Afgelopen week kreeg ik te horen dat ik COP heb, nu gestart met 40 mgr prednison.
Mijn vraag is kan COVID hier de oorzaak van zijn. Heb in maart op de IC gelegen, met COVID verschijnselen maar wel negatieve keelkweek.
Ongeveer 15% van de patiënten die in het ziekenhuis zijn opgenomen voor de behandeling van Covid-19 ontwikkelt een ARDS (acute respiratory distress syndrome). Meestal zijn dat de patiënten die op de ICU aan de beademing komen te liggen.
Op dat moment zijn op de foto van de longen, maar vooral op de CT-scan zeer uitgebreide afwijkingen te zien. In veel gevallen duurt het een hele tijd voor de longen daarna weer helemaal schoon worden. We zien in de praktijk patiënten uit de eerste golf, bij wie de scans ook nu nog afwijkingen laten zien.
De radioloog heeft een aantal criteria om te beoordelen of die persisterende afwijkingen bij organiserende pneumonie (OP) kunnen passen, zoals consolidaties (verdichtingen van het longweefsel) vooral aan de buitenranden van de long, matglasafwijkingen of nodules. Geadviseerd wordt om biopten te doen om de diagnose organiserende pneumonie met zekerheid te stellen. Dat doen we niet bij iedereen. Soms is de verdenking alleen al groot genoeg, en soms laat de conditie van de patiënt het niet toe om (meestal onder narcose) hapjes uit de long te nemen.
De behandeling bestaat uit een relatief hoge dosis prednisolon of een ander corticosteroïd. Daar moet je een aantal weken mee doorgaan tot de scan schoon is. Dan kun je de prednisolon langzaam afbouwen.
Of een organiserende pneumonie echt chronisch wordt (de C uit de afkorting COP) moet de tijd leren. Vergeet niet dat we een jaar geleden nog nooit van Covid-19 hadden gehoord, dus vooral over de lange termijn zijn nog veel onduidelijkheden.
Dat je na Covid-19 een organiserende pneumonie kunt krijgen staat wel vast, dat je die moet behandelen met prednisolon ook, en dat dat helpt evenzeer.
Ongeveer 15% van de patiënten die in het ziekenhuis zijn opgenomen voor de behandeling van Covid-19 ontwikkelt een ARDS (acute respiratory distress syndrome). Meestal zijn dat de patiënten die op de ICU aan de beademing komen te liggen.
Op dat moment zijn op de foto van de longen, maar vooral op de CT-scan zeer uitgebreide afwijkingen te zien. In veel gevallen duurt het een hele tijd voor de longen daarna weer helemaal schoon worden. We zien in de praktijk patiënten uit de eerste golf, bij wie de scans ook nu nog afwijkingen laten zien.
De radioloog heeft een aantal criteria om te beoordelen of die persisterende afwijkingen bij organiserende pneumonie (OP) kunnen passen, zoals consolidaties (verdichtingen van het longweefsel) vooral aan de buitenranden van de long, matglasafwijkingen of nodules. Geadviseerd wordt om biopten te doen om de diagnose organiserende pneumonie met zekerheid te stellen. Dat doen we niet bij iedereen. Soms is de verdenking alleen al groot genoeg, en soms laat de conditie van de patiënt het niet toe om (meestal onder narcose) hapjes uit de long te nemen.
De behandeling bestaat uit een relatief hoge dosis prednisolon of een ander corticosteroïd. Daar moet je een aantal weken mee doorgaan tot de scan schoon is. Dan kun je de prednisolon langzaam afbouwen.
Of een organiserende pneumonie echt chronisch wordt (de C uit de afkorting COP) moet de tijd leren. Vergeet niet dat we een jaar geleden nog nooit van Covid-19 hadden gehoord, dus vooral over de lange termijn zijn nog veel onduidelijkheden.
Dat je na Covid-19 een organiserende pneumonie kunt krijgen staat wel vast, dat je die moet behandelen met prednisolon ook, en dat dat helpt evenzeer.