Morgen de dag van de uitslagen, weet niet hoe ik me moet voelen
24-06-2018 om 17:34 uurMorgen om 11.45 krijg ik de uitslag van al mijn onderzoeken van afgelopen week, o.a. ct scan, bloed prikken, longfunctie test enz. Vraag me zelf af hoe me voel, de spanning begint te komen en vrees dat ik vannacht weinig zal slapen en dat morgen ochtend het heel lang duurt voordat het 11.45 is. Maar ik voel wel dat er iets aan de hand is met mijn longen, maar je blijft hopen, misschien wel tegen beter weten in, de kans dat morgen vroeg mijn wereld in stort is zeker aanwezig, de laatste dagen vraag ik me vooral af waarom ik, ben altijd gezond geweest, nooit gerookt of gedronken, maar mogelijk wel een enge ziekte.
Je probeert je voor te bereiden, maar lukt toch niet, je bedenkt allerlei scenario's, goede en hele slecht.
Ik merk dat ik de uren al begin af te tellen.
Ik vind het ook jammer, want ik probeer echt met iemand mee te leven. Maar internetcontacten zijn heel vluchtig. Ik heb soms intensief pb contact en zelfs mailcontact gehad met forummers en opeens hoor je helemaal niets meer, ook niet als je het na een paar weken nog eens vraagt hoe het ermee is. Ships thas pass in the night, denk ik dan maar.
Maar als de uitslag heel erg tegenvalt, kan ik me wel voorstellen dat je het even gehad hebt met een forum. Anderzijds, als het juist goed was, laat het dan wel even weten, dat is wel zo aardig.
Maar we wachten nog even rustig af, misschien ligt er een reden aan ten grondslag.
Persoonlijk vind ik, hoe hard het ook klinkt, dat er geen goede reden bestaat. Je vraagt om medeleven, krijgt het ook, dan lijkt het me heel fatsoenlijk om daarop te reageren. Desnoods met alleen het woordje bedankt!! Ze vroeg in dat andere topic hierover tenslotte toch zelf om ervaringen te delen!! Wil je dat dan opeens niet meer prima maar 1 bedankje moet geen moeite zijn.
Ik snap je reactie Stefanie! Wie weet wat er in de tussentijd is gebeurd, misschien een sterfgeval, of zoals hiervoor gezegd geschrokken van de uitslag en even in de put zitten, of juist opgelucht en dit totaal vergeten zijn. De mensen die hier regelmatig actief zijn antwoorden heel vaak, nieuwe mensen denken misschien niet eens aan het forum in eerste instantie. Wie weet denkt ze volgende week ineens: Oh shit ik ben helemaal vergeten om te reageren!
Misschien heeft ze in haar hoofd het antwoord wel gegeven en is dit in het echt vergeten, ken zat mensen die dat onder andere met whatsapp hebben.
Maakt het niet minder irritant, dat die reactie uitblijft, dat ben ik met je eens. Ik hoop dat ze het totaal is vergeten, doordat er uiteindelijk niets ernstigs aan de hand was en ze opgelucht ademhaalt en haar leven heeft opgepakt.
Nckiie vergeten gaat er bij mij niet in hoor. Ik weet niet of je het andere topic hebt gelezen maar je wilt ervaringen delen dan vergeet je dat niet zomaar. Al is de uitslag ( hopelijk ) positief en geen kanker wil natuurlijk niet zeggen dat dan ook plots alle klachten verdwenen zijn en je de marathon kunt gaan rennen. Ik had zelf niet gereageerd maar het bleef me maar opvallen dat er zoveel zo lief reageren zonder ook nog maar 1 woord. Ik neem om die reden vaak niet eens meer de moeite te regeren of advies / tips te geven!
Stefanie, ik heb zelf ADD en vergeet soms van voor dat ik van achter nog leef. Als ik wat plan vergeet ik vaak dat ik iets niet kan door mijn longen. Maar ik kan me voorstellen dat het lastig is om dat te geloven.
Ik snap ook dat je niet tot nauwelijks reageert op berichten waar advies gevraagd wordt, want je vraagt je af of het wel waarde heeft en gewaardeerd wordt. Heb ik zelf ook soms hoor en soms gewoon geen energie om te reageren. En ik zie ook dat dit vaak gebeurt, wel vragen maar niet antwoorden als er een antwoord komt. Achja ik hoop dat ze wat heeft gehad aan de berichten:)
Als ze vergeten is dat ze een account heeft aangemaakt en 2 topics heeft gemaakt dan heeft ze de reacties ook niet gelezen en niks aan gehad ;)