Nasleep na twee keer longembolie in beide longen
28-06-2018 om 16:41 uurDrie jaar geleden kreeg ik voor het eerst longembolie : meerdere in beide longen. Exact een jaar later na een heftige griep voor de tweede maal longembolie, ook in beide longen, maar deze keer waren ze nog groter. Beide keren heb ik een week in het ziekenhuis gelegen. Na de eerste keer bleef ik met veel klachten zitten; concentratie problemen, vermoeidheid, vergeetachtig, snel moe, snel vermoeid raken in drukte en dan een rustig plekje moeten zoeken, maar ook het weer had invloed of ik wel of niet snel moe werd; mist, regen, broeierig weer waren funest voor mijn conditie. Na de tweede keer werden deze symptomen alleen maar versterkt en kwam er duizeligheid, benauwd bij het bukken en trillen na inspanning bij. Ik heb na de eerste maal longonderzoeken gehad, daar kwam niets uit.
Het is inmiddels twee jaar na de laatste keer embolie en ik ben immiddels afgekeurd voor werk, doe twee ochtenden vrijwilligerswerk en moet mijn week plannen om deze goed door te komen. Ik ga naar de sportschool, ik zing in een koor, ik wandel. Ik gebruik acenocoumarol en candesartan (hoge bloeddruk).De hoop blijft dat het nog wat beter wordt en dus ben ik vanochtend naar de huisarts gestapt; zij wil een uitgebreid bloedonderzoek doen en me daarna eventueel nog laten praten met een psycholoog, omdat mijn klachten niet van de longembolie zouden moeten komen.
Ik verbaas me hier over; ik zie op diverse forums mensen met klachten die ik zelf ook ervaar naar een longembolie, maar toch lijkt er bitter weinig over de nasleep van een longembolie bekend. Lotgenoten ken ik niet, twee bekenden die ook een longembolie hebben gehad, hebben het helaas niet overleefd. Ik prijs me dan ook gelukkig dat ik het wel kan navertellen, maar het zou fijn zijn als er wat meer over de nasleep bekend zou zijn.
Ik zou graag horen hoe lotgenoten het ervaren, met name als het al lang geleden is dat men de longembolie heeft gehad.
Beste Pien
Ik heb bijna anderhalf jaar geleden een ruiterembolie gehad. Daardoor 2 x hartstilstand en 3 weken op de IC gelegen. Organen die het opgeven. Alle kracht die uit mijn lichaam verdwijnt. Aansluitend 3 weken verpleegafdeling en daarna 3 weken revalidatiecentrum. Ondanks dat het al een tijdje terug is merk ik dat ik niet de oude ben en het herstel langzaam gaat. Zaken als snel overprikkeld raken door de omgeving, concentratie problemen, vermoeidheid etc ondervind ik bijna dagelijks. Ook de door jou genoemde weersinvloeden herken ik. Die kunnen een negatief effect hebben op hoe ik me voel. Ook het constante gevoel dat er slijm vast zit in mijn longen blijf ik voelen. Of het ooit goedkomt weet ik niet. Er is een leven voor en na het ongeval. Ik zie het als extra tijd die ik gekregen heb. Probeer er iets moois van te maken.
Ik heb een longembolie gehad januari 2016.
Mijn arts herkende het niet, schold me zelfs uit, gebogen over zijn bureau. "ZO ziet het eruit als je hijgt, en jij zit gewoon rustig in die stoel!" Hij wilde niets weten van mijn ademnood na geringe inspanning. Zelfs toen ik voorstelde de gang even open neer te lopen wilde hij daar niets van weten.
Na drie maanden stelde hij toch een ziekenhuisopname voor.
En toen kwam de diagnose.
Er is aan beide zijden een probleem, te diffuus om te opereren. Bloedverdunners hielpen niet, dus daarmee na een jaar gestopt. Had het geholpen als de arts de longembolie eerder had herkend, en ik eerder met de bloedverdunners had kunnen beginnen? Ik weet het niet, en het maakt er mijn situatie niet anders van.
Ik kan niets meer. Ja, ok 300 meter wandelen op een dag, dan houdt het wel op.
Longembolie is een veelvuldig voorkomende doodsoorzaak, die vaak niet wordt herkend.
Ik weet niet of ik niet liever dood geweest was door mijn longembolie, zoals de meeste mensen er direct aan sterven. De kwaliteit van leven is nu wel heel slecht.