Een dag uit een leven met lef

12-02-2018 om 12:52 uur

Lieve luitjes,

Hoera, ik heb officieel weer toestemming om mijn dagelijkse beslommeringen eens in de zoveel tijd met jullie in deze rubriek te delen. Van nature optimistisch van aard zal ik proberen om de zonneschijn er tussen uit te filteren, al ga ik een kist met zure appelen ook niet uit de weg. Ik heb jullie gemist. Mijn laatste blog van voor de verhuizing is al weer van voor de zomervakantie en hier nog wel ergens te vinden. In die tussentijd is het leven aardig op haar kop gaan staan en duurt het nu al weer een tijdje voordat ik daar de balans weer in terug gevonden zal hebben.

De herfst was er een van benauwd vakantie vieren in een notabene zonnig Portugal met het hele gezin. Alles was er. Kinderen, schoonkinderen en kleinkinderen. Die engelen van goedheid hadden me een vakantie van een week met elkaar in een luxe huis aan de Portugese Algarve bezorgd ter ere van mijn 65-ste verjaardag. Wat een mazzel. Alleen al de luxe van het oord was ongekend. Daar hadden we een beetje mazzel bij gehad, want het oorspronkelijke appartement had waterschade ogelopen en wij kregen dit ter vervanging aangeboden. Zwembad, poolkamer, je kon het zo gek niet bedenken. De koningin te rijk voelde ik me elke ochtend, een hijgende weliswaar, maar toch.

Voortvarend als ik ben ondernam ik ook mijn 'In mijn uppie-wandelingen'waarbij de eerlijkheid mij gebiedt te zeggen, dat ik in mijn hoofd meer aan kon, dan dat in werkelijkheid de reƫle situatie was. Maar ach, gewoon een beetje doorbikkelen. En door bikkelen werd het de drie opeenvolgende maanden ook, toen de invalperiode in Woerden achtereenvolgens een project en sint en kerst met veel verve uit de brede mouwen wist te schudden. wat was het weer genieten van al die lieve kleine koppies, maar wat had ik het zwaar met het vocht in de lucht, de kaarsjes, de takken en niet te vergeten de drukte die het allemaal met zich mee bracht.
Als je alleen al die verlangende blikken zag, was het alle moeite meer dan waard. Voor mijn tuin en voor de schilderclub was het me zwaar te moede. Dat had een veeg teken aan de wand moeten zijn. Ik had geen puf meer om daar nog energie in te steken. Wat kan een mens toch buitensporig, alle grenzen voorbij, te moe zijn.
Gelukkig hadden we het kerstdiner op de 23ste gezet en daarna lonkte een paar dagen van zalige zorgeloze nietsdoenerij. Ik zou de kerst wel door komen. Het laatste grote diner zo samen(dertien mensen sterk en twee broertjes van schoondochter)was een groot succes. ieder had wat meegenomen en ik had, als de voorzienigheid zelve, vast wat meegeef-bakjes ingeslagen. Die kwamen aan het einde van de rit goed van pas.

Tweede kerstdag 's morgens vroeg, na het schrijven van mijn blog, ging ik naar beneden om mijn befaamde bakjes oploskoffie te maken. Terwijl ik aan het aanrecht stond voelde ik de wereld vervreemd wegglijden, ik kreeg het koud, een vreselijk stekende pijn op mijn borst die uitstraalde naar mijn rechter arm, maar het allerergste waren de verkrampte toestand van mijn hals en kaken. Daarna kwamen de bij-symptomen, misselijk, duizelig, noem het maar. Ik strompelde nog naar boven en riep zoonlief wakker. Ondertussen had ik zelf 112 al gebeld. Ik wist dat het fout zat. Met de ambulance naar de hartbewaking. Diagnose Pericarditis, maar wel vreemd dat ik de symptomen van een infarct erbij ad. Het ECG-beeld liet echter alleen de ontsteking zien. Toch maar een opname van drie dagen om de boel te observeren en een batterij aan medicijnen rijker.
Daar lig je dan. Van het ene op het andere moment ben je uit de comfortzone gerukt en sta je te haspelen met je pyjama nog aan en in de wetenschap dat je je voeten nog niet zomerklaar zijn gemaakt. Een mens let op de meest wonderlijke zaken. Wordt vervolgd.

Login of registreer om te reageren
05-01-2019 om 22:13 uur

Als ik weet dat er mensen op zitten te wachten kan ik door, maar dat gevoel was weg....

Login of registreer om te reageren
06-01-2019 om 00:43 uur

Dan vooral doorgaan Lem! Er wachten genoeg mensen op jouw verhalen, ik heb merendeel alles gelezen altijd! Dus ik zeg graag!

