een been breken, want mensen zien dan dat je wel wat hebt.
Binnenkort wordt mijn zoon 6 jaar *O* en sommige mensen snappen niet dat ik liever 2 dagen niets kan doen maar dan wel een paar uurtjes gezellig kan doen op zijn feestje terwijl anderen mij helpen met koffie e.d. en ik stil zit maar er wel gezellig bij kan zijn.
Je krijgt dan wel weer van die opmerkingen van "kijk dat kan ze wel".
Ik weet ook wel dat je je daar niet van aan moet trekken maar zo makkelijk is dat niet.
groetjes :W
Nou Hilde,
Ik vind het wel heel erg om te moeten lezen dat jouw ouders er zo mee omgaan hoor. Daar schrik ik toch wel een beetje van.
Nou juist je ouders moeten je steunen. Laten we wel wezen, als je ouders je al niet steunen, wie doet dat dan wel?
Heb je wel eens een goed gesprek met je ouders gevoerd? Wellicht met de huisarts erbij?
Ik denk echt dat je moet blijven proberen uit te leggen wat jouw astma inhoudt en hoe belangrijk het voor je is dat ze je steunen.
Nou meid, sterkte ermee en laat je niet op de kop zitten hoor! Hoe zwaar het soms ook kan zijn!
Groetjes Jessica
hoi hilde,
het is zeker vervelend dat je ouders er zo mee omgaan! probeer een goed gesprek ( zul je waarschijnlijk wel geprobeert hebben meer probeer het nog een keer mischien helpt het en staan ze er nu we open voor!) verder zou ik absoluut niet weten wat je hier mee kunt doen! succes en laat je niet op je kop zitten kom op voor jezelf !
liefs susan
Hoi,
Ik heb hele erge ruzie gemaakt, had niet meer de rust om rustig te zeggen wat ik vond, dus schreeuwde ik maar wat ik vond. Mijn moeder reageerde door met deuren te smijten en te zwijgen. Ik ga gewoon afwachten wat de volgende keer gebeurt. Vroeger liet ze iedereen in de serre of buiten roken, wie weet kunnen we weer terug naar die tijd.
Bedankt en allemaal succes met je omgeving!
Dat lijkt me toch het minste Hilde... In ieder geval heel veel succes ermme, lijkt me geen prettige situatie, maar wel heel goed dat je voor jezelf bent opgekomen !
hey hilde,
ik hoop dat die ruzie wel effect heeft gehad! zal voor je duimen!
liefs susan
Hey Susan,
Straks ging ze dweilen met Ajax. Kan ik niet tegen dus ben naar boven gegaan. Zal van de week wel eens neutral kopen. Kijken of dat helpt.
Ik denk dat onbegrip voortkomt uit onwetendheid. Als mensen denken dat het wel meevalt dan moet je duidelijk maken dat dat niet zo is. Je moet dus ook uitleggen waar je benauwd van wordt en wat iemand anders kan doen. Misschien dat als je dat blijft herhalen dat het dan doordringt.
Beste mensen,
Wat een herkenning! Veel mensen hebben geen idee wat voor invloed astma heeft op je leven. Alleen als ik weer eens in het ziekenhuis beland vinden mensen/familie het toch wel erg vervelend. Alleen omdat ik dan blauw zie van de blauwe plekken door het vele prikken ( dus zichtbaar)
Ik probeer mensen wel uit te leggen hoe het ong. voelt als je astma hebt, bijv. door iemand door een rietje te laten blazen dat soort dingen, kijk mensen kunnen ook niet weten hoe het voelt, dat kun je ze ook niet kwalijk nemen dus ik neem ook wel de moeite om het uit te leggen ja en als ze er dan geen begrip voor hebben dan is dat altijd jammer.
Zo ben ik ook een keer in het ziekenhuis beland omdat ik meeging met een kamp, en nee hoor er zou niet gerookt worden. En ja 30 mensen gingen roken en toen heb ik in het ziekenhuis gelegen met gillende ambulances. Zooo frustrerend
Groetjes,
Aafke
hey allemaal,
ja zeker al sje het ziet is het erg en snappen mensen het maar anders niet! ik denk meestal op zo'n momenten maar aan mensen die het erger hebben dan mij of iets anders ergs hebben! maar het blijft gewoon erg vervelend, net of jij er voor gekozen hebt! en uitleggen helpt bij mij niet echt gaat het ene oor in en het andere der weer uit volgens mij :P maar goed ooit komt het goed zo denk ik altijd maar!
liefs en succes met alle mensen die het niet begrijpen
liefs susan
ik herken ook veel van wat jullie vertellen.
Onze Jefrey heeft astma, maar het verhaal wat ik nu ga vertellen heeft niets met astma te maken maar laat wel zien hoe erg mensen zich kunnen vergissen.:
Ongeveer die en een half jaar geleden ben ik met hele erge buikpijn klachten naar de dokter gegaan.Die stuurde me direkt door naar het ziekenhuis.Daar aangekomen kwam ik op de eerste hulp en werd er bloed geprikt.Uitslag :galwaarde te hoog.
Gelijk kwam ik aan de zware pijnstilleing en de volgende dag werd ik geopereerd.Mijn galblaas was zo dun dat ze het niet met een kijkoperatie konden doen.Het gal liep al de buikwand in.
Nu komt het....
de eerste nacht bracht ik door op het observatorium.Daar werkte een vrouw die had 2 kids en daar paste mijn moeder op.(volgen jullie het nog??)
Die vrouw vertelde aan mijn moeder dat ik heel erg ziek was(ik werd al geel).
Toen pas geloofde mijn moeder dat het menens was!!!!!!!!!
Al die dagen ervoor dat ik bij mijn moeder het had over mijn buikpijn kwam ze met de opmerking dat ik me niet zo moest aanstellen.
Er was een ander voor nodig om HAAR te laten inzien dat het toch wel ernstig was met mij.
Zodra ik uit het ziekenhuis kwam moest alles ook gelijk weer over zijn.Dan kon je geen klachten o.i.d. meer hebben.
Hetzelfde is met Jefrey...Elke keer zegt ze weer dat hij wel over zijn astma heen zal groeien...
Ik geloof dat moeders instinkt altijd nog de beste raadgever is!!!
Luister naar je gevoel en je hebt het vaak goed.
tot zover mijn verhaal.
Een korte opmerking voor je moeder: het is bewezen dat kinderen niet over hun astma kunnen groeien, het kan minder worden maar het gaat niet zomaar weg:) ;)