Zomaar een gedichtje

26-11-2018 om 08:51 uur

Chronisch ziek.

Onzichtbaar
Zijn mijn tranen niet
Onzichtbaar
Is Wel vaak mijn verdriet
Onzichtbaar
Om het niet begrepen zijn
Onzichtbaar
Dat doet vaak het meeste pijn
Onzichtbaar
wel een naam , maar geen gezicht
Onzichtbaar
En toch sta je in het felle licht
Onzichtbaar
Je praat je roept en schreeuwt steeds weer
Onzichtbaar
Maar het onbegrip doet vaak het meeste zeer

Robert Boegheim

Login of registreer om te reageren
28-11-2018 om 21:45 uur

@ Robert fijn dat je dit gedicht met ons wilde delen.

Login of registreer om te reageren
29-11-2018 om 15:49 uur

@robert heel erg herkenbaar en mooi geschreven.

Login of registreer om te reageren