mama met copd

29-06-2019 om 09:07 uur

Ik zoek een forum waar ik actief kan praten over copd. Mijn mama is 6 mei er plots aan overleden en wil er meer over te weten komen.
Veel groetjes Katja

Login of registreer om te reageren
29-06-2019 om 10:36 uur

Welkom op het Longforum Katja.
Iedereen hier heeft een longaandoening zoals COPD, Astma en vele minder bekende longaandoeningen. Je kunt vrijuit vragen stellen, er zijn altijd wel gebruikers die een antwoord op je specifieke vragen kunnen geven.
Groet, Reuzenkakatoe, moderator Longforum.

Login of registreer om te reageren
29-06-2019 om 11:46 uur

Hallo Katja,

Ten eerste gecondoleerd met het verlies van je moeder.
Ik begrijp uit je berichtje dat je er niet veel van weet? Ik heb ook copd4. Vraag maar als je iets wil weten.:) Voor elke copd patiënt is het anders.

Groetjes Anna

Login of registreer om te reageren
29-06-2019 om 15:57 uur

Gecondoleerd, moeilijk om te verwerken als het zo plotseling is gebeurt, heb het meermalen meegemaakt met familieleden.
Vraag maar rustig wat je wilt weten, het medische verhaal is overal wel te vinden maar wat het soms met je doet niet, sterkte hoor!

Login of registreer om te reageren
29-06-2019 om 20:28 uur

Ik lees overal hetzelfde ja op mediche site’s en hier lees ik dan zoveel verschillen.
Bij mama is het jaren geleden al vastgesteld. Ze rookte. Een paar pogingen om te stoppen heeft ze gedaan maar telkens terug herviel ze. We zagen haar dan ook wel achteruit gaan met de jaren maar ook was er soms ongeloof van sommige. Als ze plots niet meer kon dweilen, of het huishouden. Was het luiheid. Nee ze had gewoon geen adem genoeg. Ik heb haar altijd geloofd toch soms ongenoegen van andere. Niemand kende de ziekte. Ik wist er wel wat van door wat mama vertelde en van internet.
Meerdere hospitalisaties, altijd maar erger als de vorige opname. Hoe dikwijls zou ze op spoed zijn geweest. 1 keertje intensieve. Buisjes overal ?
Zelfs toen wist niemand hoe ernstig deze ziekte is. Ik ook niet. Meerder malen geven we gepraat erover. We gingen graag samen naar de stad of de markt. Het was nu jaren geleden. Ging niet meer. Het drong niemand door. Zelfs die bewuste zaterdagavond niet. Papa en ik gaan bij mama op bezoek want ze was weer opgenomen. Deze keer een longontsteking en opstoot copd. Medicatie opgestart en het ging weer wat beter. We hebben gepraat, gelachen, lijstje gemaakt voor wat ik zou meenemen moest ze thuis mogen komen.
We vertrekken, tot morgen....
zondagochtend 07u word ik op werk gebeld op mijn gsm. Mama.. ik stuur berichtje dat ik aan het werk ben ik moeilijk kan opnemen.
09u word ik opnieuw gebeld. Nummer dat ik niet ken. Neem niet op.. paar keer dezelfde nummer. Dan telefoon van mama. Ik neem dan toch vlug op en krijg de verpleging aan de lijn. Ik moest onmiddellijk naar het ziekenhuis. Mama had een slechte nacht gehad werd me verteld. Onderweg bedenk je u dan nog alle scenario’s maar niet hetgeen op u af gaat komen. Daar aangekomen werd me verteld over de slechte nacht. Mugassisentie is geroepen en zo. Dus nu sliep ze. Kreeg medicatie om rustig te blijven. Wakker worden, ging ze niet meer. Ongeloof en niet willen inzien zitten we bij mama terwijl ze slaap en beter kan worden. Als het moet doen we det dagen.. weken...
dinsdag 6 mei om kwart voort daalt heeft ze ons verlaten. Heel rustig... het heeft nog geduurd tot na haar overlijden tot ik echt besefte dat ze er niet meer is.
Ze zat ik fase4. Dat wist ik pas na het overlijden. Dus de ernst ervan nooit ingezien. Hoe moet ze wel geleden hebben. De zomers waren dan ook vreselijk. De hitte, geen zuurstof ik de lucht. Als ik mag wil ik hier wat meevlogen en ervaringen van andere opdoen. Vergelijken hoe het met mama is gegaan.

