Papa is dood maar hij redde drie mensen door donor te zijn.

15-03-2015 om 23:36 uur Gesloten

Hoi Allen, 8-)

Het is alweer enige tijd geleden dat ik wat heb geschreven. Mijn handen wilden niet en in mijn kop is het chaotisch geweest zodat het toch onsamenhangend zou zijn geworden. Onlangs ben ik tijdens het winkelen op het Zuidplein onverwacht weer in elkaar gezakt. Ik zag mijn vrouw uit de winkel komen, bekeek het presentje dat ze had gekocht en zei dat het mooi was. Het eerstvolgende dat ik meemaakte was een aan mijn schouder schuddende en roepende Ellen. Langzaam kwam ik bij en zag allerlei benen op me afkomen en die sloten aan bij de rij welke er al stond. Het alarmnummer 112 was al gebeld en mijn vrouw ging in gesprek met de hulpverleners terwijl ze mij bleef aanroepen en vroeg wat voor dag het was en waar ik me bevond. Uiteindelijk is de ambulancedienst afgeblazen, onder voorbehoud. Ik kan u vertellen dat ik er niets van weet. In mijn beleving stond ik nog gewoon en ik had niets gevoeld. Ja toen ik “bij” was deed mijn knie zeer en mijn rechter jukbeen. Mijn vrouw daarentegen had haar vent in elkaar zien zakken en dacht dat ik ter plekke dood neerviel. Die is pas echt geschrokken en dat is erg pijnlijk te noemen kan ik u verklappen. In de dagen daarna zat de schrik, bij Ellen, er nog goed in en deed mijn hele lijf pijn van de val. Het gaf voor mij nog maar eens aan dat er nog iets niet helemaal in orde is.

Ondertussen ben ik weer 3 keer 4 uur op mijn werk. Wil u wat meer van mijn werk zien kan dat als u “Buch in de Bajes” volgt. Normaliter was ik daar als Afdelingshoofd ook aanwezig geweest maar nu was ik tijdens de opnamen ziek thuis. Nu zit ik er niet op te wachten om weer op TV te verschijnen want dat heb ik in het verleden vaak genoeg meegemaakt ten tijde dat ik 14 jaar lang voorzitter was van de Ondernemingsraad P.I. Rijnmond. (Bestond uit de Noordsingel. Krimpen, Schie en Stadsgevangenis.)
Maar voor u kan het, indien geinteresseerd, een leuk inkijkje geven.

Ik ben bezig te reintergreren en ga binnenkort naar 4 x 4 uur per week. Nu is dat nog niet haalbaar want ik ben als een haas achter mijn adem aan het rennen. Conditioneel kom ik enorm tekort en dat is, zo u weet, lastig  te noemen en het heeft denk ik nog wel even tijd nodig alvorens dit is hersteld. Ik waan mij weer terug in 2009 toen ik in Breda in het revalidatiecentrum zat. Toen liep ik ook zo achter de lucht aan te vangen dat het een lieve lust was. De realiteit van nu kan ik aardig opvangen door het geleerde van toen. Voor de rest gaat het met mij eigenlijk uitstekend. Mijn nieren en andere vitale organen doen het weer beter en mijn lijf is ontgiftigd. Dit voornamelijk omdat mijn nieren veel beter zijn gaan werken. Ik heb ook voor het eerst weer kleur in mijn gezicht daar waar het een jaar geleden kleurloos en grauw was te noemen. De nieuwe zoektocht naar een betere combinatie van medicijnen heeft zijn vruchten afgeworpen. Alleen die storinkjes moeten nog onder controle en de conditie verbeteren.

Onlangs was ik bij een begrafenis. Nooit de beste plek om te moeten zijn maar dat krijg je bij het ouder worden. Tijdens de plechtigheid werd er steeds vol lof en trots gesproken over de overledene en het feit dat bij zijn sterven hij het leven van drie mensen meer kwaliteit had gegeven. Dit kwam elke keer terug. Trots dat hij die zoveel heeft gegeven bij zijn leven dit ook na zijn sterven nog had gedaan. Hij was donor en had 2 nieren en zijn lever afgestaan voor donatie. Zijn longen bleken niet goed genoeg. Met name die trots is me bij gebleven, een dode vader en echtgenoot maar wel 3 mensen geholpen om verder te leven. Dit had ik nooit zo meegekregen en/of gehoord.

