De discrepantie tussen de glimlach en de oogopslag van de longarts.

De glimlach om de mond van mijn longarts is altijd aanwezig. Het is een natuurlijke houding van de man en hij heeft dan ook moeite die te verbergen. Woensdag mocht ik hem bezoeken nadat ik wat testen had gedaan.
Nu vinden de testen op een andere plek plaats dan het consult bij de arts dus geeft het mij voldoende ruimte om onder het lopen de uitslagen van de testen te bekijken. Het stemde mij niet echt gelukkig als ik de uitslagen in gedachten vergeleek met de vorige keer, maar goed.
Bij binnenkomst in de spreeekkamer vroeg dr.S. me hoe het ging en ik vertelde hem dat het volgens mij iets minder ging dan andere keren. Nu was ik pas ziek geweest en had nog een restje overgehouden na de Doxy en Prednison, dus daar lag voor mij een mogelijke verklaring. Aandachtig bekeek hij de lijst nog eens en de glimlach bleef maar de blik verried anders. Hij wilde nog even luisteren dus ik ontdeed me van mijn bovenkleding. De goede man luisterde en ik, ik zuchtte dat het een lieve lust was. De resten van een onsteking hoorde hij en moesten wegslijten. Hij was het met me eens dat dit resten waren.
Toen ik aangekleed was en terugkeerde naar mijn stoel was de dokter aan het scrollen op de computer. Hetgeen hij anders nooit deed.Het is niet echt slecht zei hij een paar keer alsof hij zichzelf wilde overtuigen maar, het totaalplaatje, daar zat hij mee.
De Nierfunctie was sterk verminderd, de Gevoelloze plekken in mijn Voeten en Handen en het wegvallen van de functie van mijn handen namen toe vanwege mijn Diabetes en de twee Opnames in maart en april vanwege een torenhoge bloeddruk van 260 om 160 (momentopname) baarden hem in het totaalplaatje zorgen. Hij was blij dat de Cardioloog daar nog aanvullende onderzoeken naar deed, zei hij. Ook wilde hij nog even een uitdraai van mijn CPEP apparaat i.v.m. de Slaapapneu. Er was wel een duidelijke verbetering te zien van de testen als ik medicatie had genomen en de testen nogmaals deed. “Dan focussen we ons daarop” want het was immers niet heel slecht, riep ik hem toe. Ik was immers pas ziek geweest. De glimlach en de oogopslag kwamen dichter bij elkaar. We namen de medicatie even door en hij schreef naar aanleiding van het gesprek een recept uit. Ongezien nam ik het recept aan en maakte een nieuwe afspraak bij de afspraken kamer. We namen afscheid van elkaar en ik ontving de afsprakenkaart. Altijd klopte de recepten met de afspraken en nu had hij maar de helft voorgeschreven en 3 medicijnen niet. En het is juist dat wat me nog het meest zorgen baarde, hij vergeet nooit iets. Ik ben nog even een uurtje gaan werken en had toch wel even tijd nodig dit alles in te laten dalen. Een telefoontje deed de rest als het gaat om de medicatie, die hebbeb ze gefaxt en die heb ik donderdag dan ook gehaald.

Mijn vrouw belde mij want die was benieuwd naar de uitslagen. De eerste keer dat ze belde was ik nog in gesprek met de arts, dus die liet ik lopen. Ongeveer een uur later belde ze me weer en ik was toen net op weg naar buiten. Het was ruim een uur uitgelopen en dat waren wij niet gewend. Ik vertelde in grote lijnen wat ik te weten was gekomen en ze viel even stil. Dat snapte ik goed want ik moest er zelf ook even aan wennen. We besloten ons telefoongesprek met de afspraak dat we na mijn werk nog even langs de Oude Maas gingen zitten om de verschillende boten te bekijken.  Dat hebben we eerst stilzwijgend gedaan, niet om het negatieve te bezien maar om te zoeken naar het positieve. Toen we de zwanen met hun jong zagen langszwemmen, de vogels hoorden fluiten en het groen van de  bomen groener zagen worden was het goed en vertrokken we naar huis om te eten.

Ondertussen heb ik me na de voorstelronde met als titel ”wie is toch…….” op de artrose en hernia in mijn nek na, waarvoor ik begin Juli weer op de pijnbestrijding word geprikt, mijn totale ziektebeeld toevertrouwd. Deze regel kan dus ook nog wel.

Ik vraag  u even stil te staan bij de nesten van de Meerkoeten, eenden en zwanen. Kijk ernaar en voel de rust. Het is lekker om de stilte te ervaren.
Stef Bos zong, “Niets is sterker dan de stilte, niets heeft zoveel kracht als de stilte van de nacht”. Ook zong hij de meest mysterieuze woorden, “ik heb een hart,dat klopt”, hierbij vraag ik me altijd af of er bedoeld wordt dat het klopt dat hij een hart heeft of dat hij een hart heeft dat klopt.  Als u het weet mag u me overtuigen. Het wordt gezongen in het nummer “ Als dat genoeg is”.

Ik hoor het wel, of niet natuurlijk.