Wie is de schrijver van die uiteenlopende stukjes.

Beste lezers,

Mijn naam is Willem Hagting, 56 jaar jong, gehuwd. Kinderen en kleinkinderen.

De aanwezigheid op dit Forum staat nagenoeg 1 op 1 gelijk aan "longpatiënt". Welnu, dat klopt in mijn geval ook. Het had nog wel wat voeten in aarde alvorens ik en anderen tot dit inzicht kwamen. Een poging het uit te leggen zal ik u niet onthouden.
Mijn vader was van kindsbeen longpatiënt. Geboren in 1928 ga je dan naar de "Openluchtschool" en naar de "Vakantiekolonie te Oostvoorne". Zo bracht hij zijn jeugd door in benauwdheid en zonder verdere begeleiding. Later toen  hij groot was trouwde hij mijn moeder, werkte in de bouw, werd afgekeurd op zijn 55ste en overleed op 69 jarige leeftijd aan "Longemfyseem" de rek uit de longen, versteende longen zoals mijn vader dat zo fraai kon zeggen. In de tijd dat mijn vader meer en meer aan de beademing kwam te liggen en kunstmatig in slaap werd gehouden werd bij ons de eerste kleine geboren. Een meid. als ze ziek was, een verkoudheid, duurde het zo lang voor de slijm er in bakken uitkwam. Ze piepte en rochelde dat het de lust in alles deed verdampen. Na enige tijd werd er de conclusie getrokken door de specialisten in het ziekenhuis. Astmatische bronchitis waar ze nog overheen kon groeien. Dat is helaas nooit zover gekomen want de kleine van toen heeft nog steeds Astma in ernstige mate en is dagelijks benauwd.
Mijn vader en mijn dochter leden aan longziekten en ik fietste er tussendoor. Niet ziek, niet verkouden, geen gepiep of anderszins.
Ik deed 7 dagen per week aan sport en had een uitstekende basisconditie. Op mijn veertigste raakte ik verlamd aan mijn linkerbeen hetgeen het gevolg was van 3 hernia's. Een operatie volgde waarna 6 maanden later opnieuw verlamming optrad van het gehele onderstel. Opnieuw een operatie en van mijn oude leven vol sport en jolijt kwam steeds minder terecht. In het jaar 2006 en om het nog even over te doen 2007 kreeg ik 2x een hartinfarct. De medische zorg was uitstekend en de medicijnvoorraad groeide gestaag aan. Zo kreeg ik o.a. Betablockers waarbij als bijwerking kortademigheid kon optreden.

En dat werd me het optreden wel. Ik werd zo kortademig dat ik geen 50 meter meer kon lopen. Het werd ook nog eens een doorlopende voorstelling want ik knapte niet meer op. De naar alle waarschijnlijkheid latent aanwezige Astma die ik nooit dacht te krijgen werd door de voorgeschreven hartmedicatie aan de oppervlakte gebracht.
Wat voor het een goed is, is voor het ander minder. Nieuwe medicatie mocht niet meer baten. Het werd dus "meer medicatie". In 2009 werd ik opgenomen in "Schoondonck" in Breda alwaar ik 4 maanden heb verbleven waarbij ik in het weekend naar huis mocht. Woensdagavond bezoekuur en op tijd naar bed.

Daar hebben ze me goed geholpen. Ik zou worden afgekeurd en moest leren leven met de gezondheid en zijn perikelen. Omdat ik daar geen tijd voor had heb ik destijds mijn eigen plan gepresenteerd. Na de 4 maanden ging ik weer werken. Tranen met tuiten gehuild en gelachen. Keihard getraind. Prachtige mensen ontmoet waarvan er spijtig genoeg een te groot aantal van zijn overleden, met naam in mijn gedachten, maar ook Marjan, Samantha, Thea e.v.a. Ze hebben een grote bijdrage geleverd aan mijn voortgang bij het behalen van mijn doelen. Daar waar ik kon steunen heb ik dat ook voor hen gedaan of in elk geval een poging. Ik werk weer 40 uur per week in mijn eigen functie.

Natuurlijk ben ik benauwd, prednison en doxy op voorraad, 4 x 2 puffen Alvesco, 4 x 2 puffen Foradil, 8 puffen Ventolin per dag. Maar ik ben er gewoon als men me nodig heeft en zelfs als ze me niet nodig hebben.

Als je ziek bent veranderd er van alles. Mijn vrouw is daar lekker mee. Die werd er maar mooi mee opgezadeld en ze zei, "ik hou van je". En ik van jou en van jou en van jou en van jullie, kinders.

Ik heb een geweldig leven. Heb werk. Heb gestudeerd en later nog een keer en nog een keer.

Alles bijeen heb ik een fantastisch kleurrijk leven achter me liggen en voorzie ik nog veel meer vreugd in het verschiet. Ik ga nu op verzoek van Samanthatjuuh of zo weer schrijven. Had het even weggelegd na 5 jaar een dagelijkse Blog, Column of verhaal. Nu gaan we weer. Ik heb er zin in en ga door zolang men er interesse in heeft en mijn verhalen leest.

Mocht u ooit eens denken wat of wie is die vent die deze stukjes schrijft, nou.... dat ben ik!!