gedicht over COPD

dit gedicht heb ik gevonden op interrnet ik heb er een foto van gemaakt maar  ik weet niet hoe dat moet uploaden.  dus ik typ het gedicht maar over

Een ziekte met een naam
maar zonder gezicht.
Van buiten niet te zien
wat het in mij heeft aangericht.

De vermoeidheid, de wanhoop,
het verdriet, de pijn.
Worden niet begrepen in een wereld waar alles  te zien moet zijn.

Ik lach, ik doe vroelijk,
niet altijd even oprecht.
Het sloopte me van binnen,
het  is een lang en eenzaam  gevecht

Ik ben niet meer wie ik ooit was,
Ik kan niet meer wat ik ooit kon
Maar ook voor mij schijnt nog steeds de warme levenszon

Ik heb familie en lieve vrienden
zij kennen mijn enige wens
Zij luisteren en beschouwen me niet als een zieke,
maar als MENS