Login of registreer om te reageren
29-06-2019 om 22:48 uur

Dat snap ik heel goed, het is dan zo onwerkelijk, kom je uit Belgie? Is daar de voorlichting over copd misschien anders?
Het klopt dat het bij iedereen anders is, in mijn familie hadden veel vrouwen copd maar zijn uiteindelijk aan het hart overleden.
Ik zelf zit ook in eindfase 4,de ene dag kan ik meer dan de andere, er zijn dagen dat ik amper het toilet kan halen, zelfs met zuurstofgebruik.
Soms kan ik ineens wat meer maar het blijkt moeilijk voor de omgeving wanneer je de ene dag uit eten kunt en gezellig doet en de andere dag niks kunt.
Mensen denken van mij ook dat het meevalt, want ze zien mij alleen als ik "gezellig"ben, ben ik te slecht dan laat ik mij nergens zien en zit thuis.
Ligt ook aan mijzelf natuurlijk en aan de wereld waarin we leven, ziek zijn en niet mee kunnen doen (door welke ziekte dan ook)voelt nog steeds een stukje als falen.
Sommige mensen zullen t nooit snappen, probeer je energie daar niet meer in te stoppen, zelfs nu zullen ze t niet begrijpen.
Het is gewoon moeilijk te verwerkenwanneer je moeder zo ineens overlijd, juist wanneer ze vaker ziek zijn en slecht waren maar er elke keer weer boven op kwamen, is het moeilijk te geloven en accepteren dat ze er niet meer is.
Wat zal ze blij geweest zijn met jou als dochter, je geloofde haar en accepteerde haar, zelfs al rookte ze nog, ze heeft het wel geprobeerd.
Ja dat was beter van niet maar het maakt het verdriet niet minder, ik heb mensen verloren die rookten en mensen die niet rookten, ik mis ze allemaal even veel.
Ik wens je veel sterkte en lees mee en vraag maar wat je wilt weten.
Liefs!

Login of registreer om te reageren
30-06-2019 om 08:25 uur

Ja ik ben idd van België.
Het is waar wat je zegt. De ene dag kan je mee gaan op uitstapje en de andere dag lig je in je zetel. Zelfs naar toilet gaan is dan een hel. Mama had geen zuurstof. Haar staturatie was eigenlijk altijd goed. Elke dag kwamen de verpleegkundige dat controleren. Buiten de ademhaling en kortademigheid was mama eigenlijk goed. Maar ja ziet wel op foto’s dat ze achteruit gaat. De laatste weken at ze niet meer goed volgens papa. De laatste week had ze het ook heel moeilijk met de adem. Dingen die je achteraf pas hoort natuurlijk want ik kon er geen 24/24 bij zijn natuurlijk. Daarom valt het mij zo enorm zwaar. Eigenlijk niet geweten hoe ze heeft afgezien. Geen afscheid kunnen nemen. Mama sliep al en is niet meer wakker geworden. Zoveel vragen in mijn hoofd.

Login of registreer om te reageren
30-06-2019 om 09:03 uur

Misschien is het een idee om een keer een afspraak te maken met haar arts om hierover te praten? Die kan wellicht een hoop vragen beantwoorden.

Gecondoleerd en sterkte hoor!

Login of registreer om te reageren
30-06-2019 om 09:05 uur

@katja82
Erg herkenbaar, luiheid, stel je niet zo aan, etc. Dat doet erg pijn.
Je vroeg of je hier mee mocht vloggen: jazeker mag dat, graag zelfs, schrijf gewoon je gedachten van je af. Het is normaal dat je met vragen blijft zitten. Het Longforum is er niet alleen voor patiënten, maar ook voor naasten.

Login of registreer om te reageren
30-06-2019 om 10:39 uur

Ik denk dat jouw mama zich elke keer goed hield als ze je zag. Je niet laten zien dat het slechter ging.
Waarschijnlijk wilde ze niet over haar ziekte praten. Is ook heel moeilijk, zeker tegen de geliefde mensen.

Dat je geen afscheid hebt kunnen nemen is ook heel naar. Maar ik geloof dat ze wel heeft gemerkt dat je er was in het ziekenhuis. Wat wel heel fijn is dat ze rustig is ingeslapen. Ik denk dat dat al een troost is voor je.

Tussen de regels door lees ik dat je je misschien schuldig voelt. Misschien is dat niet zo, neem me het dan niet kwalijk.

Geen arts kan je vertellen hoe het is om deze ziekte te hebben. Ze kunnen je hooguit nog helpen met medicijnen, zeker in de eindfase. Voor mij is het een schommeling van gedachte. Ik weet dat ik beslissingen moet nemen, maar je stelt het toch elke keer weer uit.

Voel je niet bezwaard om vragen te stellen. :)

Liefs Anna

Login of registreer om te reageren
30-06-2019 om 13:24 uur

Gecondoleerd met je verlies. Ik denk dat je een fijne dochter bent (geweest) voor je moeder.

Login of registreer om te reageren