aanvallen.

Hoi Schorpioentje.

Ik had nog nooit echte astma-aanvallen, behalve de laatste paar weken. En ik meld het juist wel gelijk. Ik moet eerlijk zeggen dat het me nog nooit op school/werk of waar dan ook is overkomen, omdat ik de laatste tijd dus al thuis zit omdat het helemaal niet lekker gaat en zoveel aanvallen heb. Maar zodra ik (nu thuis dus) een aanval heb merkt gelukkig iemand die in de buurt is het gelijk wel, of anders laat ik het wel merken. Ik probeer telkens de eerste paar seconden er alleen uit te komen, maar het is zo verschrikkelijk, en zo eng om alleen te zijn dat ik automatisch wil dat er iemand bij is. Ik vroeg me vandaag toevallig af 'waarom dat ik wil dat er iemand bij is' maar ik denk dat dat is omdat je het gewoon heel moeilijk hebt op dat moment en je voor je gevoel hebt dat het ook 'zomaar gebeurt met je kan zijn op dat moment' en dat ik daarom graag heb dat ze me dan niet op die manier aantreffen wanneer ik het niet gered zou hebben, snap je? Plus als het echt verkeerd gaat en ik er niet uit kom, kan ik zelf geen hulp zoeken (bellen) en iemand in mijn buurt dan wel. Dus ja, ik vind het juist heel fijn als er iemand in mijn buurt is zodra ik een aanval heb.

ik snap je helemaal. ik heb zelf nog niet eens aangedacht dat als er iets mocht gebeuren dat
ik niet zelf zou kunnen bellen. ik heb het er ook moeilijk mee dat die astma opeens opkwam zetten. het begon in de zomervakantie en in november werd het heel erg en toen kreeg ik dus de diagnosche astma.

hey schorpioentje,

ik heb er ook nog helemaal niet aangedacht dat jezelf niet hulp kan bellen... :o
ik heb astma al sinds ik klein ben, weet dus niet echt beter... ;)
maar ook ik zeg het vrijwel nooit als ik het benauwd heb, wil me er nogal eens voor schamen.
op school weten de leraren het wel, dit ook alleen mocht het echt fout gaan dan weten ze wat het is... :Y
thuis zeg ik het ook zelden...ben er niet zo open over...;)
wel heb ik een paar goede vrienden ingelicht die zijn dus ook op school, mocht het daar goed mis gaan weten ze "precies" wat ze moeten doen ;) dit was ook handig op schoolkamp enz...  :Y

mijn tip is dus ligt een paar goede vrienden in, en als het thuis erg slecht gaat zeg het gewoon je hoeft je er echt niet voor te schamen ;)

knuf sam

ja,

ik denk dat ik me er eigenlijk meer voor schaam, dan ik zelf weet. ik durf het niet te vertellen als ik benauwd ben. ben bang op een vreemde reactie. zelf is het probleem op school dat ik geen leuke klas heb. de andere laten me een beetje links liggen. daar heb ik dus niet zoveel aan. ik ga het denk is sowieso volgend schooljaar op school vertellen. ze weten het namelijk nu nog niet.

Ik snap het wel hoor Schorpioentje, ik schaamde me er eerst ook voor en nu het dan echt mis met me ging met hele erg aanvallen, tja dan komt iedereen er toch achter. Wel vervelend dan dat je niet zo'n fijne klas hebt waarbij je je niet helemaal prettig voelt als je het zou gaan vertellen. Heb je volgend jaar dezelfde klas? Of gaan er een paar vriendinnen mee naar de volgende klas? Of heb je volgend jaar een totaal andere school/klas?

ik blijf op de zelfde school en voor een groot gedeelte hou ik dezelfde klas.

Scorpioentje, k weet niet hoe het komt dat je geen hulp kan vragen dmv bellen ofzo, ik kan dat ook nooit wanneer ik benauwd ben, dan kan ik niet meer praten...misschien kan je voor jezelf een standaard sms invoeren die je naar je vader of moeder stuurt wanneer je een aanval krijgt zodat hij je opkan halen?

Hoii,

Ik vraag op school ook nooit hulp of iets aan een leraar. Mijn gymlerares vertel ik wel altijd als ik me niet lekker voel of iets.
Die standaart sms lijkt me wel een goed idee ja  :Y. Op het moment van de aanval zelf ben ik ook niet zo'n prater  :N duss is dit wel erg handig. Volgend jaar vertel ik het ook gewoon in de klas das wel zo fijn lijkt me. Dit jaar heeft het voor mij niet vel zin meer ga toch veranderen van klas.

gr troetel