Hoe is de begeleiding door je (huis)arts?
16-08-2005 om 17:03 uurOmdat ik zelf niet tevreden ben over de begeleiding die me geboden wordt (of beter gezegd: niet geboden wordt) om goed met astma om te gaan, wil ik dit topic starten om te horen hoe dat bij anderen is.
Problemen waar ik tegenaan loop zijn:
Nou sorry het is weer een heel verhaal (als ik eenmaal aan het schrijven ben... ::)) maar ik ben benieuwd naar jullie ervaringen!
Mijn ervaring is ook dat de huisartsen vaak veel te lang blijven klungelen.
Maar het is al fijn dat je een longfunctie test krijgt. Want daar kunnen ze heel veel aan zien.
Ik kreeg dat ook en daarna moest ik bij de longsarts komen en kreeg ik te horen dat ik echt wel astma had. Maar ja dat wist ik zelf ook wel. Was in het verleden heel zware astmapatient en heb gewoon jaren geen last meer gehad. Nadat hij mij medicatie had voorgeschreven werd ik eigenlijk meteen weer ontslagen. In ons ziekenhuis werken ze dus met longverpleegkundige. Die helpen je en als het niet goed gaat dan krijg je volgens mij een afspraak bij de longasrts. Dit is volgens mij om de wachtlijsten en de artsen een beetje te ontzien van consulten van mensen die alleen maar nieuwe recepten nodig hebben. Maar als je huisarts je niet wilt doorsturen geef ik je het advies om eens te bellen met je verzekering het uit te leggen en misschien vinden het die wel goed dat je naar een longarts gaat. Ik heb dit ook ooit gedaan en dat lukte dus wie weet.
Esther, ik heb een soortgelijk iets meegemaakt maar dan bij de tandarts. Een verstandskies die doorkwam en helemaal scheef (in mijn wang) groeide, duwde mijn andere tanden scheef (na jaren beugel) en had een enorme ontsteking veroorzaakt. Ik met een hele dikke wang die groen en geel zag (en k was verkouden dus nog rode neus ook, maar ach het was met carnaval ;D) naar de tandarts, met het verzoek die kies te verwijderen. Nee dat kan nu niet want het is ontstoken, probeer het maar met waterstofperoxide rustig te krijgen en kom als het beter is maar terug. Zo gezegd zo gedaan, maar toen het beter was: "hoezo nou heb je toch geen last ervan?" Nee k kan gaan zitten duimendraaien tot mijn wang vanzelf weer gaat ontsteken. Ik ben daar niet weggegaan totdat de tandarts die kies eruit haalde. Dat heeft ie toen met tegenzin gedaan. Half jaar later exact hetzelfde geintje met een andere verstandskies :-\. Tandarts wilde ook die niet verwijderen, heb toen een afspraak bij de kaakchirurg geregeld. Die werd boos op mijn tandarts en vertelde me dat die kiezen er allang uit hadden moeten zijn! Dit hadden ze jaren geleden kunnen zien aankomen. Hij heeft ondanks de ontsteking onmiddelijk de kies getrokken en helaas moest ik nog terugkomen voor een laatste verstandskies die eruit moest, want 2 aan een verschillende kant doen ze niet in 1x (ivm moeilijk eten).
Tragisch genoeg dat het soms eerst moet misgaan voor ze wat willen doen, maar ik had niet gedacht dat er nog meer artsen rondliepen die het eerst ZIEN misgaan, dan een tijdelijke of gedeeltelijke oplossing bieden maar daarna doen alsof er niks aan de hand is? Das gewoon vragen om meer problemen! Maar gewoon blijven eisen dat ze een fatsoenlijke oplossing bieden! De zorg is duur, maar het kan veel goedkoper als men meteen goed werk levert, waar of niet?
Precies de zorg is duur omdat er op een hele vreemde manier zorg verleend word.
