Bedrijfsarts, hoe gaat dat?

Het is idd jammer dat je je tl niet zelf gesproken hebt. Van wat ik zo lees heb je een goed contact met hem. Misschien een tip voor de volgende keer als hij er niet is. Stuur een mail met dat je hem gebeld hebt en of hij je terug wil bellen. Geef verder geen info over mail want woorden op papier kunnen makkelijk anders geïnterpreteerd worden en dat is gezien het onderwerp niet handig.

En ik ben het met Trijnko eens laat je niet pushen door je TL in wat hij hoopt/ wenst/ wil verwijs hem door naar de ba.

Je gezondheid is het allerbelangrijkste en op je werk draait het toch wel door, ook zonder jou.

Even verder in dit topic. Ik had juist bewust gekozen om te mailen omdat ik het dan zwart op wit op papier heb staan. Heb de mail overigens later nog eens gelezen samen met mijn roeimaatje en die interpreteerde het wel anders dan ik. Ik heb toen besloten het te laten rusten tot na mijn vakantie (die is aanstaande maandag afgelopen).

Ik had afgesproken dat ik even zou bellen als ik terug was van vakantie over hoe het nu ging. Vanmiddag gebeld. Zag er wel tegenop maar m'n teamleider was blij om me te spreken. Hij had SMT (sociaal medisch team) overleg gehad met de bedrijfsarts en ze hebben mij besproken. Daar was hij wel van geschrokken zei hij. Hij had het ook niet zo ernstig ingeschat en was ook wel bezorgd over hoe het nu verder moet, niet alleen qua werk maar ook gewoon qua leven en toekomst. Dat vond ik 'fijn' om te horen. De bedrijfsarts heeft hem ook gevraagd of hij vervangend werk voor me heeft omdat reintegreren in mijn eigen functie niet geschikt bevonden werd. Hij had wel papier/computerwerk liggen waar ik een tijd zoet mee kan zijn dus dat is op zich fijn. Al is het wel een beetje een domper dat als ik weer aan het werk kan, ik niet kan gaan doen wat ik het liefste doe al is dat misschien ook niet realistisch. Hij gaf wel aan dat bij langdurig zieken de kans bestaat dat je van je werk vervreemt en ik merk ook wel dat er een hoop langs me heen gaat hoewel ik via whattsapp en Facebook wel probeer op te hoogte te blijven, ik lees ook gewoon nog m'n mail. Hij was ook wel bezorgd hoe nou verder als de Theolair ook niet aanslaat maar die zorgen heb ik zelf ook.

Ik heb voor mezelf het gevoel dat ik eerst deze verkoudheid weer te boven moet zijn en drie uur op pad moet kunnen zijn voor ik weer aan het werk ga. Ik durf niet te zeggen wanneer dat weer is. Volgende week dinsdag moet ik bloed laten prikken en voor m'n Xolair en vrijdag naar de KNO-arts en longarts en de dinsdag daarop naar de bedrijfsarts. Ik hou één keer per week contact met m'n teamleider en verder moet ik gewoon zien hoe het gaat. Op zich wel een fijn gesprek gehad hoewel ik me wel gepusht voel weer aan het werk te gaan al weet ik dat hij het ook wel goed bedoelt en heb ook wel het idee dat hij de ernst van de situatie nu beter inziet.

Fijn dat je een goed gesprek hebt gehad Daantje, en dat er niet gepusht wordt! Dat is voor jouzelf prettig, maar ook voor je gezondheid.

Misschien ook nog een idee (om je ook mentaal wat beter te voelen) om niet alleen te focussen op de afgelopen weken/maanden, dat was minder, en dat is heel vervelend. Maar kijk ook naar alle tijd ervoor. Dat zijn woorden die mij ook wel eens zijn verteld. Dat was bij mij misschien niet voor de astma, maar voor wat anders, maar ik bleek erg teleurgesteld in iets in hoe dat de afgelopen maanden toen ging. En toen zei iemand tegen mij.. soms gaat het even minder, maar kijk ook verder terug. En dat klopt, dat deed mij toen wel goed.

Het is inderdaad verstandig om eerst eens een uurtje of drie in huis bezig te kunnen zijn (zonder dat je bijv een half uur op de bank rust), en dan het werken pas weer gedeeltelijk op te pakken. Succes met verder herstel!

De bedrijfsarts zei toen ik er was ook wel tegen me dat ik daar idd naar moest kijken. Ze zei dat het feit dat ik er al bijna zes jaar werk en ze me alleen maar kent van een prikaccident ook wel zegt dat het heel goed mogelijk is dat het allemaal wel weer goed komt en ik ook in mijn eigen kracht moet geloven. Nou geloof ik ook wel dat ik in het verleden soms te lang doorgewerkt heb en dat ik dat beter niet meer kan doen maar er zit natuurlijk wel een kern van waarheid in.

Tweede gesprek gehad, weer heel erg zenuwachtig maar ze was oprecht geïnteresseerd en vond me nog steeds erg benauwd en kortademig. Had gisteren geprobeerd oven op het werk langs te gaan maar dat vond ik toch nog wel zwaar, was best wat meer benauwd en aan het hoesten en vanmorgen ook nog moe na een nacht van 9 uur. Heb dat met haar besproken en elke dag een uurtje leek haar nog teveel, zeker ivm het reizen. We hebben nu afgesproken dat ik elke week een uurtje probeer langs te gaan en dat m'n teamleider daarnaast kijkt of hij iets heeft wat ik thuis zou kunnen doen. De bedoeling is dan ook om even koffie te drinken met m'n collega's om weer wat meer in de groep te komen enzo. Ben hier wel blij mee. Verder heeft ze groen licht gegeven (net als mijn teamleider en de longarts) voor mijn reis naar New York, ben er blij mee. Ze gaf wel aan dat ik mijn energie moet verdelen maar verder had ze ook zoiets van, probeer maar gewoon.

Ik heb aangegeven dat ik weer ga revalideren en op de wachtlijst sta en allerlei intaketesten moet doen. Ze had veel ervaring met mensen in soortgelijke dagbehandelingtrajecten en gaf aan dat er meestal drie fases zijn, de eerste waarin je er niet naast kunt werken, de tweede waarin je op de tussengelegen dagen ernaast kan werken en de derde waarin je conditie weer wat meer op peil is en je ook op de dagen van de revalidatie weer kan proberen ernaast te werken. Tegen die tijd moeten we maar gaan kijken hoe of wat voor mij haalbaar is.

Nu eerst vier weken proberen elke week een uurtje en dan weer langs gaan. Hopelijk weet ik dan ook meer over de revalidatie.