Slaapproblemen door opnames??

Hoi Jill

Dat slaapprobleem hebben wij ook gehad met Jefrey.Hij was toen wel veel jonger maar toch..
Hij wilde niet slapen..elke keerals wij hem in bed legden was hij stil maar nog geen 5 minuten later begon hij vreselijk te huilen.
Op zich heel logisch...elke keer als hij in het ziekenhuis lag en ging slapen gingen wij weg.
(We woonden toen nog in Hardenberg en woonden nog geen 5 minuten fietsen van het ziekenhuis).
We hebben Jefrey toch elke keer gewoon naar bed gebracht..zoals altijd.
Wel hebben we de eerste tijd het licht op de overloop aangelaten met de afspraak dat we weer zouden komen kijken en als we dan waren geweest ging het licht uit.

Ook Jefrey kwam 's nachts zijn bed uit.
We lieten hem dan vaak een kwartier liggen en brachten hem toen weer terug.
Dan heeft hij toch even de geborgenheid van de ouders gevoeld...en ging rustig slapen in zijn eigen bed.
Dat hebben we op een gegeven moment afgebouwd tot we alleen maar even bij hem hoefden te komen om te troosten.

We hadden dat net voorelkaar en toen moest hij weer opgenomen worden.
Toch hebben we na die tijd exact hetzelfde gedaan en toen ging het goed.
Lastig is het wel.
Zeker als ouders  heb je ook een goede nachtrust nodig.

heel veel sterkte...liefs Rianne

Tja het is een volgens mij veel voorkomend probleem....mijn dochtertje heeft wel altijd goed doorgeslapen maar was van uit het niets opeens gaan duimen na een ziekenhuisopname (ze was toen al 4) elk kind verwerkt het op zijn eigen manier....wat het slapen betreft heb ik niet echt een tip....Mick heeft altijd gewoon bij mijn bed gelegen (ik woon alleen met haar dus dan gaat dat ook wat makkelijker) maar de tip  van americo hier boven lijkt mij een goeie....het word dan wel een boel heen en weer geloop....maar wie weet werkt het!!!! STERKTE!!

Herken het ook wel. Moeilijk is dat he want doordat je kinderen zo vaak zo ziek zijn heb je vlug de neiging om hun extra te verwennen. Maar ja je hebt zelf ook je nachtrust nodig. Weet niet of er een twee drie een oplosing is maar denk wel dat je voor een aanpak moet kiezen en die dan echt een tijdje vol moet houden. Hoe moeilijk je het dan ook vind.
Denk dat het dus verstandig is om hem toch iedere keer weer terug te brengen naar zijn eigen bedje. Eventueel even erbij gaan liggen of zitten. maar niets zeggen of extra knuffelen het niet te gezellig maken. En dit gewoon blijven volhouden en eventueel belonen als hij de hele nacht in zijn iegen bedje sliep. Dat is denkelijk wat ik zou doen. Sterkte ermee. En zorg ook goed voor jezelf want dat is wel heel belangrijk hoor.

Bedankt voor jullie reacties en tips, het probleem is
alleen dat deze tips niet meer werken!! We hebben
dat inderdaad altijd gedaan,terug leggen in bed,belonen enz. maar het werkt
echt niet meer, zo vlug als je hem opppakt gaan z'n oogjes open en dan is er
paniek in de tent! Heb morgen een afspraak met de huisarts,kijken of hij wat
tips heeft en anders misschie de pedagogisch medewerker van de kinderafdeling in het
ziekenhuis. Laat jullie wel wat weten.

Groetjes Jill

Hoi Jill
Mijn zoontje Niels (net 2) is al 10 keer opgenomen in het ziekenhuis en ik herken het verhaal
helemaal. In het ziekenhuis ligt hij ook bij mij op het stretchertje en ook thuis wil hij dat.
Hij sliep op het laatst nog maar 3 uur per nacht en dan niet eens achter elkaar!!!!!
Het was zelfs zo erg dat ik het allemaal niet meer zag zitten en ik hulp heb gezocht voor
ons. We kwamen bij een medisch dagverblijf terecht en na weken observatie hebben we
een plan gemaakt.
Als Niels gaat huilen moeten we 5 min wachten dan naar hem toe en zeggen Niels ga lekker slapen.
Niet boos maar wel dat hij weet dat je het meent.
Dan 10 min wachten , weer naar hem toe en het zelfde.
Dan 15 min wachten en het zelfde
Dan 20 min wachten en weer hetzelfde en dan na elke 20 min
Het was even met gekromde tenen zitten en zelfs oordoppen in maar na 3 dagen werd
het huilen minder en na 2 weken werd hij zelfs helemaal niet meer wakker.
Het voordeel hiervan is dat je wel telkens gaat kijken of het goed is en je weet waar je aan toe bent.
Als Niels ziek is geweest mag hij 2 dagen bij mamma in bed en dan gaan we weer naar het oude patroon.
Meestal gaat hij dan 1 nacht huilen maar daarna weet hij dat hij niks bereikt en zit hij zo weer in het ritme.
Ik weet dat het moeilijk is en je moet echt even doorzetten maar uiteindelijk word iedereen er beter van.
Ik hoop dat je hier wat mee kan
Vriendlijke groeten Diura

