Astma en relatie

Dit vind ik een hele lastige, maar ga proberen toch te antwoorden. Ik kan me moeilijk voorstellen dat als je partner een ziekte krijgt dat je zo makkelijk daar van af kan stappen. Als je echt van iemand houd dan laat je die toch niet makkelijk vallen. Gelijk heb je dat je weggegaan bent bij hem. Mijn vrouw heeft me tot nu toe altijd gesteund en ook voor haar is het niet altijd makkelijk geweest. Ik kan me voorstellen dat het voor iemand die geen longaandoeniong heeft moeilijk voor te stellen is wat de ander meemaakt, maar om dan iemand zo te laten vallen, dan ben je in mijn ogen een grote egoist. >:( Ik hoop echt voor je dat je iemand op je pad vind die wel dat kan inzien en er voor je wilt zijn.  :Y

Zowel mijn ex-vriend als mijn huidige vriend hebben er eigenlijk nooit een probleem van gemaakt. Ik vond wel dat mijn ex-vriend soms te betuttelend was. Mijn huidige vriend kende ik al lange tijd voor we een relatie kregen en hij wist ook al dat ik astma had toen we wat kregen dus dat was geen verrassing. Ik zou het ook niet gelijk noemen als ik iemand net ken denk ik, ligt er een beetje aan hoe het loopt. De meesten van mijn vrienden weten het inmiddels wel en doen er ook niet moeilijk over. Tuurlijk begrijpen ze niet altijd alles en mijn moeder rookt nog steeds in huis en er zijn wel eens mensen die niet heel tof reageren maar dat heb je altijd wel en niet alleen met astma maar dat kan met zoveel andere dingen ook zo zijn. Het ligt er vooral heel erg aan hoe je er zelf mee omgaat denk ik. Als je er heel erg mee te koop loopt (en ik zeg niet dat er mensen hier zijn die dat doen) en je zelf al snel zielig vind en bij voorbaat zegt dat je heel veel dingen niet kan dan schrikt dat sneller af dan wanneer je zelf positief ingesteld bent en zoveel mogelijk probeert. Vooral mensen die er weinig/niets van af weten zullen hun houding heel erg af laten hangen van hoe je er zelf mee omgaat en die kan je op die manier nog heel erg sturen in hun mening.

Ik kan me er deels iets bij voorstellen. Ik schaam me soms voor mijn astma, dit komt omdat ik ook wat overgewicht heb. Als je dan zegt dat je het benauwd hebt dan denkt men al gauw 'je bent ook te dik'.
Een verstopte neus kan ik beter uitleggen aan mensen.

Een relatie kan er door bemoeilijkt worden. Ik vind het bv. vervelend dat ik me af en toe niet lekker voel. Ik wil ook geen zeur zijn, maar het is er toch. Ik denk toch dat je automatisch 'zoekt' naar mensen die je ook kunnen begrijpen (en misschien wel hetzelfde hebben).

Ik heb geen relatie, maar dat komt niet (alleen) door astma  :)

Als ik het zo lees dan moet je blij zijn dat je van hem af bent.

Je bent zeker geen zeur hoor Hanna, het is ook lastig uit te leggen allemaal. Begrip is vaak zo moeilijk omdat er gewoon niets aan je te zien is. Ook bij vrienden merk ik soms dat mijn astma in de weg zit, even wat gaan drinken, gaat niet, wat gaan eten ook niet en daarmee heb ik toch wel wat mensen verloren.

bij mij thuis zijn ze allang blij dat we nu weten wat het is, waardoor ik altijd zo benauwd was en ziek gevoel had. en houden er ook wel rekening mee, dat als ik gewoon echt even helemaal dood op ben door het benauwd zijn of gewoon helemaal niet goed voel. Op school zijn er maar een paar vriendinnen die echt weten hoe ik me eronder voel, en doen ook niet anders tegen mij dan anderen. In de relatie die ik heb weet mijn vriend dat ik ook astma heb. Eerst was er een soort onbegrip van als je ziek bent hoor je in bed te liggen, doe je dit niet ben je niet ziek. Maar nadat ik het een keer allemaal goed uitgelegd heb wat het inhield, begreep hij het veel beter;0 en houd hier ook rekening mee. Als we een weekend uitgaan, blijft hij de avond van te voren bij mij en die avond zelf naar huis, omdat ik het anders te warm en benauwd vind met ze 2e in 1 bed en toch de hele avond loop te hoesten. In de vriendenkring was al iemand met astma, dus tijdens een gezellig avondje met elkaar gaan de rokers, altijd buiten roken :W zo houd iedereen rekening met elkaar.