Heb onze arts er ook op aangesproken waarom eerst mijn dochter levensloos het ziekenhuis moest ingedragen worden voordat er aktie ondernomen werd. In eens kreeg ze dus een fisiotherapeute aan haar bed en werd een een plan opgesteld. terwijl ze al zo vaak opgenomen is geweest. Maar hij zei dat het eerst erg moest zijn voordat ze dit deden. Nou zeg waren die andere ziekenhuisopnames dan niet erg? En hadden ze die niet kunnen voorkomen door eerder aktie te ondernemen. Je moet steeds zo leuren om de goede zorg te krijgen wat heel frustrerend is en vooral heel vermoeiend waardoor je op een gegeven moment het gevoel heb ik hoef niet te bellen want ze doen toch niets.
waar ik veel moeite mee heb is dat mn huisarts weinig tot niets uitlegt over mn astma. na een tijdje klungelen met ventolin die wel hielp maar niet genoeg was kreeg ik een allergie test. ik bel voor de uitslag: geen allergie maar ik moest tog maar ventolin gebruiken (ze vertelde niet eens hoeveel, wanneer etc.). nou ik had de telefoon opgelegd en toen dacht ik: maar wat heb ik nou en wat moet nou verder dan :-\. na een aantal weken belde ik terug voor een nieuwe afspraak, eerst vroegen ze geirriteerd waarom. nou ik vertelde dat het nog steeds niet goed ging en dat ik wel eens wilde weten wat je hebt. nou na overleg met de dokter zegt de assistente: ja je hebt gwoon astma, was dat niet duidelijk na het vorige gesprek. nou ik zo van: ow nee dat was niet duidelijk. uiteindelijk kreeg ik een afspraak waarin alles zou worden uitgelegd. ik heb daar 5 min gezeten en kwas nog geen steek wijzer, kwist alleen wanneer ik mn medicijnen mocht gebruike. inmiddels hebk een andere dokter (we hebben er meerdere op onze praktijk) die lijkt me te begrijpe :) niet dat het beter gaat maar, heeft iig wat begrip getoont.
Dat kan al zo belangrijk zijn! Dat ze moeite doen om je situatie te begrijpen en de tijd nemen om te luisteren en vooral ook uitleg te geven op alle vragen die op je afkomen. Zonder die persoonlijke aandacht voel je je vaak niet serieus genomen en kun je nog aan jezelf gaan twijfelen, terwijl dat wel het laatste is wat je erbij kunt gebruiken! Ik voel me vaak een zeurpiet en ga steeds vaker NIET naar de huisarts als het eigenlijk niet goed gaat, puur vanwege al dat onbegrip en die onduidelijke situaties. Te hopen dat daardoor de situatie niet uit de hand loopt, wat ik soms wel lees op deze site! >:( De overheid wil dat patiƫnten zelf wat meer verantwoordelijkheid nemen, maar dat kan alleen als vooral die artsen eerst eens meer verantwoordelijkheid laten zien en meer uitleg geven aan de patiƫnt! Want wat ze ook steeds zeggen, niemand gaat voor zijn lol naar de dokter!
Ik heb gelukkig een geweldige huisarts die tijd voor me neemt en uitleg geeft wel moet ik om uitleg vragen!
Ik word ook meestal benauwd als ik tot rust kom en dat is dus altijd na 5e ik heb dus vaak genoeg op de dokters post gezeten en daar heb ik geen goed woord voor!
Als je je klachten telefonisch hebt uitgelegt dood leuk vragen: nou, wat zouden wij hiermee moeten?
Gelukkig ben ik (als het lukt) gebekt genoeg en is mijn partner mee gegroeid in mijn astma en hij weet er dus oook genoeg vanaf om goed gebekt te zijn! De laatste keer had ik een arts die mij vroeg om net te doen om een kaars uit te blazen :o dus mijn partner trok nog net niet die vent over de tafel heen en zijn we direct naar het ziekenhuis gegaan! Als ik denk dat het erg genoeg is ga ik zelfstandig naar de 1e hulp sla dan dus een stapje over ze doen af en toe wat moeilijk bij de ehbo maar ze hebben me nog nooit geweigert!
