Toch nog een blog

Wat een dag vandaag, mijn lichaam heeft inmiddels bedacht dat alleen nog heel veel rust goed is, dus vanmorgen tijdens het doen van de boodschappen bleef mijn lichaam al roepen, gillen en zelfs krijsen…

Eenmaal thuis besluit ik mijn boodschappen op te ruimen en dan op de bank te gaan liggen en zelfs een tijdje in bed, ik denk nog, mijn blog moet nog vandaag online en moet ook nog geschreven worden en twijfel of ik het wel ga doen vandaag, maar jullie zullen nu begrijpen, de blog van vandaag gaat online komen.

Ik zou het deze week over de internist hebben, maar dat schuif ik een weekje op… het is zo’n lang verhaal en ben te moe om dat nu helemaal op papier te gaan zetten.

We hebben drukke en lange dagen achter de rug, al had ik mijn agenda al redelijk geleegd, alles wat er nog in stond koste helaas te veel moeite. Zo ging afgelopen donderdag met het zwemmen mijn zuurstof hard achteruit (zat maar op 85%) wat voelde ik me beroerd… De middag heb ik dan ook vooral liggen slapen en mijn agenda voor die dag helemaal leeg gemaakt.

Vrijdagmiddag heb ik gelukkig een heerlijke middag mogen freubelen op mijn hobbykamer en heb weer mooie sierraden gemaakt, al zeg ik het zelf :-) . Wat was dat een heerlijke middag, wat deed het me goed.

Het weekend stond vooral in het teken van onze keuken, heel veel klussen om te zorgen dat de keuken gister geleverd kon worden en het is gelukt!!

Zaterdag kwam onze klushulp, de waterleidingen en gasleiding is omgelegd door hem, daarna heeft hij een gleuf in de muur gemaakt zodat de bediening van de mechanische ventilatie verplaatst kon worden en daarna is hij druk bezig geweest om de groepenkast te vervangen, we hadden nog een hele oude stoppenkast en misten groepen, dus toen maar een hele nieuwe…
Tussendoor was ik vooral druk met opruimen van alle rotzooi en het afsteken van de lijm-laag op de muur. Toen onze klusjesman weg was kon ik beginnen met de trappenkast weer inruimen en meteen alles maar eens goed uitzoeken.

De dag erna was de meterkast aan de beurt voor nieuwe schappen en moesten de gipsplaten geplaatst worden, wat een klus. Alle planken moesten per stuk afgetekend worden om ze passend te krijgen in de kast. De gipsplaten waren een nog grotere klus, de eerste 2 lange platen waren de platen die op vaste plekken gaten moest krijgen en op andere plekken stukken eruit. Dat was vooral veel meten, aftekenen, zagen, passen, bijschaven, passen, bijschaven, passen, verstevigen, passen en vastzetten. Daarna ging het vrij snel en ik was dan ook blij dat onze dag er eindelijk op zat. De keuken kan komen! Maar ook deze dag eindigde met de zooi opruimen, meterkast inruimen en nog meer zooi opruimen. Gelukkig is Dave er die me aan alle kanten helpt.

Gister kwam dan werkelijk de keuken, begin van de dag moest ik nog wat rommelklusjes in huis doen en vlak voor de middag arriveerde dan werkelijk de keuken. Tig dozen worden door 2 sterke mannen naar binnen gezeuld, en ik maar zeggen, dit moet daar, dit maar daar, oow dat… even denken, leg maar daar en zo liggen op 6 plekken in de woonkamer stapels met dozen voor de keuken en een aantal tassen. Dan begint het controleren of we wel alles hebben. Gelukkig kwam een vriendin gezellig langs met een lunch en heeft ze me daarna geholpen.
Samen zijn we 2 uur druk geweest, kijken of het artikel er is op de leveringsbon, daarna kijken bij welk keukenonderdeel het hoort en dan voorzien van een nummer en op de bon zetten waar het ergens in de woonkamer staat. En zo werken we 3 blaadjes van de leveringsbon af en nummeren we de 26 keukenonderdelen. Wat was ik blij met deze hulp!!!

Soms is het zo confronterend, mijn hoofd wil nog zo graag, maar mijn lichaam kan helaas zoveel minder dan dat ik zou willen. Waar ik 6 jaar geleden 32 uur werkte met wisselende diensten en tussendoor onze nieuwe woning schuurde, schilderde, de muren zelf aan het witten was, de vloer eruit breken, behang eraf halen en weer behangen en nu alleen een beetje klussen (en dat moet je lezen als ondersteunen, want veel doe ik niet) is eigenlijk al te veel. Ik ben achteruit gegaan, dat wist ik, maar soms wil ik het niet toe geven...

Als ik zie wat ik van mijn lichaam heb gevraagd is het ook niet gek dat mijn lichaam vandaag schreeuwt, gilt om rust! Vanavond eten we makkelijk en morgen komt een vriendin langs helpen kastjes in elkaar zetten. En donderdag en vrijdag zijn Marleen-dagen, dan ga ik lekker rustig aan doen en vooral ontspannen!

Lieve lezers, luister goed naar je lichaam en wacht niet tot je lichaam begint te gillen, dan ben je ver over je grenzen heen.
Tot volgende week, dan hoop ik weer helemaal fris en fruitig te zijn!