Net aan het werk nu alweer veel ziek
20-07-2014 om 23:39 uurIk heb in 2010-2011 bij een bedrijf gewerkt in de zorg. Toen ging het best wel slecht met mijn longen voor mijn doen. Ik had veel ziektedagen dus mijn contract werd niet verlengd.
Vanaf feb 2012ging het zo goed met mijn longen dat ik van een hele waslijst medicijnen maar na 2 zo nodig 3 ging. Ik vond een nieuwe baan mei 2012 kon ik beginnen. En het bleef goed gaan. Op een simpele verkoudheid soms na geen kuren meer gehad. Dat zelfde jaat raakte ik zwanger. Ivm zwangerschap geen contractverlenging gekregen. (Ze zeiden na je verlof mag je terug komen,) Helaas was dat niet waar.
Druk op zoek geweest naar werk. En dat slaagde. Ik mocht terug komen bij mijn voorlaatste werkgever als vakantie kracht dat ging allemaal goed, tot nu...
Vanaf mijn 2e werkdag ben ik weer veel aan het snotteren, in mijn 2e werkweek meteen al een luur gekregen en mijn eerste 2 ziektedagen zijn een feit. Bronchitis.
En ik blijf maar doorkwakkelen sinds ik weer bij deze werkgever aan het werk ben. De ziektedagen worden steeds meer.
Ik zit nu in dilemma ga ik stoppen met mijn werk of laat ik me gewoon volledig binnenstebuiten keren en blijf ik ondertussen aan het werk. Voor beide partijen is het moeilijk. Ik durg me niet zo snel ziek te melden, en mijn werk kan niet van mijn aanwezigheid op aan.
Wat hadden jullie gedaan?
Zo te lezen ben je ook weer te vroeg begonnen. Je hebt echt meer tijd nodig dan 2 ziektedagen om van je bronchitis te herstellen. Ik begrijp je dilemma, maar dit is niet goed voor jou en niet voor de werkgever. Was het niet eenvoudiger geweest direct meer ziektedagen te nemen en dan dit richting de werkgever meer voor te doen als 'pech'? Onder het mom van 'iedereen wordt wel eens ziek'? Dus zonder dat je direct laat doorschemeren dat je heel erg vaak ziek bent. Wat is nu de status?
Ik snap je dilemma ook. Was die baan waarin het goed ging ook in de zorg? Dat is natuurlijk ook fysiek zwaar werk. Zou het niet een idee zijn om fysiek lichter werk te doen?
Ik heb 31 juli een gesprek gehad op mijn werk. Omdat ik nog steeds erg kortademig was. En korte afstand lopen was al moeilijk. Ik heb zelf de knoop doorgehakt en mijn contract ontbonden. Ze had er respect voor dat ik zelf met dit besluit kwam. Heb ook aardig wat moed bij elkaar moeten rapen om dit bespreekbaar te maken.
Gister dacht ik echter alleen wel. Waarom ben ik nu niet meer aan het werk. Ik was een ochtend met mijn schoonzusje naar de Ikea geweest. Nergens last van. Niet benauwd of iets dergelijks. Voelde me echt even naar worden, misschien heb ik me wel aangesteld ging er door me heen. Maar vervolgens pakkertje gedaan met zoontje en dat was misschien nog niet eens 5 min, en ik was al buiten adem. Mijn vriend zei meteen, je bent er nog niet.
Maar nu. Geen werk meer en alleen maar thuis zitten is ook niets. Dus maar opzoek naar een hobby...