Wat betreft longartsen ik heb een leuke man getroffen die naar me luisterd nu ben ik ook zoeen muts die echt niet weg gaat voordat ik de verwijzing of het antwoord heb die ik zelf denk nodig te hebben! Dit zelfde doe ik bij mijn huisarts en ik blijf ook echt zitten totdat ze me de verwijzing/uitleg geven! Ik voel dat het niet gaat en ik voel waar het fout gaat daar hebben zij geen idee van dus geen verwijzing is geen rust voor hun!!
Misschien dat ze daarom zo goed naar me luisteren??!! :D hadden ze maar geen arts moeten worden!!!!!
Sterkte allemaal met kwakzalvers
gr
Patty
nou moet ik zeggen dat ik een ontzettend gezellige dokter heb en als ik er voor de 5e keer in de week kom ik altijd een pak koekjes mee nemen!
Maar zij neemt me serieus (of doet erg goed alsof ;)) Artsen hebben veel te veel werk in veel te weinig tijd waardoor al die artsen chagerijnige intolerante mensen worden
Wat de overheid betreft laat ze zelf maar eens een week chronisch ziek zijn dan veranderd er vast wel meer voor chronisch zieke en oudere.
gr
patty
Dat is inderdaad het belangrijkste dat je serieus genomen word en er naar je geluisterd word. Ik ben dus van huisarts veranderd omdat de vorige inderdaad mijn klachten niet serieus nam. Ben er nog altijd blij om want mijn nieuwe huisarts luistert wel en zegt soms ook eerlijk dat hij het niet weet of mij niet kan helpen maar wel met begrijpt hoe moeilijk het voor mij is. Ook informeert hij naar de rest van mijn gezin en toont gewoon interesse en dat is al heel wat dat je niet patient nummer tien in de rij bent maar gewoon een mens.
Wat de overheid betreft heb ik hetzelfde idee. Roep ook dat die mensen eerst uit een gezin moesten komen waar ze het niet al te breed hadden. Een tijd werkeloos en een tijd in het ziekenhuis verblijven en dan nog een tijdje chronisch ziek erbij en dan pas mag je in het kabinet. En niet zoals meneer Balkende die bij de eerste klachten meteen een goede behandeling krijgt. Wij moeten vaak heel wat langer wachten voor onze eerste afspraak.
Ik ben ook van huisarts veranderd omdat het met de vorige totaal niet klikte... Via de weekenddienst troffen we een ouderwetste dorpsarts die wel met zijn patienten begaan was en ook niet bang was om toe te geven dat hij iets niet wist (en dus doorverwees). Als ik binnenkwam wist hij wie ik was, hoe mijn gezin is samengesteld en wie wat mankeert(de).
Helaas is de goeie man overleden (en ik mis dokter 'Bolletje' nog iedere keer als ik naar de dokter moet) :'(. De huisarts(en) die we nu hebben ben ik absoluut niet tevreden over, maar de alternatieven hier in het dorp zijn of ook niets, of hebben een volle praktijk...
Ik heb het idee dat ik niet serieus genomen word door hem, en wat me nog veel meer tegenstaat: Hij gedraagt zich volkomen anders als mijn man erbij is :-\. Dan is het ineens wel mogelijk om enigzins vriendelijk te doen, en niet alsof ik een of andere boerin ben die alles wel aankan en niet moet zeuren... Overbodig om te zeggen dat mijn man geen problemen met hem heeft denk ik :-\.
Lijkt me erg vervelend dat je alleen serieus wordt genomen als je man erbij is. alsof die altijd tijd heeft om mee te gaan!Wij hebben gelukkig een goede huisarts, weet ook precies wat jij al zei wie wat heeft en ons allemaal bij voor en achternaam, de assistentes trouwens ook. Ik hoef maar op te bellen en de voornaam van de kids is genoeg om de medicijnen te verlegen,,, Zal ook wel door het computersysteem komen , maar vind het wel prettig dat ik neit elke keer het adres en geboortedatum hoe te noemen
Paginering