Ik snap je probleem wel,je kunt gewoon niet alles met astma/of luchtwegproblemen/klachten.Mijn vriend doet heel erg zijn best om me te steunen en me te begrijpen.Hij rookt niet meer in de auto,en bij hem thuis buiten als ik er ben.Toch heeft hij er ook wel moeite mee gehad,maar dan vooral met mij als ik me ziek voelde of beperkte energie had en nergens heen kon of wilde.Wij proberen nu andere dingen te doen,zodat we toch dingen samen doen.Maar wel dingen die ik aankan.

Ik heb het aan het ene kant makkelijk en de andere kant moeilijk mee gehad.

Astma zit in mijn familie. Mijn broer en mijn moeder hebben het. In vergelijking bij mij is het wel mild, omdat zij niet elke dag preventie-middelen moeten nemen. Mijn moeder is een beetje uit haar astma gegrooid. Toen zij jonger was had zij ernstig bronchitus, dus die weet ook dondersgoed hoe het voelt om ernstig benauwd te zijn. Mijn grootmoeder (vaders kant) heeft ook astma. Mijn moeder wist meteen wat het was toen ik mijn eerste aanval had bij de kinderdagverbijf.

Wat nog wel altijd lastig is het uitleggen tegen anderen. Ik denk ik heb een tijd meegemaakt met een gymjuf die mij niet geloofde dat ik astmatisch was, tot dat ik echt een aanval heb gehad gedurende gymmen. Zij dacht dat ik aanstelleritus had, denk ik, of omdat zij bijna geen last van haar astma had, zou het zeker zo zijn voor mij.

Mijn ex heeft mijn ziekte echt niet goed begrepen, maar hij was ook erg bang voor de arts en ziekenhuizen, dus ik vergeef hem wel dat hij mij niet heeft komen zien terwijl ik pneumonie had en in de ziekenhuis lag.

Het is toch altijd lastig geweest met uitgaan. Ik kan niet zo lang dansen voor dat ik benauwd word, en helemaal als er gerookt wordt. Ik wil dan graag. Het is toch zo lastig om dat ook uit te leggen.

Mijn huidige vriend is bijna arts, dus die begrijpt het wel, maar ik wordt wel gefrustreerd omdat wij samen wonen en ik heb hem nooit zien stoffen (ik ga het niet voor hem doen en ik vraag of hij het wil doen omdat het belangrijk voor mijn gezondheid is. Dit snapt hij, maar hij doet er niks aan!) Hij houdt ook niet zo van uitgaan (ik hou er wel van, af en toe) en kan ook niet zo goed tegen rooklucht, dus als wij gaan uit eten zoeken wij altijd plekken waar er niet gerookt wordt.

Ik kan niet anders zeggen dat je zo'n partner maar beter kwijt dan rijk kunt zijn  :Y Iemand die voor dat wat het liefste in zijn/haar leven zou moeten zijn, zo weinig begrip kan opbrengen, kan maar beter iemand anders zoeken. Jij verdient in elk geval beter. Dat het lastig is om in begin van een relatie begrip op te brengen omdat men niet weet wat het is, daar kan ik begrip voor opbrengen maar op een gegeven moment moet het dan ook wederzijds zijn.

Ik heb gelukkig een hele lieve (v)echtgenoot waarvan ik weet dat ik er altijd op kan terugvallen. Ik heb meerdere malen in het zh gelegen (niet vanwege de astma maar vanwege heupproblemen) en hoe druk hij het ook had met zijn bedrijf en de zorg voor de kinderen die toen nog heel klein waren (luierleeftijd zeg maar) hij kwam elke dag naar Nijmegen, een uur heen en een uur terug. Van alle opnames heeft ie denk ik maar 1 of 2 keer een bezoek moeten missen omdat er een kalfje werd geboren maar dan werd er in elk geval gebeld en heeft het een duidelijke reden.

Wbt de astma is er binnen de relatie gelukkig erg veel begrip maar binnen de familie niet. Men weet dat Daan en ik er beiden last van hebben maar ach, dat uurtje in de rook op een verjaardag is toch niet zo veel, daar moet je maar tegen kunnen. Of daar harden je longen van. Dat hier in huis niet gerookt mag worden, is door velen gezien als een soort van slechte gastvrijheid :X. Onder het motto, bezoek is heilig, dat mag alles, moest ik het maar tolereren. Dat je je bezoek ook niet toestaat om een greep in de huishoudkas te doen, was geen vergelijking Nu gaat het goed hoor (of moet ik zeggen, beter) en gelukkig zijn er in de mensen waar ik dagelijks (of bijna dagelijks) mee omga, wel begrip voor. Laat mensen maar eens hun neus dichtknijpen en door een rietje ademen voor een poosje, dan piepen ze wel anders  ;)

Op mijn werk mag niet gerookt worden behalve in de rookholen zoals ik ze noem. Was al lang voor het landelijk beleid. Café, kom ik nooit en het rookbeleid in de restaurants ontvang ik dan ook met open armen. Kan ik ook eens genieten van een maaltijd ipv dat het een adembenemend avondje uit wordt.