Nieuw hier, diagnose, acceptatie en onder controle houden

Hoi allemaal.


Wat lief dat jullie dit verhaal willen lezen. De huisarts heeft 10 jaar geleden inspanningsastma vast gesteld aan de hand van een consult. Nooit een test of iets moeten doen. Zeven jaar lang heb ik ventolin gebruikt mocht dit nodig zijn. Mijn moeder heeft ook astma en vond het eigenlijk wel prima zo. Totdat het erger werd..


Tweeen half jaar geleden ben ik erg ziek geweest. Met ziek bedoel ik: koorts, keelpijn, benauwd, hoofdpijn, duizelig, misselijk, pijn op de borst, neusvloeiing en slijm wat lost komt... Inmiddels bij een andere huisarts en die gooide het op de astma. Mijn puffers werden verhoogd of veranderd. Als dit niet werkten kreeg ik een prednison kuur en voelden ik mij weer beter. In deze periode heb ik 7x prednison gehad en ik zat 2x tegen een opname aan. In deze periode verschillende keren gevraagd of ik niet doorgestuurd kon worden naar een longarts, omdat ik van mening was dat dit te lang duurden. In maart nog bij de longverpleegkundige geweest van de HA en een longfunctietest gedaan. Zij was heel onbeschoft en vertelde dat ik geen astma had.. Dit kwam niet uit de test. Terwijl ik nog helemaal niet een puffer had ingenomen om de waarde te vergelijken.. Na lang praten toch zover kunnen krijgen om het wel te doen. Ik bleek toch astma te hebben, maar ze wou de test niet bespreken of uitleggen. Ik kreeg gewoon andere medicatie en daar moest ik het maar mee doen. Dit teruggekoppeld naa de HA maar nooit meer iets over gehoord... Ik ben ook nooit meer naar haar terug gegaan. Ik heb toen seretide gehad en daar was ik behoorlijk stabiel op. Totdat de HA wou dat ik af ging bouwen als het goed ging. Na drie weken was het weer raak. Afgelopen september begon ik weer te kwakkelen en ik wist zeker dat als er niks zou veranderden ik weer zo ziek zou worden. Gelukkig was mijn huidige HA er niet en kreeg ik een invaller. Deze heeft mijn medicatie veranderd en mij gelijk een verwijziging gegeven (EINDELIJK).


Drie weken geleden naar de longarts geweest. Deze wou uitgebreid onderzoek doen om te kijken wat ik nu eigenlijk mankeer. Bloedtesten, longfucntieonderzoeken, Mri scan holtes, Rontgen longen. Hier krijg ik nog de uitgebreide uitslag van (18dec).

Afgelopen vrijdag een aantal longfunctieonderzoeken moeten doen en hierdoor ook van 20nov moeten stoppen met de langdurige puffer. En god wat was dat zwaar!! Ik had het echt totaal onderschat, na de puffer waren ze wel te doen. Helaas bleken deze test toch te zwaar te zijn geweest. Vandaag na telefonisch contact met spoed naar de longarts moeten gaan. Ik was weer ziek en super benauwd. Nu zit ik weer met een predinison kuur, antibiotica, nieuwe puffer Foster en voor ''nood'' bricanyl. De longarts vertelde ook dat het uit de testen van vrijdag sowieso astma is uitgekomen omdat de reversiblitiet meer dan 12% was. Meer uitleg krijg ik pas 18dec. Hopelijk geeft dit een stootkuur en heb ik snel weer de astma onder controle.


Hoe gaan jullie er mee om dit tegen anderen te vertellen? Niemand snapt in de omgeving dat ik prednison nodig heb. In de familie komt astma voor, maar nooit een prednisonkuur gehad. Ze vinden het maar raar. Ook in mijn omgeving vrienden en werk vindt dit maar gek.. Ik leg het dan wel uit qua ontstekingen en dat me lichaam het niet zelf meer kan oplossen, maar ze blijven me glazig aankijken. Vooral toen ik vertelde dat als het niet beter zou gaan binnen 24u ik opgenomen moest worden. Nou als je die gezichten ziet....


Ook vindt het ik het lastig om mijn energie te verdelen.. Ik bedoel ruim 2 jaar geleden kon ik alles nog op 1 dag, maar nu red ik dat gewoon niet. Hiermee bedoel ik mijn eigen paard doen (stal, rijden etc.), hardlopen, familiebezoek, werk en school. Het is veel, maar ik heb dit jaren zo gedaan. Nu kan ik met moeite me paard doen en school.



Groetjes,

Ashley