2019.05 Fysio 2.0

Daar ga ik dan, op naar de nieuwe fysiotherapeut, of nieuw… Het een voor mij een nieuwe therapeut bij de praktijk waar ik al jaren bekend ben.

Jep, ik ben aan de beurt, 4 weken geleden was dit. Vanessa (zo noem ik haar in mijn blogs) en ik bespreken eerst mijn hele geschiedenis qua gezondheid, ze leest de brief van mijn neuroloog en daarna wil ze ook nog even een looptest doen, hoe ver kan ik lopen zonder hulpmiddelen en hoe ver met, nou ver is het niet, in totaal loop ik nog geen 200 meter eerst zonder rollator, dan nog een stukje met. Wat doet mijn been pijn na afloop. Voor ik naar huis kan zit ik een behoorlijke tijd te rusten en te bedenken hoe het verder moet.

Anderhalve week daarna krijg ik mijn eerste oefeningen. Met een gewicht van 1,5 kg aan mijn enkels mijn been om en om strekken, 7 seconden vasthouden en weer terug en dat 7 keer met iedere been. Ja, dat doe ik wel zittend op een stoel hoor, anders val ik iedere keer om :-D . Links gaat dat kei goed, maar rechts krijg ik mijn voet amper een paar centimeter van de grond.
Dan oefeningen 2, met dezelfde gewichten en zittend op de stoel, mijn knieën op te tillen waardoor mijn voeten een stukje van de grond gaan en dit weer om en om, net zo vaak en lang als de vorige. Maar ook dit, mijn linkerbeen gaat super goed, maar mijn rechter been kan ik amper optillen, mijn tenen komen niet van de grond af, mijn hak wel.
Toen moest ik gaan staan, zonder gewichten en om en om met mijn voet een step aan tikken met mijn tenen, ook dit weer 7 keer en daarna moest ik er om en om op gaan staan en er weer af, eerst mijn rechter been erop en eraf met de been wat het fijnste voelde en dan mijn linker been erop en eraf met de been wat het fijnste voelde.
En deze oefeningen moet ik thuis ook dagelijks oefenen, daar gaat mijn beetje bruikbare energie op een dag, want dit kost me een uur per dag, dus nog minder andere dingen op een dag doen. Pfff wat is dit frustrerend. Maar aan de andere kant, als dit moet zorgen voor herstel, dan ben ik helemaal tevreden!!!

Daarna ben ik nog een aantal keren geweest om de oefeningen daar te doen en kijken of er vooruitgang in zit.

Ontspanning, de dagen tussendoor rust ik nog altijd in de middag, maar we gaan ook een weekendje gezellig uit eten met vrienden, zo lekker even eruit!! Verder lekker bezig in en om huis, mijn planten in mijn broeikas doen het zo goed, zo leuk om te zien!!! Ook binnen vermaak ik me perfect, ben druk bezig met het beschilderen van stenen, glas in lood spiegels te maken, mijn fotografie, ik wissel alles lekker af en het doet me goed zo een beetje bezig te kunnen zijn.

Uitdagende oefeningen, vanmorgen moest ik er weer heen, Vanessa ziet me met krukken binnen komen en verteld me dat wee andere oefeningen erbij gaan doen vandaag. Eerst een stukje lopen op de loopband, op een snelheid van 1 km per uur, na 60 meter was ik gesloopt, het zweet brak me aan alle kanten uit… Ik merk hoe frustrerend ik het vind dat het zo moeizaam gaat en het huilen me vandaag nader staat dan het lachen…

Daarna is het rust tijd, even bijkomen en daarna netjes met de gewichtjes om mijn enkel de been oefeningen, pfff links wil wel, maar rechts, volgens mij kwam mijn been soms amper van de grond af, zo slecht ging het nog nooit. Ik slik mijn tranen weg en praat met Vanessa over leuke dingen, mijn weekend, haar vakantie die eraan komt.
Dan komt ze met nog een oefening, ik moet eerst op het uiteinde van de step gaan staan, daarna naar voren lopen en met mijn rechter been op een blad gaan staan met daaronder een halve bol…
Met krukken klim ik op de step, daarna loop ik wat onzeker naar voren, want dit is niet breed en als ik er half of helemaal naast stap, dan val ik weet ik… Ik ben bij het klimrek en daar kan ik me aan vast houden. Ik zet mijn linker voet goed stevig, dan mijn handen die strak het klimmenrek vast pakken, Vanessa die rechts van me komt staan en daar ga ik. Goed kijken, blijven kijken, goed vast houden, nee dit wil niet, weer met 2 voeten op de step. Een diepe zucht, tranen rollen over mijn wangen, ik pak het klimmenrek anders vast, zo heb ik denk ik meer grip, op naar de tweede poging, ik verplaats mijn rechter been weer naar de plank met de halve bol eronder. Diepe zucht, goed kijken naar mijn voeten, dan naar mijn handen, zitten doe nog goed vast aan het klimmenrek?? Pfff mijn handen zweten als een gek… Dan kijk ik weer naar mijn voet, ik zie dat ik op de plank sta, maar ik voel het niet en kracht erop zetten durf ik echt niet. Ik mag van Vanessa weer terug, en daarna moet ik nog 2 keer de oefening doen. Ze verteld hoe trots ze op me is dat ik het toch heb gedaan, ook al heb ik niet op mijn rechter been gestaan, tranen rollen over mijn wangen.
Voor we afscheid nemen verteld Vanessa nog even dat ze echt heel trots op me is, het doet me goed en vol vertrouwen ga ik naar huis.

Ik hoop zo dat er over een aantal weken echt verbetering is te merken, want iets meer kunnen bewegen zou ik echt niet vervelend vinden.

De volgende keer vertel ik over de mantelzorg makelaar die langs is geweest voor het mee denken van aanpassingen zodat het toch even wat makkelijker is of gaat…

Tot de volgende keer lezers!