Herfst, mooi en verschrikkelijk

Daar gaan we weer, de dagen worden korter, de nachten langer, de bladeren vallen, soms een gure (stormachtige) wind, in de ochtend geregeld een mistbank en koude voeten is geen uitzondering.

De herfst is begonnen en dat hebben mijn longen al lang in de gaten, de ene aanval na de andere is weer aan de orde van de dag en hier word ik totaal niet gelukkig van.

Afgelopen woensdag kreeg Dave zijn nieuwe fiets, nu ik elektrisch fiets heb, wou hij dat ook graag. Dus je voelt hem al aan komen, we moeten aan het eind van de dag de fiets samen uitproberen. Heerlijk, eindelijk kan ik samen fietsen, dat is zo veel gezelliger dan alleen!

Het was fijn er even uit te zijn, maar mijn longen waren aan alle kanten er niet mee eens. Door de harde wind wilde het ademhalen niet echt goed gaan, maar gelukkig hadden we de wind al snel van achter en was het langs het Markermeer erg mooi en genieten en ging het ademhalen weer als een tierelier! Maar daar was dan een scooter, foute boel mijn longen protesteren aan alle kanten. Gelukkig krijg ik het zelf weer redelijk onder controle en denk ik dat het goed gaat (lees; het wil eigenlijk totaal niet, maar ik ben eigenwijs). We fietsen nog een eindje, maar dan een auto, weer foute boel. Ik moet stoppen om te puffen, ik kijk een flink aantal minuten over het water en geniet van de golven die tegen de rotsblokken slaan. Wat een machtig mooi gezicht!

We fietsen weer verder, we gaan door één van de slingerdorpjes waar ik een aanval krijg door iemand die ergens staat te roken, ik zie niets, maar mijn longen hebben het in de gaten. We fietsen een stukje door en daar zie ik ze staan… we gaan een stukje verderop uit de rooklucht op een bankje zitten, de tranen rollen over mijn wangen. Echt huilen kan ik niet, maar wat voel ik me ellendig en ik moet nog naar huis…

We besluiten de kortste weg te nemen, helaas moeten we tegen de wind in, dat maakt het ademhalen al lastiger, weer een auto, weer een scooter, nog een scooter. We schieten snel de woonwijk in om over de fietspaden te gaan in de hoop minder last te hebben van de stofjes in de lucht, maar helaas… ook daar gaat het mis, ik denk dat er in de hele wijk alle houtkachels aan staan, wat een drama. Mijn longen slaan nu helemaal compleet op hol. Ik probeer me in mijn jas en sjaal te verstoppen, maar eigenlijk helpt het helemaal niet. Ik weet dat het innemen van medicijnen ook niet helpt als ik in deze vervelende omgeving blijf, dus besluit ik zo goed als het gaat door te fietsen en eenmaal thuis neem ik meteen mijn medicijnen in.

Ik plof op de bank en bedenk dan, het seizoen is weer begonnen en dit is niet te doen! We zijn pas net op weg… De laatste dagen was het ook al zo’n drama met mijn longen, maar ook het lopen wil steeds minder lang qua afstand en dat te bedenken dat ik graag naar KreaDoe ga dit jaar en ook nog naar het dierenpark in Amersfoort, de kaartjes liggen zelfs al in huis...

Gisteravond zat ik samen met Dave op de bank, uit het niets, tijdens Robinson, begint hij over mijn longen. Dat het hem de laatste week zo op valt hoeveel geurtjes er zijn in een leven. En dat het zo jammer is dat ik op al die stofjes ook nog weer reageer en dat daar niets aan te doen is.

Ik vertel over hoe ik op zie tegen KreaDoe, zelf er heen rijden en weer terug, en dan daar. Ik vertel over mijn besluit dat mijn rolstoel mee gaat, maar dan. Vanmorgen vertelde hij dat hij me daar wil komen ophalen, zo fijn! Nu moet ik alleen nog even zien hoe ik er moet komen.

Ook heb ik besloten maar een vogmask aan te schaffen, helaas wordt deze niet vergoed vanuit de verzekering en echt goedkoop zijn ze nu ook weer niet. Maar ach, als ik daarmee wel weer naar buiten kan, dan is dat heel veel waard!

Ik wil echt niet de hele herfst en winter binnen zitten en vooral in bed liggen of op de bank hangen, dit moet anders!!! Want we zitten pas op dag 5 van de week en ik heb er al 3 van in bed of op de bank door gebracht :-(

Lieve lezers, het is bijna weekend, dus wens ik iedereen een heel fijn weekend! Als het goed is ben ik er komende dinsdag weer en dan hoop ik jullie te kunnen vertellen dat onze keuken eindelijk klaar is!