Wel bracht het me nog een keer terug in de realiteit van het donorschap. In bovengenoemd geval had de familie dus een stimulerende rol gespeeld en dat bracht hen trots. Ik begrijp nog steeds niet dat we niet over gaan tot een systeem van “Donor bij Geboorte” en daarme nadenken en afmelden als je het niet wil i.p.v. nadenken of je het wil en formulieren invullen. Hoe gemakkelijk ook, het blijkt toch een barricade op te werpen om je aan te melden. Mensen zijn er nog onvoldoende aan gewend en overtuigd dat het noodzakelijke kwaad om als donor te registreren nodig is. Waarom kan dit in andere landen wel en lukt het in Nederland niet om dit van de grond te krijgen. Met een pennenstreek verandert men ons hele leven als het uitkomt. Is het niet Paars dan is het wel Rood maar het is eenvoudiger Lingo van de TV te bannen dan een simpele ingreep in het donorschap door te voeren. Hele electronische dossieroverdrachten vinden er plaats voordat je het in de gaten hebt. Dat zijn dan later de Puinhopen van Paars of de Puinhopen van Rood. De politiek had op de begrafenis moeten zijn. Daar waar de mensen in de eerste lijn, trots waren dat er drie levens waren gered!! Het goede stond dus voorop. Hun overleden vader had 3 levens gered en men was juist daardoor TROTS.

http://i.imgur.com/vvTaedR.jpg

En wij maar zoeken langs de hemel of we een ster kunnen vinden. In Nederland valt dat niet mee maar ga eens naar de Jura of vier de vakantie in de Rocky Mauntains in Canada. Prachtige sterrenhemels inclusief het Noorderlicht verbeelden daar de mensen welke hebben gedoneerd omdat het zo anders is. Deze luchten krijgen we hier nooit kan ik u verzekeren maar het aantal donoren kan wel drastisch omhoog. Dat moet echter worden aangepakt en daar zit hem de kneep. Moeilijk he?

Help de mensen ademen en een behoorlijk leven leiden door meer open te staan. Het liefst vanaf de geboorte en anders vanaf nu. Zo hoeven mensen niet achter hun adem aan te rennen tot ze er dood bij neervallen. Verander de regelgeving, meer is het niet. Een pennenstreek en enig lef.

http://i.imgur.com/HPdZBH4.jpg

En de klok tikt door voor al die wachtenden. Doodzieke mensen en daarom vraag ik om LEF.Lef dat men bij andere kwesties wel toont maar de resultaten niet ten gunste zijn. Alles voor de goede zaak, herstel van de economie en het vermorzelen van de Crisis. Allemaal lijden of zoiets. En nu, na de verkiezingsbeloften eindelijk weer eens naar andere kwesties kijken. Kom op en toon lef…..

De reacties zijn gesloten.
29-03-2015 om 20:45 uur

Reageer meestal niet op je blog, weer een goed stuk, dank je. Hopelijk krijgen ze lef, maar er zit echter nog een heel stuk WOII trauma in de samenleving, dat ligt in registratie trauma dat regelmatig weer naar voren komt (al wordt dat gelukkig steeds minder) daar zijn de beleidsmakers bang voor en op die basis worden naar mijn idee de beslissingen hieromtrent ook genomen.

03-04-2015 om 12:03 uur

Hoi,

Hoe het ook is, zo komen we er niet dus het moet toch eens anders. Donorschap bij geboorte is volgens mij de enige oplossing die zal renderen.

Groet, 8-)

03-04-2015 om 16:48 uur

Zeker als je naar het volgende artikel kijkt...

'Gemiddelde leeftijd orgaandonor gestegen'

In 20 jaar tijd is de gemiddelde leeftijd van een Nederlandse orgaandonor met bijna 30 procent gestegen, van 43 naar 55 jaar oud.

Dat schrijft dagblad Trouw vrijdag op basis van de laatste cijfers van Nederlandse Transplantatie Stichting.

Een van de redenen voor de gestegen leeftijd is het afgenomen aantal verkeersongelukken. Hierdoor overlijden minder jonge donoren.

Twintig jaar geleden vielen er jaarlijks gemiddeld 1.500 verkeersdoden. Nu zijn dat nog ongeveer 500 per jaar.

De transplantaties zijn succesvol, ook al zijn de oudere organen van mindere kwaliteit. Dit komt onder andere door de verbeterde chirurgische technieken, aldus levertransplantatiechirurg Jeroen de Jonge.

Op 1 januari 2014 stond 40 procent van de Nederlandse bevolking van twaalf jaar of ouder geregistreerd in het Donorregister. Bijna een kwart van de bevolking geeft toestemming om na het overlijden de organen en weefsels af te staan voor donatie.

Bron

Maar als je dan bedenkt dat van die 40 procent ingeschreven Nederlanders er dus 15 procent is die nee heeft gezegd op 100 procent respondenten (alle Nederlanders) zou dat 40 procent nee zijn. Het is de vraag of met iets meer dan een verdubbeling van het aantal orgaandonoren er dan wel genoeg donoren zouden zijn, in ieder geval wel een verdubbeling dat zeker en dat zou al veel betekenen.