contact met mensen zonder astma
02-05-2007 om 10:02 uurHoi,
Ik heb weer eens een vraag, hoe ervaren jullie de contacten met andere? door dat ik niet altijd alles kan en soms heel weinig kan. en uitkan gaan en zo. en me eigelijk best wel heel erg onzeker voel over me astma. heb ik eigelijk geen vriendenkring. niet iemadn om gewoon met dit weer gezellig een terrasje me te pakken of iemadn die er is als je het moelijk hebt. er zijn wel mensen vanuit de kerk die me steunen, maar niet echt leeftijd genoten. -O-
ook ik wil gewoon gezellig met iemand wat drinken of gewoon gezellig gaan winkelen, niet altijd alles alleen doen en altijd maar alleen zijn. ben ik de enige die dit ervaart hebben jullie hier nooit last van? of hebben jullie geen moeite met conatc leggen met andere. ik merk dat mesnen me gewoon niet begrijpen ze snappen gewoon niet dat ik soms wel dingen wil maar het gewoon echt niet kan. en dan zeggen ze weer van je wil het gewoon niet. nou en dan loopt naar een tijd ej de vriendschap toch weer stuk. ik baal er zo van. ik heb ook welleens geprobeerd om dan toch te doen wat die ander graag wilde. maar ja dan krijg je een aanval en worden ze ook boos. want dan zie je je grenzen weer niet en dat vinden ze eng. en dan laten ze je weer vallen. -O-
is er iemadn die dit ook herkent :? of ligt het echt alleen aan mij?
groetjes
[center]><>Regenboogvisje<><[/center]
Lieve Regenboogvisje,
Ik vind je verhaal heel herkenbaar!
Het was bij mij dus zo dat mijn klasgenoten eerst zoiets hadden van : stel je niet aan, en : astma... dat is toch iets voor oudere mensen? Zeker omdat ik dwarsfluit speel, snappen ze niet dat ik daar genoeg lucht voor heb enzo. Of het gewoon niet geloven >:( kan ik me echt over opwinden.
Tot ik dus een hele heftige aanval kreeg op school waarvoor ik ook naar het ziekenhuis moest. Toen zagen ze dus dat ik écht astma heb en dat ik blauwe nagels kreeg en daarna blauwe lippen en daarna van mijn stokje ging... en nu zijn ze hyper bezorgd voor me. Elke keer dat ik hoest, meteen heftige consternatie... zo irriterend!
Miss is dat ook wel de reden dat ik moeilijk echte vrienden maak. Elke keer weer uit moeten leggen dat je astma hebt...
Lieve meid, dit forum is natuurlijk geen alternatief voor échte, concrete vrienden, maar hier begrijpen we je wel en ik hoop dat je van ons ook nog een beetje blij wordt 8-)
Liefs, Jantine
Hoi J10,
Misschien moet je naar je vrienden communiceren bij welke symptomen ze zich bezorgd moeten maken! Dan heb je die consternatie niet meer bij elke kuch. Zo heb ik t ook gedaan, mijn vrienden weten precies wat ze moeten doen als t mis gaan. Maar letten ook goed op mij omdat ik het nog wel es wil verbergen :@
Liefs, Nina
Ja dat laattse is ht dus bij mij ook... ik blijf altijd zeggen : "niks aan de hand, voel me best" enz...
dus geloven ze me niet meer...
maar symptomen vertellen is denk ik idd wel handig :Y
mmm.. heel herkenbaar ! ;)
ik heb mn basischoolperiode het voor mn klasgenoten verzwegen..ondanks dat ik regelmatig afwezig, met gym vaak aan de kant zat enz... ze dachten altijd dat ik het deed om aandacht te vragen... eind groep 8 op schoolkamp kwamen ze er achter dat ik astma had omdat ik een astma-aanval kreeg waar hun bij waren... ( had het op school regelmatig benauwd, maar had een teken met de leraar afgesproken dat ik dan gewoon de klas uit mocht... nooit iemand opgevallen vond het heel fijn... ) :@ alleen 2 vriendinnen wisten het..
ach ja... ;) nu weten ze het wel op school.. ene kant fijn andere kant denken ze nog even vaak dat ik me aanstel.. dus opzich ?? :+
Gewoon goed uitleggen dan gaan ze je echt wel geloven. En zo niet... tja dan weet ik niet of ze wel goed genoege vrienden zijn... :?