Hoi Diura,

Proberen kunnen we het altijd.
We moeten volgende week met hem naar een
homeopaat! Sta hier normaal een beetje sceptisch
tegenover,maar van de andere kant baat het niet,
schaadt het niet,toch? Dit gaan we proberen op advies
van de huisarts. Ik ga in ieder geval jou tip gebruiken.
Bedankt voor je tip.

Groetjes Jill

Ik heb de jongste laatst een tijdje op de Cindivaltabletten(VSM) gehad.(schiet me  nu te binnen)
Dit omdat hij erg onrustig was en slecht wilde slapen.
naa een week die tabletjes te hebben gebruikt ging Sander al veel beter slapen.
Ik heb nu standaart zo'n potje in huis.
Misschien kun je dit proberen tot je naar de homeopaat moet

gr
Rianne

Hallo Jill,

Een heel herkenbaar verhaal!! Robbie heeft totdat hij 5½ jaar was geen ene nacht doorgeslapen. Was hij niet benauwd dan was hij wel báng om benauwd te worden  :{w
Als hij benauwd was weigerde hij echt om in bed te liggen, maakte niet uit welk bed! Uren en uren hebben wij dus saampjes onder een deken op de bank gezeten, videootjes kijken etc (leve Nickelodeon!)
De andere nachten werd hij wakker en kroop dan bij ons in bed. Natuurlijk hebben we in het begin geprobeerd om hem terug te leggen, maar om eerlijk te zijn kostte me dat meer van m'n geliefde nachtrust dan dat ik hem bij me liet slapen. En weet je, als ze 18 zijn doen ze het écht niet meer hoor  :P
Wij hebben het dus maar gewoon toegelaten en nu (hij is inmiddels 8) wordt het geleidelijk minder. Hij slaapt geregeld een hele nacht in z'n eigen bed!
Het inslapen is een ander probleem. Ook daar heeft hij nog af en toe moeite mee, maar daar ben ik wel altijd heel 'streng' in geweest. De avond is voor papa en mama en wil ik geen kind beneden zien! Ik breng ze naar bed, praat desnoods de dag nog even door en rommel vaak nog wat met de was enzo (vind hij heel prettig!). Ook mogen ze altijd een muziek of verhaaltjes cd aan als ze gaan slapen en er brandt een lampje (z'n schemer-sensorlampje) op de slaapkamer.

En probeer het ook van de andere kant te bekijken: niet alleen hij heeft veel meegemaakt, jullie ook! En jullie hebben ook tijd nodig om samen te zijn, te ontspannen en uit te rusten. Dan heeft hij de volgende dag weer een mama die zin heeft in de dag en die gezellig kan zijn.... Voel je dus niet schuldig als je eens níet aan zijn wensen toegeeft en hem verbied nog eens z'n kamer uit te komen 's avonds!

Succes met dit dillema Jill!

Groetjes, Syl

Hoi Rianne,

Heb van de ha een een of ander hoestdrankje gekregen waar kinderen
slaperig van worden,mag het alleen pas vanaf zondag gebruiken ivm de
antibiotica kuur die hij nog heeft. Als het nog nodig is ga ik jou tip ook nog
wel eens uitproberen.

Hoi Syl,

Dat mogen we toch zeker wel hopen,dat hij met 18 in z'n eigen bed slaapt!!
Wij hebben dat ook als Keanu bij ons in bed komt: laat m maar dan kunnen
we teminste slapen. Wij tanken binnenkort wel weer bij,blijft Keanu bij oma
slapen en hebben wij een heerlijk avondje voor ons zelf en kunnen we heerlijk uitslapen.
Hierna kunnen we er wel weer even tegenaan.

Bedankt voor jullie meeleven en ik hou jullie op de hoogte

Hoi Jill
Heb je al wat geprobeerd?
Ben benieuwd of je al een oplossing hebt gevonden.
Groeten Diura