contact met mensen zonder astma
02-05-2007 om 10:02 uurHoi,
Ik heb weer eens een vraag, hoe ervaren jullie de contacten met andere? door dat ik niet altijd alles kan en soms heel weinig kan. en uitkan gaan en zo. en me eigelijk best wel heel erg onzeker voel over me astma. heb ik eigelijk geen vriendenkring. niet iemadn om gewoon met dit weer gezellig een terrasje me te pakken of iemadn die er is als je het moelijk hebt. er zijn wel mensen vanuit de kerk die me steunen, maar niet echt leeftijd genoten. -O-
ook ik wil gewoon gezellig met iemand wat drinken of gewoon gezellig gaan winkelen, niet altijd alles alleen doen en altijd maar alleen zijn. ben ik de enige die dit ervaart hebben jullie hier nooit last van? of hebben jullie geen moeite met conatc leggen met andere. ik merk dat mesnen me gewoon niet begrijpen ze snappen gewoon niet dat ik soms wel dingen wil maar het gewoon echt niet kan. en dan zeggen ze weer van je wil het gewoon niet. nou en dan loopt naar een tijd ej de vriendschap toch weer stuk. ik baal er zo van. ik heb ook welleens geprobeerd om dan toch te doen wat die ander graag wilde. maar ja dan krijg je een aanval en worden ze ook boos. want dan zie je je grenzen weer niet en dat vinden ze eng. en dan laten ze je weer vallen. -O-
is er iemadn die dit ook herkent :? of ligt het echt alleen aan mij?
groetjes
[center]><>Regenboogvisje<><[/center]
Hahaah serieus.... dat klinkt grappig... dat hij foto s aan het maken is. ik zou dan niet meer kunnen puffen watn dan moet ik lachen.......
een vriend van mij waar ik meer een weeken weg was. ( heeft ook geen astma ) maar die ken ik van de opleiding. en hij ging heel lief heel rustig naast me zitten. vond ik wel heel lief. in de opleiding zelfs toen hij bij me in de klas zat had ik nog niet zoveel last.
Zoiets krijg je dan :)
Ik vond het niet zo erg, als ik geconcentreerd bezig ben kan ik me wel helemaal afsluiten voor de buitenwereld. Het laat iig zien dat m'n vrienden het accepteren en er gewoon goed mee omgaan :)
leuke foto.
is echt super dat hij het accepteerd!!
mensen die met mij bevriend raken weten inprincipe ook ald at ika stma heb want heb het al me hele leven.
maar schorpioentje , mij familie wist er ook niks van tot dat ik dus pas opgenomen werd in heidehuvel toen schrokken ze wel had dus al 22 jaar astma en niemand had het ooit gemerkt of er iets van gehoord.
Leuk Daantje, en nog leuker dat je vrienden er zo goed mee omgaan. Ben ik blij om *O*
hey,
overgens een hele leuke foto, ik vind het knap dat je dan niet in de lach schiet... doe ik al wanneer ze zonder dat ik aan het puffen ben een foto maken... dus vind het knap !
maar ook knap dat je vrienden er zo goed mee omgaan !
knuf sam
zelf mag ik behoorlijk afkloppen...
Het komt de laatste maanden steeds vaker voor dat ik moet puffen in het bijzijn van vrienden, of collega's... en de reacties vallen me steeds enorm mee...
Juist vaak heel zorgzaam... bij het uitgaan bv of een bepaalde tent niet te rokerig is.. of dat als ik genoeg rook gehad heb, we niet weer moeten gaan... dat soort dingen..
Laatst met Koninginnedag gingen ze even om me heen staan.. zodat ik niet te veel voor het publiek stond te puffen...
En collega's die zelf zeggen van.. geef die kids van jou maar ff hier.. kun jij ff puffen...
Ik moet zeggen dat het me nog steeds verbaast.. op een goede manier..
Veel eerder durf ik nu te puffen.. en dat werkt weer positief dat ik lekker de avond doorkom..
hihihi leuk dat ze er zo mee om gaan, zo hoort het ook naar mijn idee! Leuke foto!...................het lijkt eigenlijk een mega joint, hahaha, niet dat ik die ook gerookt heb hoor, hahahaha. Als het tijd is voor m'n puf dan neem ik het gewoon. Soms vind ik het wel moeilijk, maar dan pep ik mezelf op, dat ik het nodig heb en dat het bij mij hoort en als mensen het stom vinden zit dat meer in hun dan in mij!
grrrreetz
Janneke
hoi regenboogvisje
ik las net jouwn verhaal ik kan me er echt helemaal in vinden
ik heb wel een goeie vriendin maar die woont helemaal in ede
maar daar spreek je ook niet iedere dag mee af want zelf woon ik in
limburg dus ligt wel een stuk uit elkaar
ik had haar ontmoet op heideheuvel en vanaf de eerste moment
eigenlijk al vriendinnen. hier heb ik in de beurt niet echt vrienden die
met me mee gaan naar de stad of zo. en mijn vriend die gaat veel liever
naar een cafe, maar daar kan ik niet echt makkelijk naar binnen
veel vriendinnen hebben met mij het contact verbroken toen ze merkten
dat ik last van astma had
want zelf heb ik pas een paar jaar astma klachten
ik hoop dat je snel weer wat mensen treft waar je eventueel een terrasje kan gaan pikken
heel veel groetjes visje
Hoi,
ik heb in het ziekenhuis me grootste angst overwonnen. ik heb daar gewoon me medicijnen genomen waar mensen bij waren zonder steeds me gordijnen dicht te doen eerst ging ik gauw nar de tiolet of douche om ze te nemen maar later deed ik steeds me gordijnen dicht de verpleging vond dat wel heel geinig en ging dus vragen waarom en hebben me geholpen om deze angste te over winnen. en weetje , me kamer genoten reageerde er eigelijk helemaal niet op. ja 1 dementeerende vrouw vond me dan heel zielig. vooral als ik aan het vernevelen was en een andere kamer genoot vond dat een fijn geluid (het vernevelen) en kon daar beter door inslaap komen. dus eigelijk wel hele positoive reacties had ik echt niet verwacht. nu ik het gewoon deed merkte ze er minder van dan met de gordijnen dicht.
he visje, ik begrijp je helemaal en jij snapt wel waarom!! bedankt voor je reactie!! spreek je snel weer!!
liefs Marjanne
Hoi Regenboogvisje,
Wat jammer dat je zo weinig vrienden hebt! en dat ze zo weinig begrip voor je opbrengen.
Zelf heb ik mn astma vanaf het begin bespreekbaar gemaakt en ook duidelijk verteld wat de regels zijn die voor mij gelden om zo fijn mogelijk te leven en ik moet je zeggen dat niemand moeilijk doet of heeft gedaan, zelfs de meest verstokte rokers houden rekening met me, ook op mn werk alleen maar positieve reactie's.
Ook mn medicatie neem ik in wanneer ik het nodig heb ongeacht waar ik me bevind, door er zo natuurlijk mee om te gaan heb ik gemerkt dat mensen het ook niet raar vinden, en al zouden ze het raar vinden dan nog zit ik er niet zo mee!
Misschien is het een idee om lotgenoten te benaderen en zo een vriendenclubje op te richten?
groetjes Hilda