Login of registreer om te reageren
06-01-2019 om 06:54 uur

Ik zeg ook doorgaan, ik vind je verhalen mooi en inspirerend om te lezen en ik reageer eigenlijk nooit en ik denk dat er vele zijn die het wel lezen maar niet reageren. Bedankt en succes.

Login of registreer om te reageren
06-01-2019 om 09:32 uur

Ik zal je zeker niet tegenhouden door te gaan!
Graag zelfs als je door wil gaan.
Ik vind het heel knap van je hoe je alles onder woorden brengt en het doet goed je verhalen te lezen

Login of registreer om te reageren
06-01-2019 om 11:18 uur

@lem, beste Ber,
Als je het gevoel hebt dat het niet meer loopt misschien toch maar gewoon stoppen. Scheelt je weer 'n hoop tijd en energie. Bovendien heb je ook nog 'n eigen blog.
Die zal nu vat door nog meer mensen gelezen worden!
Hartelijke groet en veel levensplezier!

Login of registreer om te reageren
06-01-2019 om 14:14 uur

Lieve luitjes

Het schrijven kost me geen enkele moeite. Ik weet nu dat jullie er baat bij hebben en daar ging het om. Zelf vind ik het fijn om op die manier van betekenis te kunnen zijn. Het gaat erom het geloof in het leven te blijven behouden. Wij, met onze beperkingen, kunnen veel aan. Zeker als je de blik wat meer verruimt of naar andere horizonnen kijkt. Het is zwaar, moeizaam kan het worden, maar met positieve blik wordt het dragen lichter en leuker. Als je de humor van bepaalde zaken blijft zien, ook al hijgen de longblazen je borst uit, kleurt het het leven aangenamer.
Ik ben in die jaren, tien om precies te zijn toen het manifest werd, achteruit gegaan. Natuurlijk. Net als iedereen hier. Maar ik heb er de moed niet door laten zakken. Een hartaanval overwonnen, een terugval gehad, noem het maar. Dat is wat we moeten accepteren. Maar met humor en verve. Zoals het motto is. Ik heb COPD maar ik ben geen COPD
Dat is het verschil.
Gesterkt door jullie ga ik door. Vroeger kon je afmeten hoe vaak je gelezen werd. Dat is niet meer zo. Door de veranderingen heen en weer, wist ik het niet meer. Bedankt voor nu. Tot straks, tot even later.

Ajeto en en een lieve groet
Ber

Login of registreer om te reageren
06-01-2019 om 14:48 uur

Echt fijn! Kijk al uit naar je volgende verhaal.
Liefs!

Login of registreer om te reageren
06-01-2019 om 15:08 uur

Lieve Ber, wat fijn dat je doorgaat. Je weet dat ik je graag las en zelfs voorstelde om een boekje te schrijven. Want humor kunnen wij goed gebruiken. :) xxx

Login of registreer om te reageren
06-01-2019 om 18:23 uur

Wat een mooie uitspraak: ik heb copd maar ben geen copd.
Mijn vorige longarts zei wel is:
Je bent niet ziek, je hebt alleen ernstig astma.
Oftewel, je lichaam mankeert misschien wel iets maar kop op en doorgaan met wat je nog kan!

Login of registreer om te reageren
07-01-2019 om 05:39 uur
Reactie op lem

Lieve luitjes

Het schrijven kost me geen enkele moeite. Ik weet nu dat jullie er baat bij hebben en daar ging het om. Zelf vind ik het fijn om op die manier van betekenis te kunnen zijn. Het gaat erom het geloof in het leven te blijven behouden. Wij, met onze beperkingen, kunnen veel aan. Zeker als je de blik wat meer verruimt of naar andere horizonnen kijkt. Het is zwaar, moeizaam kan het worden, maar met positieve blik wordt het dragen lichter en leuker. Als je de humor van bepaalde zaken blijft zien, ook al hijgen de longblazen je borst uit, kleurt het het leven aangenamer.
Ik ben in die jaren, tien om precies te zijn toen het manifest werd, achteruit gegaan. Natuurlijk. Net als iedereen hier. Maar ik heb er de moed niet door laten zakken. Een hartaanval overwonnen, een terugval gehad, noem het maar. Dat is wat we moeten accepteren. Maar met humor en verve. Zoals het motto is. Ik heb COPD maar ik ben geen COPD
Dat is het verschil.
Gesterkt door jullie ga ik door. Vroeger kon je afmeten hoe vaak je gelezen werd. Dat is niet meer zo. Door de veranderingen heen en weer, wist ik het niet meer. Bedankt voor nu. Tot straks, tot even later.

Ajeto en en een lieve groet
Ber

Zo mooi door jou verwoordt precies zoals ik het voel en zoals ik leef. Fijn dat je hier jouw verhalen blijft delen. Had nog gekeken op die site waar jouw blog staat maar volgens mij moet je dan eerst registreren.

Login of registreer om te reageren