Ria
12-08-2017 om 10:18 uurHallo allemaal, ik ben Ria en heb al een aantal jaren copd, ontstaan door roken, nemen we aan, maar mijn vader had het destijds ook en mijn broer, hij is al 25 jaar geleden gestopt met roken, kreeg een paar maanden geleden ook de diagnose. Erfelijk misschien? Ik ben uiteraard wel geschrokken van deze diagnose en de laatste tijd krijg ik ook 's nachts veel last van hoesten en benauwdheid. Nu ben ik van alles aan het uitzoeken hoe hiermee om te gaan, maar dat valt allemaal vies tegen dus. Geen enkel sprankje hoop.....beangstigend gewoon. Maar ik blijf optimistisch hoor, we moeten wel. Dat hoesten vind ik het allerergste, bestaat daar nog iets voor? Iemand tips? M.vr. Gr. Ria
Welkom hier Ria, je kan hier veel vragen stellen dat is wel prettig.
Tegen het hoesten wil fluimucil weleens helpen, dit kun je het beste met je huisarts of longarts overleggen en er zijn ook oefeningen om het slijm makkelijker op te hoesten, dat heet huffen, kun je waarschijnlijk wel op zoeken op google hoe dit werkt.
Ik neem aan dat je niet meer rookt? Anders is stoppen het beste wat je kunt doen.
Ik heb ook copd gold 4, en ook bij mij komt het in mijn familie voor, ik heb niet de echte erfelijke variant maar wel degelijk een stukje familiaire erfelijke genen.
Het is moeilijk om mee om te gaan maar er is wel mee te leven, je moet alleen wel je leefstijl aan passen, geen haast meer hebben en weten wat je moet doen bij een aanval, dit kun je samen met je arts doornemen.
Daarnaast proberen veel te bewegen, hoeft geen zware sport te zijn, wandelen, stukje fietsen als dit nog lukt en oefeningen voor de spieren,misschien doe je al aan fysio sport?dit kun je ook navragen of je daar voor in aanmerking komt.
Nogmaals het is moeilijk en je hebt veel te verwerken maar er zijn dagen dat ik erg weinig kan maar ook nog steeds momenten dat ik geniet.
Ik probeer alleen niet meer te groot te denken bijv: een korte vakantie in een fris huisje in Nederland geniet ik nu net zo van dan een reis naar verre oorden.
Een stukje rondtoeren op mijn scoot vind ik nu net zo fijn dan vroeger een lange fietstocht, probeer te genieten van alle mooie dingen.
Wanneer het dan even minder gaat kun je daar wel aan terug denken.
Sterkte en groetjes, Jolien
Volgens mij zit alles wat we/mensen krijgen in je genen, of het nou COPD is of kanker of diabetes.... Ik denk dat het veel te kort door de bocht is om roken de schuld te geven van COPD want ik denk dat alles wat we krijgen al in de genen zit en vast staat bij je geboorte. Je kunt het maar minimaal beinvloeden met gezond leven. Kindertjes met kanker hebben nog niet eens de kans gekregen om gezond of ongezond te leven dus Ria en alle andere rokende of gestopte COPD'ers - Nooit jezelf verwijten maken want dat heeft helemaal geen nut en als anderen je iets verwijten pak dan maar een grote spiegel en een stift en mogen ze erop zetten wat ze zelf allemaal "fout" doen in hun leven.... wedden dat er plek te kort is?
@stefanie, klopt inderdaad, je kunt niet alles beinvloeden.
Het meeste ligt al vast in je genen, ik heb mij lange tijd schuldig gevoeld dat ik gerookt had maar nu niet meer,daar heeft gelukkig zelfs mijn longarts voor gezorgd, zij zei:je hebt nu eenmaal die pech en genen.
Maar.... wat wel zo is, wanneer je het hebt dan moet je echt wel stoppen want het verergerd er wel door.
Toen ik eenmaal wist dat ik copd had voelde ik mij bij elke sigaret rot en schuldig, dat heeft er mede wel voor gezorgd dat ik stopte.
En inderdaad ieder mens heeft zo z'n "foutjes", elkaar iets verwijten is nogal dom inderdaad, tegen die mensen zei ik meestal:we zijn geen van allen heiliger dan de paus ;)
Hallo Ria,
Welkom op het forum en hoop dat je hier je antwoorden vindt op je vragen en dat je er sterker door wordt.
Voor de rest sluit ik me aan bij de de vorige reacties.
Sterkte
Boemer
Stoppen met roken is het beste.
Sommige mensen willen ondanks COPD niet stoppen en die worden vaak scheef aangekeken en zelfs dat vind ik onterecht.
Als die mensen er bewust voor kiezen om te blijven roken en dan maar korter te leven is hun eigen keuze en dat kunnen we dom of raar vinden, maar het blijven mensen!!
@stefanie, helemaal mee eens, dat is ieder zijn eigen keuze.
Alleen ik heb 3 maanden intern bij Heideheuvel gezeten lang geleden, kosten rond een ton per persoon ongeveer.
Daar kom je alleen als je gestopt bent of gaat stoppen, nou er waren vele stiekeme rokers en dan vind ik geef dan een ander een kans, want 3 maanden revalideren en blijven roken is water naar de zee dragen.
Wanneer het een eigen keuze is om te blijven roken, prima maar ga dan naast de gewone zorg die je natuurlijk altijd moet krijgen, ook als je rookt niet therapieen volgen die niks toevoegen als je niet stopt en wel enorm kostenverhogend zijn.
Maar even on topic;ik denk dat Ria al gestopt is.
Mee eens goudvisje - geef die ton dan maar aan een kind die naar Amerika kan voor een kankerbehandeling ofzo.
Allemaal hartstikke bedankt voor de lieve reacties. Het gekke is dat ik me nu een beetje minder eenzaam voel met mijn copd.....wat contact al niet kan doen. En ik verwijt mezelf niks hoor stefanie over het roken, maar vin het vreselijk moeilijk om helemaal te stoppen. Af en toe nog eeeeentje is het dan.a...en dat gaat wel goed. Ben gaan googlen en dat huffen heb ik al onder de knie. Ik denk dat ik nog moet wennen aan het idee dat ik copd heb, op de een of andere manier kan ik het maar niet accepteren, maar zal dat wel moeten. Nogmaals dank voor de reacties en ik zal zeker vaker op het forum verschijnen. Jullie ook allemaal sterkte met deze rot ziekte. Ria
Graag gedaan Ria, heel fijn dat je je minder eenzaam voelt, het zijn ook moeilijke dingen die je moet verwerken.
Het is een grillig iets dat copd, de ene dag gaat het redelijk en zo gaat het weer slechter, acceptatie vond ik ook het moeilijkste van alles.
Tot dat ik mij zelf tegen kwam, roofbouw pleegde op mijn lichaam en net doen alsof er niets aan de hand was, dat ging niet lang goed.
Neem de tijd en vraag hulp! Ook bij je longarts kun je hulp vragen en wie weet rook je straks helemaal niks meer, dat is ook een proces, en een keuze!
Sterkte en groetjes,Jolien